Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 09-07-2019, ECLI:NL:RBZWB:2019:3116, BRE - 17 _ 7692

2.1.

Het gaat hier om een naheffingsaanslag die is opgelegd met een beroep op artikel 34 van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: de Wet). Voor de beoordeling van de naheffingsaanslag moeten diverse stappen worden doorlopen gelet op het arrest HR 5 april 2019, ECLI:NL:HR:2019:483.

2.2.

Belanghebbende is sinds 11 december 2014 ingeschreven als ingezetene in de basisregistratie personen, de BRP. Bij belanghebbende is op 14 maart 2017 geconstateerd dat hij gebruik van de weg in Nederland heeft gemaakt met een auto met buitenlands kenteken. Verder staat vast dat belanghebbende geen Nederlandse mrb daarvoor heeft betaald. Op basis van deze feiten is het opleggen van de naheffingsaanslag als uitgangspunt terecht. Dit volgt uit artikel 34 van de Wet.

2.3.

De inspecteur heeft de naheffingsaanslag berekend over de periode 13 april 2015 tot en met 13 maart 2017. Deze berekeningsperiode is als uitgangspunt niet te lang. De naheffingsaanslag mag namelijk als uitgangspunt worden berekend over een periode die aanvangt op de dag waarop belanghebbende is ingeschreven als ingezetene in de BRP en die eindigt de dag voorafgaand aan de dag waarop het gebruik van de weg wordt geconstateerd. Dit volgt uit artikel 34 in combinatie met artikel 13, lid 2, van de Wet.

2.4.

De berekeningsperiode houdt in de kern een soort van bewijsvermoeden in met betrekking tot de periode waarin belanghebbende houder was van de auto in Nederland in de zin van de Wet. Belanghebbende heeft de mogelijkheid om tegenbewijs te leveren. Hier is niet in geschil dat belanghebbende in de berekeningsperiode zijn hoofdverblijf in Nederland had. Er zijn dan twee tegenbewijsmogelijkheden. Belanghebbende heeft de mogelijkheid om aannemelijk te maken (i) dat de auto belanghebbende in Nederland ter beschikking heeft gestaan met ingang van een latere dag dan 13 april 2015, en (ii) dat de auto belanghebbende in een of meer tussenliggende tijdvakken niet in Nederland ter beschikking heeft gestaan. Gelet op rov. 5.1.9, slotzin, en 5.7.2 van het arrest van de HR, moet onder ‘in Nederland ter beschikking staan’ worden verstaan ‘in Nederland feitelijk en niet geheel voorbijgaand ter beschikking staan’.

2.5.

2.6.

Het beroep op het vertrouwensbeginsel faalt. Er is geen reden om te twijfelen aan de verklaring van belanghebbende dat de controleur een uitlating heeft gedaan in de trant van niet-bekeuren. Het zou echter moeten gaan om opgewekt vertrouwen ten aanzien van de (na)heffing van mrb. Er is echter geen bewijs voor stelling dat een mededeling door de controleur is gedaan waarbij gerechtvaardigd vertrouwen is gewekt in die zin dat belanghebbende geen naheffing van mrb hoefde te verwachten.

2.7.

De boete is in overeenstemming met artikel 37 van de Wet in combinatie met artikel 67c van de AWR opgelegd. Het beboetbaar feit is begaan. Belanghebbende heeft namelijk gebruik gemaakt van de weg in Nederland met een auto met een buitenlands kenteken zonder mrb te hebben voldaan. Dat belanghebbende niet wist van deze verplichting, maakt dat niet anders. Opmerking verdient verder dat opzet of schuld niet vereist is. Wel moet een boete achterwege blijven bij afwezigheid van alle schuld, maar daarvan is hier geen sprake.

2.8.

De rechtbank vindt hier, alle omstandigheden afwegende, een boete van 50% passend en geboden. Daarbij is rekening gehouden met de omstandigheid dat de hoogte van de nageheven belasting is tot stand gekomen met toepassing van een berekeningsvoorschrift dat gebaseerd is op een bewijsvermoeden van onder meer de duur van het houderschap in Nederland.

2.9.

De boete moet hier nog verder worden verminderd omdat de redelijke termijn van twee jaar voor berechtiging is overschreden met bijna twee maanden. De rechtbank kent hiervoor een korting van 5% toe, overeenkomstig de uitspraak van Hof ’s-Hertogenbosch, ECLI:NL:GHSHE:2018:2713. De boete komt daarmee uit op 47,5% van het belastingbedrag (€ 2.491), derhalve € 1.183.

2.10.

Het beroep is daarom gegrond verklaard maar alleen wat betreft de boete.

2.11.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.024 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 512 en een wegingsfactor 1).

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;