Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 04-09-2019, ECLI:NL:RBZWB:2019:3949, AWB - 18 _ 1731

2.1

Belanghebbende was gedurende 17 november 2016 tot 12 november 2017 gebruiker van de onroerende zaak gelegen aan de [adres] te [woonplaats] (hierna: de onroerende zaak). De onroerende zaak ligt voor een deel op Belgisch grondgebied (het grootste deel van de woning en een deel van de tuin) en voor een deel op Nederlands grondgebied (de keuken en een hal van de woning, het grootste deel van de grond achter de woning, en een bijgebouw). Het deel van België waarin een deel van de woning ligt is een klein gebied dat geheel omsloten is door Nederlands grondgebied.

2.3

Het geschil spitst zich in de eerste plaats toe op de vraag of wordt voldaan aan de eisen van artikel 3 van de Verordening op de heffing en invordering van rioolheffing van de gemeente Baarle-Nassau van 2016 en die van 2017 (hierna samen: Verordening). Dit artikel bepaalt dat rioolheffing wordt geheven van de gebruiker van een perceel van waaruit water direct of indirect op de gemeentelijke riolering wordt afgevoerd.

2.4

Ter zitting heeft de rechtbank vastgesteld dat tussen partijen niet in geschil is dat belanghebbende gebruiker is van een perceel als bedoeld in artikel 3 van de Verordening. Tussen partijen is in geschil of vanuit het perceel van belanghebbende water direct of indirect op de gemeentelijke riolering van de gemeente Baarle-Nassau wordt afgevoerd (hierna: de afvoereis).

2.5.

Ingevolge artikel 1 van de Verordening wordt verstaan onder:

- ‘ gemeentelijke riolering’: een voorziening of combinatie van voorzieningen voor inzameling, verwerking, zuivering of transport van afvalwater, hemelwater of grondwater, in eigendom, in beheer of in onderhoud bij de gemeente;

- ‘ water’: huishoudelijk afvalwater, bedrijfsafvalwater, hemelwater of grondwater.

2.6

Ter zitting is vastgesteld dat de feiten als zodanig niet in geschil zijn. De heffingsambtenaar heeft erkend dat de hoofdrioolaansluiting van de onroerende zaak op Belgisch grondgebied ligt en dat de aansluiting op het waterleidingnet gelegen is op Belgisch grondgebied. De heffingsambtenaar heeft echter aangevoerd dat de op het Belgische grondgebied gelegen riolering aangesloten is op de gemeentelijke riolering van de gemeente Baarle-Nassau en dat het afvalwater in Nederland wordt verwerkt. Ter zitting heeft de gemachtigde van belanghebbende desgevraagd gemeld deze stellingen niet te betwisten. De rechtbank merkt nog op dat de juistheid van de stellingen ook aannemelijk is gelet op de bijzondere ligging van het deel van België waarin een deel van de onroerende zaak ligt (zie 2.1).

2.7

De rechtbank overweegt dat uitgaande van de in 2.6 vermelde feiten er sprake van is dat vanuit het perceel van belanghebbende water indirect op de gemeentelijke riolering van de gemeente Baarle-Nassau wordt afgevoerd. Het water wordt immers via de Belgische riolering afgevoerd op de gemeentelijke riolering. Ook aan de afvoereis is dus voldaan. Overigens is ook reeds aan die eis voldaan in verband met afvoer van hemelwater van het Nederlandse deel van de onroerende zaak. Hemelwater valt immers ook onder ‘water’ (zie 2.5).

2.8.

Op basis van de Verordening heeft de heffingsambtenaar dus terecht rioolheffing geheven. Opmerking verdient nog dat daaraan niet wordt afgedaan door de omstandigheid dat de aansluiting op het waterleidingnet op Belgisch grondgebied is gelegen. De watertoevoer is namelijk niet relevant voor het belastbaar feit en de belastingplicht maar alleen voor de maatstaf van heffing.

2.9

2.10

Belanghebbende heeft verder aangevoerd dat de heffingsambtenaar de invordering van de rioolheffing had moeten kwijtschelden. Nog ervan afgezien dat alleen de verordening voor het jaar 2017 voorziet in een bepaling betreffende kwijtschelding, is de rechtbank niet bevoegd te oordelen of belanghebbende in aanmerking komt voor kwijtschelding. Een verzoek om kwijtschelding moet worden gedaan bij de invorderingsambtenaar. Tegen een beslissing op (het administratief beroep tegen een beslissing op) een verzoek om kwijtschelding van belasting staat geen beroep open bij de belastingrechter en evenmin bij de algemene bestuursrechter. Hiertegen kan uitsluitend een vordering bij de civiele rechter worden ingesteld op de in het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering bepaalde wijze.

2.11

Er is geen aanleiding om – zoals belanghebbende heeft verzocht – in deze zaak prejudiciële vragen te stellen aan het Benelux-Gerechtshof in verband met de toepassing van het Verdrag tussen Nederland, België en Groothertogdom Luxemburg nopens wederkerige bijstand inzake de invordering van belastingschulden. Dat verdrag heeft immers betrekking heeft op de invordering van belastingschulden en niet op – zoals hier aan de orde is – de heffing.

2.12

Gelet op het voorgaande zijn de beroepen ongegrond.

2.13

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd;2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: