Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 13-04-2016, ECLI:NL:RBZWB:2016:6625, AWB - 15 _ 3528

2.1.

Belanghebbende heeft in zijn aangifte ib/pvv 2010 € 56.191 aan loon van [X] aangegeven en € 18.818 aan loonheffing. De aanslag ib/pvv 2010, met dagtekening 12 december 2013, is opgelegd conform de aangifte en resulteert in een terug te ontvangen bedrag van € 5.043. Belanghebbende en zijn echtgenote exploiteerden in 2009 en 2010 een cadeaushop. In 2013 is door inspecteur een boekenonderzoek is ingesteld. Toen is ontdekt dat [X] voor belanghebbende geen loonheffing had afgedragen.

2.2.

2.3.

In geschil is of de navorderingsaanslag en de vergrijpboete terecht zijn opgelegd. Meer in het bijzonder is in geschil het antwoord op de vraag of belanghebbende in dienstbetrekking is geweest bij [X] .

2.4.

Belanghebbende heeft aangevoerd dat hij in dienstbetrekking is geweest bij [X] en voor hen bouwvakwerkzaamheden heeft uitgevoerd, vooral levering en installaties van luxe badkamers, meestal in Duitsland. Belanghebbende stelt dat hij ervan uit mocht gaan dat zijn werkgever [X] de loonheffing afdroeg.

2.5.

De inspecteur stelt dat van een dienstbetrekking tussen [X] en belanghebbende geen sprake is geweest en dat er geen sprake van is dat belanghebbende te goeder trouw kon verwachten dat [X] voor hem loonbelasting heeft afgedragen.

2.6.

De bewijslast met betrekking tot de op te leggen navorderingsaanslag rust op de inspecteur. Hij heeft daartoe aangevoerd dat het opmerkelijk is dat de dienstbetrekking exact een jaar zou hebben geduurd, dat [X] geen loonheffing heeft afgedragen voor belanghebbende, dat belanghebbende al eens eerder een dienstbetrekking heeft vermeld die exact een jaar zou hebben geduurd (in 2008) waarvoor hetzelfde gold als nu in 2010 en dat belanghebbende geen WW-uitkering heeft aangevraagd zoals te verwachten zou zijn bij ontslag na een dergelijke dienstbetrekking, dat er geen enkel stuk is waaruit blijkt dat [X] ooit loon aan belanghebbende heeft betaald omdat het allemaal in contanten zou zijn betaald en dat van die contante betalingen ook geen loonstrookjes bestaan, dat het loon ongebruikelijk hoog is en dat het onaannemelijk is dat belanghebbende nog werkzaamheden kon doen naast de cadeaushop. Ter zitting heeft hij daar aan toegevoegd dat [X] met de noorderzon is vertrokken.

2.7.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft de inspecteur met hetgeen hij heeft gesteld aannemelijk gemaakt dat hij terecht twijfelt aan het bestaan van de door belanghebbende opgevoerde dienstbetrekking. Dan mag van belanghebbende, als meest gerede partij, worden verwacht dat hij feiten en omstandigheden stelt waaruit het bestaan van de dienstbetrekking aannemelijk wordt. Belanghebbende heeft een jaaropgave overgelegd. Ter zitting heeft hij gesteld dat hij zich geen adressen kan herinneren waar hij badkamers zou hebben aangelegd en dat hij meent dat dat maar één keer in Nederland is geweest maar niet meer weet waar, dat [X] wel meer mensen in dienst had, dat hij per maand € 2.800 contant kreeg uitbetaald en dat hij daarvan een deel op zijn bankrekening stortte om de vaste lasten mee te betalen. Als bewijs heeft hij bankafschriften overgelegd. Volgens belanghebbende heeft hij geen papieren omdat die bij zijn boekhouder lagen en de boekhouder, die zijn kantoor had in hetzelfde gebouw als [X] , is verdwenen.

2.8.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende met hetgeen hij heeft aangevoerd niet aannemelijk gemaakt dat inderdaad sprake is geweest van een dienstbetrekking bij [X] . Uitsluitend een jaaropgave op blanco papier, zoals belanghebbende heeft overgelegd, acht de rechtbank onvoldoende bewijs. Uit de overgelegde bankoverzichten blijkt dat er onregelmatig bedragen in contanten op de bankrekening werden gestort, variërend van niets (januari) tot € 4.500 (juli) per maand. Dat duidt niet op een regelmaat die overeenkomt met een maandelijkse loonbetaling. Daarnaast acht de rechtbank het verhaal van belanghebbende dat hij zich geen plaatsen kan herinneren waar hij heeft gewerkt, ongeloofwaardig. De rechtbank neemt mede in aanmerking dat werkzaamheden op het gebied van badkamerbouw volstrekt vreemd zijn aan de doelstelling van [X] zoals die blijkt uit het door belanghebbende overgelegde uittreksel van de Kamer van Koophandel. Tot slot acht de rechtbank relevant dat belanghebbende nog een andere bron van inkomen had, de cadeaushop, waarvoor in 2010 wel aangiften omzetbelasting zijn gedaan maar waarvan tijdens de controle in 2013 de administratie ontbrak.

2.9.

Al het vorenoverwogene, in onderling verband bezien, leidt tot het oordeel dat niet aannemelijk is dat belanghebbende in 2010 in dienstbetrekking is geweest bij [X] of werkzaamheden voor [X] heeft verricht en evenmin dat [X] loonheffing ten name van belanghebbende heeft ingehouden. De rechtbank acht ook niet aannemelijk dat belanghebbende redelijkerwijs kon verwachten dat [X] op zijn naam loonheffing zou afdragen. Voor verrekening van enige loonheffing is dan geen grond.

2.10.

Door het onterecht opnemen van de loonheffing in de aangifte, is niet de vereiste aangifte ingediend. Dat heeft geleid tot een teruggaaf die relatief en absoluut gezien omvangrijk is. Belanghebbende moet zich van deze onjuistheid bewust zijn geweest. Dat leidt tot omkering van de bewijslast: belanghebbende moet bewijzen dat de aanslag te hoog is. Belanghebbende heeft dat bewijs niet geleverd.

2.11.

De inspecteur heeft ter zitting aangegeven dat het belastbare inkomen uit werk en woning kan worden verminderd tot € 36.400 (12*€ 2.800), de bedragen die belanghebbende naar zijn zeggen in contanten zou hebben ontvangen. De rechtbank acht deze schatting van het inkomen zeer redelijk.

2.12.

De inspecteur heeft een vergrijpboete opgelegd omdat belanghebbende willens en wetens een foutieve aangifte heeft gedaan zodat het aan zijn opzet is te wijten dat de aanslag tot een te laag bedrag is vastgesteld. De rechtbank acht bewezen dat sprake is geweest van opzet en dat belanghebbende willens en wetens loonheffing heeft vermeld waarvan hij wist dat die niet was ingehouden of afgedragen. Op grond van artikel 67 e AWR in verbinding met paragraaf 25 BBBB heeft de inspecteur dan terecht een vergrijpboete opgelegd. De inspecteur heeft ter zitting aangegeven dat de vergrijpboete kan worden verminderd tot 40% van het bedrag van de navorderingsaanslag, zoals die naar aanleiding van de zitting wordt verminderd. De rechtbank acht deze boete passend en geboden.

2.13.

Gelet op het vorenstaande is het beroep gegrond verklaard.

2.14.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.238 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, met een waarde per punt van € 246, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 496 en een wegingsfactor 1).

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;