Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 19-04-2019, ECLI:NL:RBZWB:2019:1835, AWB - 17 _ 7714

2.1.

Met dagtekening 19 april 2003 heeft de inspecteur aan [A] en [B] de aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekering (hierna: IB/PVV) voor het jaar 2001 opgelegd. Volgens die aanslag is een bedrag van € 121.750 aan inkomstenbelasting verschuldigd.

2.2.

Belanghebbende heeft schriftelijk verzocht om uitstel van betaling van de aanslag. Het tot 19 juni 2013 verleende uitstel is bevestigd bij beslissing van de ontvanger met dagtekening 17 januari 2017. In die beslissing is het volgende vermeld:

2.3.

De ontvanger heeft belanghebbende bij schrijven met dagtekening 9 maart 2009 medegedeeld dat geen invorderingsrente is verschuldigd tot het moment waarop het recht op uitstel vervalt.

2.4.

Bij kennisgeving met dagtekening 7 juli 2017 heeft de ontvanger belanghebbende te kennen gegeven dat het uitstel van betaling is vervallen. Belanghebbende heeft op 27 juli 2017 een bedrag van € 121.759, inclusief een bedrag van € 9 aan vervolgingskosten, aan de ontvanger betaald.

2.5.

Bij beschikking van 14 augustus 2017 heeft de ontvanger invorderingsrente aan belanghebbende in rekening gebracht van € 16.429. Het door belanghebbende tegen die beschikking gemaakte bezwaar is door de ontvanger ongegrond verklaard.

2.6.

In geschil is of de ontvanger terecht invorderingsrente bij belanghebbende in rekening heeft gebracht.

2.7.

Belanghebbende heeft gesteld dat er ten onrechte invorderingsrente in rekening is gebracht en heeft in dat verband gewezen op de termijn die is verstreken tussen het vervallen van het uitstel (19 juni 2013) en de kennisgeving daarvan (7 juli 2017) alsmede op artikel 25, § 1 sub 6 van de Leidraad invordering 2008. De ontvanger heeft het standpunt ingenomen dat de invorderingsrente terecht is berekend over de periode 20 juni 2013 tot en met 26 juli 2017.

2.8.

In artikel 25, zeventiende lid, van de Invorderingswet 1990 (hierna: IW) is bepaald dat bij ministeriële regeling regels worden gesteld met betrekking tot het verlenen van uitstel van betaling voor de duur van tien jaar voor belastingaanslagen betreffende de inkomstenbelasting die is verschuldigd bij staking door overlijden als bedoeld in artikel 3.58, eerste lid, van de Wet inkomstenbelasting 2001.

2.9.

In artikel 25.1.6 van de Leidraad Invordering 2008 is - onder meer - opgenomen:

2.10.

De rechtbank overweegt dat deze beleidsregel, opgenomen onder ‘algemene uitgangspunten uitstelbeleid’ is bedoeld om een belastingschuldige te informeren over een vervallen uitstel van betaling teneinde hem te attenderen op een dientengevolge nog een openstaande betalingsverplichting. Met deze schriftelijke mededeling wordt bevorderd dat een belastingschuldige tijdig aan zijn betalingsverplichting(en) kan voldoen en kunnen dwanginvorderingsmaatregelen en de overige uit een te late betaling voortvloeiende nadelige consequenties worden voorkomen. Tot die nadelige consequenties behoort bijvoorbeeld het belopen van invorderingsrente.

2.11.

De rechtbank is van oordeel dat in deze zaak vast staat dat deze beleidsregel niet is nageleefd. Er is immers schriftelijk om uitstel van betaling verzocht, maar over het vervallen van het uitstel is belanghebbende niet schriftelijk geïnformeerd. De ontvanger heeft desgevraagd ter zitting geen verklaring kunnen geven voor het niet-naleven van deze beleidsregel in dit geval. In deze omstandigheden verzetten de algemene beginselen van behoorlijk bestuur zich ertegen dat bij belanghebbende invorderingsrente in rekening is gebracht. Dit klemt te meer nu de rechtbank aannemelijk acht dat - als de beleidsregel wel zou zijn nageleefd - belanghebbende per ommegaande haar belastingschuld zou hebben voldaan.

2.12.

Gelet op het vorenstaande is het beroep gegrond verklaard.

2.13.

De rechtbank vindt aanleiding de ontvanger te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.024 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 512 en een wegingsfactor 1). Omdat niet is gebleken van een verzoek om vergoeding van de kosten voor het maken van bezwaar, ziet de rechtbank geen grond voor het gelasten van een vergoeding van die kosten.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;