Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 24-05-2016, ECLI:NL:RBZWB:2016:3342, BRE - 15 _ 6225

2.1.

Op 7 juli 2015 heeft belanghebbende zijn auto met kenteken [kenteken] geparkeerd aan de [adres] te [plaats X] op een plaats die bij gemeentelijke verordening is aangewezen als een plaats waar tegen betaling van parkeerbelasting geparkeerd mag worden.

2.2.

Door parkeercontroleurs is om 12:31 uur geconstateerd dat er geen parkeerbelasting was voldaan. Aan belanghebbende is een naheffingsaanslag opgelegd. Belanghebbende heeft hiertegen bezwaar gemaakt. Dit bezwaar is ongegrond verklaard.

2.3.

Tussen partijen is in geschil of de naheffingsaanslag parkeerbelasting terecht is opgelegd. Niet in geschil is dat belanghebbende op de betreffende datum de personenauto zonder geldig betaalbewijs heeft geparkeerd op een parkeerplaats alwaar op het betreffende tijdstip parkeerbelasting was verschuldigd.

2.4.

2.5.

De bewijslast dat de naheffingsaanslag terecht is opgelegd rust op de heffingsambtenaar. Nu vaststaat dat belanghebbende zonder geldig betaalbewijs heeft geparkeerd op een parkeerplaats alwaar op het betreffende tijdstip parkeerbelasting was verschuldigd is de naheffingsaanslag in overeenstemming met de Verordening opgelegd.

2.6.

Belanghebbende stelt dat zijn spreekuur als huisarts was uitgelopen en dat hij geen tijd had om een parkeerkaartje te kopen omdat hij te laat was voor een bespreking op het gemeentehuis. De rechtbank ziet niet in waarom dat een uitzondering op de verplichting tot betaling van parkeerbelasting zou rechtvaardigen. Belanghebbende had een bordje in de auto dat hij visite liep maar dat was niet waar en dat is overigens evenmin een argument om geen parkeerbelasting te betalen.

2.7.

De wet biedt geen ruimte om op grond van redelijkheid en billijkheid heffing achterwege te laten. Als wordt geparkeerd op een plaats die is aangewezen als een plaats waar met parkeerbelasting mag worden geparkeerd, dan moet parkeerbelasting worden voldaan. Indien deze parkeerbelasting niet is voldaan dan wordt de verschuldigde parkeerbelasting nageheven.

2.8.

Voor zover belanghebbende met zijn stelling de redelijkheid van de wettelijke bepaling ter discussie stelt merkt de rechtbank het volgende op. De rechter dient, gelet op artikel 11 van de Wet van 15 mei 1829, houdende algemeene bepalingen der wetgeving van het Koningrijk (Stb 1822, 10 en Stb 1829, 28), volgens de wet recht te spreken en mag in geen geval de innerlijke waarde of billijkheid van de wet beoordelen. De wet - in dit geval de Gemeentewet – biedt de gemeente de mogelijkheid tot het heffen van parkeerbelasting zonder rekening te houden met de reden van parkeren en een reden voor het niet voldoen van parkeerbelasting. De Verordening is in overeenstemming met de wet en de inhoud daarvan staat dan niet ter beoordeling aan de rechter.

2.9.

Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard.

2.10.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;