Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 25-03-2016, ECLI:NL:RBZWB:2016:1825, AWB - 15 _ 4452

2.1.

Belanghebbende, woonde in het onderhavige jaar aan het [adres] te [woonplaats], en was daar ook volgens de gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens (hierna: de GBA) ingeschreven. Hij was tot in 2005 gehuwd met [A] (hierna: de ex-echtgenote), met wie hij één kind heeft, [B], geboren op [datum] 1996 (hierna: het kind). Het kind staat in het onderhavige jaar volgens de GBA ingeschreven op het adres van de ex-echtgenote. Feitelijk heeft het kind gedurende het onderhavige jaar echter steeds bij belanghebbende gewoond.

2.2.

In de aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen 2012 (hierna: IB/PVV 2012) heeft belanghebbende de alleenstaande-ouderkorting in aanmerking genomen. Bij de tweede voorlopige aanslag die naar aanleiding van die aangifte is vastgesteld, is de aangifte gevolgd. Bij de vaststelling van de onderhavige definitieve aanslag is, in afwijking van de voorafgaande voorlopige aanslag, de alleenstaande-ouderkorting gecorrigeerd. Het bezwaar van belanghebbende daartegen is ongegrond verklaard.

2.3.

In geschil is of belanghebbende in aanmerking komt voor alleenstaande-ouderkorting.

2.4.

1. geen partner heeft;

2. een huishouding voert met een kind dat in belangrijke mate door hem wordt onderhouden en op hetzelfde woonadres als de belastingplichtige staat ingeschreven in de basisadministratie persoonsgegevens, en

3. deze huishouding voert met geen ander dan kinderen waarvan de jongste bij de aanvang van het kalenderjaar de leeftijd van 18 jaar niet heeft bereikt.”

2.5.

De rechtbank stelt met partijen vast dat niet is voldaan aan de voorwaarden van dit wetsartikel, nu het kind van belanghebbende in 2012 volgens de GBA niet gedurende tenminste zes maanden op het adres van belanghebbende stond ingeschreven.

2.6.

De stelling van belanghebbende dat zijn kind in 2012 feitelijk steeds op zijn adres verbleef en dat dit het uitgangspunt zou moeten zijn voor het recht op alleenstaande-ouderkorting, wordt door de rechtbank verworpen. Het is de keuze van de wetgever geweest om onder meer een objectief criterium in de vorm van de status volgens de basisadministratie persoonsgegevens als voorwaarde te stellen. Daarbij verdient opmerking dat de Hoge Raad (zie: HR 11 juli 2008, nr. 42106, ECLI:NL:HR:2008:BD6826, BNB 2008/243) in het kader van toetsing aan het discriminatieverbod heeft geoordeeld dat de wetgever, door voor de toepassing van de alleenstaande-ouderkorting als voorwaarde te stellen dat het kind op hetzelfde woonadres als de belanghebbende staat ingeschreven in de GBA, binnen de hem toekomende (ruime) beoordelingsbevoegdheid is gebleven.

2.7.

Nu niet is voldaan aan de gestelde voorwaarden, komt belanghebbende niet in aanmerking voor de alleenstaande-ouderkorting.

2.8.

Belanghebbendes stelling dat de alleenstaande-ouderkorting bij de vaststelling van de aanslag niet mocht worden gecorrigeerd, omdat geen sprake is van een nieuw feit, kan hem niet baten. De onderhavige definitieve aanslag is een aanslag gebaseerd op artikel 11 van de AWR. Voor het vaststellen van een dergelijke aanslag is geen nieuw feit, als bedoeld in artikel 16 van de AWR vereist.

2.9.

Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard.

2.10.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;