Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 05-02-2019, ECLI:NL:RBZWB:2019:490, BRE - 17 _ 6979 en 17_7982

2.1.

Belanghebbende is blijkens de kentekenregistratie in de periode van 5 januari 2011 tot en met 14 december 2017 houder geweest van een personenauto van het merk Citroën C8 met het kenteken [kenteken] (hierna: de auto).

2.2.

Met dagtekening 24 april 2017 is aan belanghebbende een rekening MRB van € 385 verzonden voor het tijdvak 24 april 2017 tot en met 23 juli 2017 (rekeningnummer [#2] ). Omdat dit bedrag niet op de uiterste betaaldatum was voldaan, is met dagtekening 11 juli 2017 een naheffingsaanslag van € 385 opgelegd ( [aanslagnummer] .Y.7.3). Omdat eerder sprake was van een betalingsverzuim, is daarbij tevens een verzuimboete van € 52 opgelegd. De bezwaren tegen deze naheffingsaanslag en verzuimboete heeft de inspecteur bij uitspraken op bezwaar ongegrond verklaard.

2.3.

Met dagtekening 24 juli 2017 is aan belanghebbende een rekening MRB van € 385 verzonden voor het tijdvak 24 juli 2017 tot en met 23 oktober 2017 (rekeningnummer [#1] ). Op 6 augustus 2017 is de geldigheid van het kenteken in het kentekenregister geschorst. Belanghebbende heeft op 12 augustus 2017 bezwaar ingediend tegen de rekening MRB. Met dagtekening 21 augustus 2017 is aan belanghebbende in verband met de schorsing van het kenteken een verlaagde rekening MRB over voornoemd tijdvak verzonden, waarbij de MRB is verminderd tot € 51. Op 24 augustus 2017 heeft belanghebbende het bedrag van € 51 aan MRB voldaan. Bij uitspraak op bezwaar van 6 november 2017 heeft de inspecteur het bezwaar kennelijk niet-ontvankelijk verklaard, omdat tegen een niet-betaalde rekening MRB geen bezwaar open staat.

2.4.

Belanghebbende heeft ter zitting verklaard dat hij de naheffingsaanslag en rekening MRB bestrijdt, omdat hij in de onderhavige periode geen gebruik heeft gemaakt van de weg en de auto op eigen terrein stond. Verder heeft hij verklaard dat hij diverse bezwaren heeft ingediend en ook beroepen heeft ingesteld om uitstel van betaling te verkrijgen en in ieder geval in gesprek te komen met de Belastingdienst. Inmiddels heeft hij een gesprek met de Belastingdienst gevoerd en zijn alle openstaande belastingschulden betaald. Belanghebbende wil nu nog graag het griffierecht voor de beroepen bij de rechtbank terug ontvangen.

2.5.

Op grond van artikel 1, eerste lid, van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: Wet MRB) is het houden van een personenauto belast. De belasting wordt op grond van artikel 6 van de Wet MRB geheven van degene die bij de aanvang van een tijdvak de personenauto houdt. Artikel 7 van de Wet MRB bepaalt dat een motorrijtuig wordt gehouden door degene op wiens naam het voor de personenauto opgegeven kenteken is gesteld in het kentekenregister van de Rijksdienst voor het Wegverkeer.

2.6.

Gelet op de in 2.5 genoemde artikelen diende belanghebbende in onderhavige tijdvakken tot aan het moment van schorsing van het kenteken MRB te betalen, aangezien belanghebbende tot het moment van schorsing houder was van de auto. Dat belanghebbende geen gebruik maakte van de openbare weg in die periode, is niet relevant voor het houderschap. Voor zover de beroepen zijn gericht tegen de omstandigheid dat belanghebbende in de onderhavige tijdvakken MRB moest betalen, falen deze.

2.7.

Met betrekking tot de opgelegde verzuimboete oordeelt de rechtbank als volgt. Nu de MRB niet tijdig was voldaan voor het tijdvak 24 april 2017 tot en met 23 juli 2017 en sprake was van een tweede of volgend verzuim binnen een jaar, mocht de inspecteur op grond van artikel 67c van de AWR en paragraaf 33 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst de verzuimboete aan belanghebbende opleggen. Naar het oordeel van de rechtbank is geen sprake van afwezigheid van alle schuld. Evenmin is er aanleiding tot matiging van de verzuimboete. De rechtbank acht een verzuimboete van € 52 in de situatie van belanghebbende passend en geboden.

2.8.

2.9.

Omdat belanghebbende ter zitting is verschenen, ziet de rechtbank aanleiding de inspecteur te veroordelen tot een vergoeding van de door belanghebbende voor het bijwonen van de zitting gemaakte reiskosten. Gelet op het Besluit proceskosten bestuursrecht heeft de rechtbank de reiskosten van belanghebbende op basis van een retour openbaar vervoer tweede klasse becijferd op een bedrag van € 19,26. Gesteld noch gebleken is dat belanghebbende overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten heeft gemaakt.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;