Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 17-10-2019, ECLI:NL:RBZWB:2019:4585, BRE 18/1631

2.1.

Het bezwaarschrift is door de inspecteur ontvangen drie dagen vóór de dag van de dagtekening van de aanslag. Gelet op wat de inspecteur in zijn verweerschrift heeft gemeld, moet de niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar op grond van artikel 6:10 van de Awb achterwege blijven.

2.2.

Het gaat hier om een naheffingsaanslag die is opgelegd met een beroep op artikel 34 van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: de Wet). Voor de beoordeling van de naheffingsaanslag moeten diverse stappen worden doorlopen gelet op het arrest HR 5 april 2019, ECLI:NL:HR:2019:483.

2.3.

Belanghebbende is sinds 23 november 2009 ingeschreven als ingezetene in de basisregistratie personen, de BRP. Bij belanghebbende is op 22 maart 2017 geconstateerd dat zij gebruik van de weg in Nederland heeft gemaakt met een auto met buitenlands kenteken. Verder staat vast dat belanghebbende geen Nederlandse mrb daarvoor heeft betaald. Op basis van deze feiten is het opleggen van de naheffingsaanslag als uitgangspunt terecht. Dit volgt uit artikel 34 van de Wet.

2.4.

De inspecteur heeft de naheffingsaanslag berekend over de periode 23 januari 2015, de datum van de tenaamstelling op het buitenlandse kenteken, tot en met 21 maart 2017. Deze berekeningsperiode is als uitgangspunt niet te lang. De naheffingsaanslag mag namelijk als uitgangspunt worden berekend over een periode die (op zijn vroegst) aanvangt op de dag waarop belanghebbende is ingeschreven als ingezetene in de BRP en die eindigt de dag voorafgaand aan de dag waarop het gebruik van de weg wordt geconstateerd. Dit volgt uit artikel 34 in combinatie met artikel 13, lid 2, van de Wet.

2.5.

De berekeningsperiode houdt in de kern een soort van bewijsvermoeden in met betrekking tot de periode waarin belanghebbende houder was van de auto in Nederland in de zin van de Wet. Belanghebbende heeft de mogelijkheid om tegenbewijs te leveren. Hier is niet in geschil dat belanghebbende in de berekeningsperiode haar hoofdverblijf in Nederland had. Er zijn dan twee tegenbewijsmogelijkheden. Belanghebbende heeft de mogelijkheid om aannemelijk te maken (i) dat de auto belanghebbende in Nederland ter beschikking heeft gestaan met ingang van een latere dag dan 23 januari 2015, en (ii) dat de auto belanghebbende in een of meer tussenliggende tijdvakken niet in Nederland ter beschikking heeft gestaan. Gelet op rov. 5.1.9, slotzin, en 5.7.2 van het arrest van de HR, moet onder ‘in Nederland ter beschikking staan’ worden verstaan ‘in Nederland feitelijk en niet geheel voorbijgaand ter beschikking staan’.

2.6.

Belanghebbende heeft aangevoerd dat haar de auto eenmalig ter beschikking stond en heeft het volgende toegelicht. Ze was op die dag bij haar vriend/partner, [de heer X] . [de heer X] werd gebeld door een collega van hem, [de collega] , dat hij was aangehouden door de politie. Het rijbewijs van [de collega] was een week eerder ingevorderd en hij belde [de heer X] met het verzoek om hem te komen ophalen omdat hij zelf niet meer verder mocht rijden. [de heer X] heeft toen voor belanghebbende een taxi geregeld zodat zij [de collega] kon ophalen. Toen belanghebbende bij de politiecontrole aankwam, werd haar gevraagd om even in de auto te wachten. De politie heeft toen haar documenten gecontroleerd en haar gegevens genoteerd. De politie vertelde haar vervolgens dat ze kon doorrijden. Ze heeft [de collega] naar diens werk gebracht en de auto naar haar huis gereden en op de parkeerplaats van haar huis achtergelaten. [de collega] heeft de auto daar later opgehaald en daarna heeft ze hem nooit meer gesproken. Haar pogingen om nadien met hem in contact te komen zijn op niets uitgelopen. [de heer X] is niet langer haar partner maar ze is nog wel met hem bevriend.

2.7.

2.8.

De rechtbank ziet daarom geen aanleiding om de naheffingsaanslag te vernietigen of te verminderen.

2.9.

De boete is in overeenstemming met artikel 37 van de Wet in combinatie met artikel 67c van de AWR opgelegd. Het beboetbaar feit is begaan. Belanghebbende heeft namelijk gebruik gemaakt van de weg in Nederland met een auto met een buitenlands kenteken zonder mrb te hebben voldaan. Opmerking verdient verder dat opzet of schuld niet vereist is. Wel moet een boete achterwege blijven bij afwezigheid van alle schuld, maar daarvan is hier geen sprake.

2.10.

Bij de bepaling van de hoogte van de boete moet rekening worden gehouden met de omstandigheid dat de hoogte van de nageheven belasting is tot stand gekomen met toepassing van een berekeningsvoorschrift dat gebaseerd is op een bewijsvermoeden van onder meer de duur van het houderschap in Nederland. De rechtbank kent aan de voormelde omstandigheid een boetematigend effect toe. Daarbij is in aanmerking genomen dat belanghebbende niet de eigenaar van de auto is en evenmin de houder van het kentekenbewijs is, dat de verklaring van belanghebbende ter zitting niet ongeloofwaardig overkwam, alsmede dat niet gebleken is van een directe band tussen belanghebbende en [de collega] of de geregistreerde kentekenhouder/eigenaar. Daartegenover staat dat destijds op naam van belanghebbende of op naam van haar toenmalige vriend [de heer X] geen auto met Nederlands kenteken geregistreerd stond. Alles afwegende, waaronder de financiële impact, acht de rechtbank een boete van € 1.500 passend en geboden.

2.11.

Het beroep is daarom gegrond verklaard maar alleen wat betreft de boete.

2.12.

Belanghebbende krijgt het griffierecht vergoed. Verder vindt de rechtbank aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.024 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 512 en een wegingsfactor 1). Er is geen aanleiding voor vergoeding van kosten van bezwaar, reeds omdat daarom niet is verzocht in de bezwaarfase. Bovendien is niet gebleken van kosten die voor vergoeding in aanmerking komen.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;