Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 15-06-2017, ECLI:NL:RBZWB:2017:3693, AWB - 16 _ 3510

2.1.

Belanghebbende is eigenaar van een vakantiewoning aan [adres] te [plaats] . Belanghebbende had in het onderhavige jaar haar hoofdverblijf in de naast de gemeente [X] gelegen gemeente [Y] .

2.2.

In geschil is of de aanslag terecht is opgelegd. Belanghebbende beantwoordt deze vraag ontkennend. Volgens haar kan het nimmer de bedoeling van de wetgever zijn geweest om forensenbelasting te heffen van eigenaren van een vakantiewoning, welke op kleine afstand van hun hoofdverblijf, maar in een andere gemeente, is gelegen. De heffingsambtenaar stelt zich op het standpunt dat terecht forensenbelasting is geheven, nu aan de wettelijke vereisten daarvoor is voldaan.

2.3.

2.4.

Vast staat dat belanghebbende in het onderhavige belastingjaar eigenaar was van de vakantiewoning, welke is gelegen in een andere gemeente dan alwaar belanghebbende haar hoofdverblijf had, en dat de vakantiewoning in dat jaar niet aan derden is verhuurd. Voor dat geval is naar het oordeel van de rechtbank voldaan aan de eisen gesteld in artikel 2 voornoemd en kon op grond van de Verordening forensenbelasting worden geheven van belanghebbende. Voor de heffing van forensenbelasting is de afstand van het hoofdverblijf tot de vakantiewoning niet van belang. De Verordening noch artikel 223 van de Gemeentewet biedt de mogelijkheid om in een dergelijk geval de heffing van forensenbelasting achterwege te laten. In de wetsgeschiedenis vindt de rechtbank geen aanknopingspunten die pleiten voor belanghebbendes standpunt dat de wetgever de heffing van forensenbelasting in een geval als het onderhavige onwenselijk acht.

2.5.

Met betrekking tot belanghebbendes stelling dat de heffing van forensenbelasting in strijd is met de redelijkheid en billijkheid als bedoeld in artikel 6:248 van het BW merkt de rechtbank het volgende op. De rechtbank is niet bevoegd op grond van redelijkheid en billijkheid een juiste wetstoepassing achterwege te laten. In artikel 11 van de Wet van 1829, Stb. 28, houdende Algemeene bepalingen der wetgeving van het Koningrijk, is immers voorgeschreven dat de rechter volgens de wet moet rechtspreken en dat hij in geen geval de innerlijke waarde of billijkheid der wet mag beoordelen.

2.6.

Gelet op het voorgaande oordeelt de rechtbank dat de aanslag terecht is opgelegd, zodat het beroep ongegrond is.

2.7.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;