Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 19-10-2018, ECLI:NL:RBZWB:2018:7239, BRE - 17 _ 2148 -18_1649

Gegevens

Instantie: Rechtbank Zeeland-West-Brabant

Datum uitspraak: 19 oktober 2018

Datum publicatie: 15 april 2019

ECLI: ECLI:NL:RBZWB:2018:7239

Zaaknummer: BRE - 17 _ 2148 -18_1649

Relevante informatie: Algemene wet bestuursrecht [Tekst geldig vanaf 01-05-2024 tot 01-08-2024] art. 7:15

Inhoudsindicatie

Art. 7:15 Awb

Kostenvergoeding bezwaarfase / Wegingsfactor in bezwaar zwaar of zeer zwaar?

Gelet op de omstandigheid dat het in bezwaarfase gaat om meerdere onroerende zaken die voor de waardering wezenlijke verschillen vertonen – waarbij in geval van vermindering van de vastgestelde waarden telkens de kosten van de ingeschakelde taxateur integraal zijn vergoed – en gelet op de daarmee samenhangende werkbelasting voor de gemachtigde, acht de rechtbank de zaak voor de rechtsbijstandverlener niet zodanig gecompliceerd en bewerkelijk, dat daarvoor een hogere wegingsfactor dan 1,5 aan het gewicht van de zaak moet worden toegekend.

Uitspraak

Belastingrecht, meervoudige kamer

Locatie: Breda

Zaaknummers BRE 17/2148 en 18/6049

uitspraak van 19 oktober 2018

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[belanghebbende] , gevestigd te [plaats] ,

belanghebbende,

de heffingsambtenaar van Sabewa Zeeland,

de heffingsambtenaar.

1 Ontstaan en loop van het geding

1.1.

De heffingsambtenaar heeft op grond van de Wet waardering onroerende zaken (hierna: de Wet WOZ) ten aanzien van belanghebbende de waarde van een aantal onroerende zaken gelegen in vier verschillende kernen van de gemeente Terneuzen – waaronder [adres 1] te [plaats 2] en de [adres 2] te [plaats] –

bij in één geschrift vervatte beschikkingen voor het kalenderjaar 2016 (waardepeildatum 1 januari 2015) vastgesteld.

1.2.

De heffingsambtenaar heeft bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar de vastgestelde waarden van zes onroerende zaken verminderd, waaronder die van de [adres 1] . De waarde van de onroerende zaak aan de [adres 2] en de daarmee samenhangende aanslagen onroerende-zaakbelasting heeft de heffingsambtenaar gehandhaafd. Voorts heeft de heffingsambtenaar belanghebbende een kostenvergoeding toegekend.

1.3.

Belanghebbende heeft één beroepschrift gedagtekend op 28 februari 2017, ontvangen bij de rechtbank per fax op 28 maart 2017, ingediend tegen de uitspraken op bezwaar. Het beroep betreffende [adres 1] is bij de rechtbank geregistreerd onder zaaknummer 18/6049. Het beroep betreffende [adres 2] is bij de rechtbank geregistreerd onder zaaknummer 17/2148. Nu het een beroepschrift tegen meer samenhangende besluiten betreft, heeft de griffier van belanghebbende eenmaal griffierecht geheven, groot € 333.

1.4.

De heffingsambtenaar heeft een verweerschrift ingediend.

1.5.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 7 september 2018 te Breda. De zaken met de nummers 17/2148, 17/2149 en 18/6049 ten name van belanghebbende zijn gelijktijdig behandeld. Voor de aldaar verschenen personen en het verhandelde ter zitting verwijst de rechtbank naar het proces-verbaal van de zitting waarvan een afschrift gelijktijdig met het afschrift van deze uitspraak aan partijen zal worden toegezonden.

2 Motivering

[adres 1] (zaaknummer 18/6049)

2.1.1.

Het beroep betreffende [adres 1] richt zich uitsluitend tegen de hoogte van de toegekende kostenvergoeding.

2.1.2.

Belanghebbende heeft in bezwaar verzocht om de kosten van het taxatierapport inzake Lindelaan 10 van € 1.064,80 te vergoeden. De heffingsambtenaar heeft bij uitspraak op bezwaar verzuimd daarover een beslissing te nemen. In het verweerschrift heeft de heffingsambtenaar het standpunt ingenomen dat voormelde kosten alsnog dienen te worden vergoed. De rechtbank zal dienovereenkomstig beslissen.

[adres 2] (zaaknummer 17/2148)

2.2.1.

Ter zitting heeft belanghebbende verklaard dat de waarde van [adres 2] voor het kalenderjaar 2016 van € 7.345.000 niet meer wordt betwist. Dit brengt mee dat het beroep voor zover het betrekking heeft op de vastgestelde waarde en de aanslag onroerende-zaakbelasting ter zake van de eigendom (hierna: de aanslag eigenaarsbelasting) ongegrond is.

2.2.2.

In de 1.1 vermelde beschikking is de aanslag onroerende-zaakbelasting ter zake van het gebruik van [adres 2] (hierna: de aanslag gebruikersbelasting) berekend naar een heffingsmaatstaf van € 1.185.000. In het verweerschrift heeft de heffingsambtenaar het standpunt ingenomen dat ten aanzien van de gebruikersbelasting 85% van de in 2.2.1 vermelde waarde in aanmerking komt voor de woondelenvrijstelling. Alsdan is ter zitting komen vast te staan dat voornoemde heffingsmaatstaf dient te worden verlaagd naar € 1.101.000 en dat de door belanghebbende verzochte vergoeding voor de taxatiekosten van € 1.597,20 dient te worden toegekend. Belanghebbende heeft ter zitting verklaard zich aan de heffingsmaatstaf van € 1.101.000 te conformeren. Gelet op het voorgaande zal de rechtbank de aanslag gebruikersbelasting verminderen tot één naar een heffingsmaatstaf van € 1.101.000 en de heffingsambtenaar veroordelen tot voormelde vergoeding.

Met betrekking tot kostenvergoeding bezwaarfase

2.3.1.

Het resterende geschilpunt betreft de vraag of de kostenvergoeding voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand door een derde in de bezwaarfase op een hoger bedrag had moeten worden vastgesteld. Meer specifiek is de gehanteerde indeling in gewichtscategorie in geschil. De heffingsambtenaar heeft voor het gewicht van de zaak factor 1,5 (‘zwaar’) in aanmerking is genomen. Belanghebbende bepleit een factor 2 (‘zeer zwaar’) voor het gewicht van de zaak, omdat sprake is van meerdere onroerende zaken op één aanslagbiljet met diverse waarderingsmethodieken. Zij vindt de complexiteit en bewerkelijkheid van de procedure bovenmatig.

2.3.2.

De rechtbank stelt voorop dat op grond van het arrest van de Hoge Raad van 12 april 2013, nr. 12/02674, ECLI:NL:HR:2013:BZ6822 de omstandigheid dat het bezwaar op meer dan één besluit betrekking heeft een rol kan spelen bij het bepalen van de wegingsfactor voor het gewicht van de zaak. De rechtbank dient, zelfstandig, op grond van een eigen waardering, te beoordelen in welke gewichtscategorie een zaak valt (zie HR 23 september 2011, nr. 10/04238, ECLI:NL:HR:2011:BT2293, BNB 2011/265). Bij deze beoordeling heeft de rechtbank een zekere discretionaire bevoegdheid. Gelet op de omstandigheid dat het in bezwaarfase gaat om meerdere onroerende zaken die voor de waardering wezenlijke verschillen vertonen – waarbij in geval van vermindering van de vastgestelde waarden telkens de kosten van de ingeschakelde taxateur integraal zijn vergoed – en gelet op de daarmee samenhangende werkbelasting voor de gemachtigde, acht de rechtbank de zaak voor de rechtsbijstandverlener niet zodanig gecompliceerd en bewerkelijk, dat daarvoor een hogere wegingsfactor dan 1,5 aan het gewicht van de zaak moet worden toegekend.

Conclusie

2.4.

Gelet op hetgeen in 2.1.2 en 2.2.2 is overwogen, zijn de beroepen gegrond.

3 Proceskosten

3.1.

De rechtbank vindt aanleiding de heffingsambtenaar te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Gelet op het in 2.3.2 vermelde arrest van 12 april 2013 is er voor het vaststellen van de kostenvergoeding sprake van slechts één beroep. De kosten van het beroep zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.002 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 501 en een wegingsfactor 1). Rekening houdende met de werkbelasting voor de gemachtigde in de beroepsfase, acht de rechtbank toepassing van een wegingsfactor van 1 (‘gemiddeld’) op haar plaats. De rechtbank doet heden eveneens uitspraak in zaaknummer 17/2149 en zal een evenredig deel van € 1.002 (dus € 334) aan dat zaaknummer toekennen.

3.2.

De totale proceskostenvergoeding voor [adres 1] die bovenop de reeds bij bezwaar toegekende kostenvergoeding komt, is derhalve vastgesteld op € 1.398,80 (zie 2.1.2 en 3.1; € 1.064,80 plus € 334). De proceskostenvergoeding voor [adres 2] , die bovenop de reeds bij bezwaar toegekende kostenvergoeding komt, is vastgesteld op € 1.931,20 (zie 2.2.2 en 3.1; € 1.597,20 plus € 334).