Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 10-07-2020, ECLI:NL:RBZWB:2020:3061, BRE - 19 _ 1561

2.1.

Belanghebbende is enig aandeelhouder in [bedrijf 1] B.V. (hierna: de vennootschap). De vennootschap was tot en met het jaar 2015, 50% aandeelhouder in [bedrijf 2] B.V. (voorheen [bedrijf 3] B.V., hierna: de deelneming). De fiscale balanswaardering van de deelneming bedroeg in de jaren 2011 tot en met 2015 € 1.832.500. In 2016 heeft de vennootschap twee van de twintig cumulatief preferente aandelen in de deelneming verkocht. De verkoopopbrengst is onder meer gebruikt om de belastingschulden van belanghebbende en de vennootschap te betalen. De fiscale balanswaardering van de deelneming bedroeg per 31 december 2016 € 1.649.250. In de jaren 2011 tot en met 2015 heeft de deelneming jaarlijks een dividend uitgekeerd aan de vennootschap van € 91.625. De dividenduitkering in het jaar 2016 bedroeg € 89.334.

2.2.

2.3.

Belanghebbende, geboren in 1973, heeft in de jaren 2011 tot en met 2016 geen andere inkomsten uit werk en woning dan die van de eigen woning. De in rekening-courant opgenomen bedragen worden door belanghebbende aangewend voor zijn levensonderhoud waaronder de betaling van de belastingschulden.

2.4.

2.5.

Belanghebbende had op 1 januari 2016 de volgende bezittingen en schulden.

2.6.

- U heeft voor de belastingjaren 2012 tot en met 2016 uitnodigingen tot het doen van een aangifte ontvangen. Het is van algemene bekendheid dat wanneer u een aangifte ontvangt (of wordt uitgenodigd aangifte te doen), u die aangifte moet doen en wel binnen de op de aangifte vermelde termijn.

- U heeft voor de belastingjaren 2012 tot en met 2016 herinneringsbrieven ontvangen. Vervolgens heeft u een aanmaning ontvangen waarin u in de gelegenheid bent gesteld alsnog aangifte te doen. Ook na de aanmaningen zijn de aangiften 2012 tot en 2016 niet of niet tijdig ingediend.

2.7.

Met dagtekening 13 februari 2018 heeft de inspecteur een brief, gericht aan belanghebbende en geadresseerd aan zijn woonadres, verzonden waarin wordt verwezen naar de brief van 22 januari 2018 en aan belanghebbende een mededeling vergrijpboete is gedaan.

2.8.

2.9.

Tussen partijen is in geschil of op grond van de onderhavige feiten sprake is van een uitdeling die als regulier voordeel uit aanmerkelijk belang moet worden aangemerkt en zo ja, of de vergrijpboete terecht is opgelegd en of de aanslag en die boete niet op te hoge bedragen zijn vastgesteld.

2.10.

De rechtbank is op grond van bovenvermelde feiten van oordeel dat aannemelijk is dat de door belanghebbende in het onderhavige jaar van de vennootschap ontvangen bedragen niet meer zullen worden terugbetaald aan de vennootschap. De ontvangen gelden zijn immers aangewend voor de betalingen voor het levensonderhoud en de belastingschulden. De rechtbank neemt hierbij in overweging dat belanghebbende al een reeks van jaren op deze manier voorziet in zijn levensonderhoud en een andere bron van inkomsten om in zijn levensonderhoud te voorzien ontbreekt. Bovendien is tot het moment van de mondelinge behandeling geen actie ondernomen om een van de onroerende zaken te verkopen of op andere wijze een aflossing op de rekening-courant te doen. De omstandigheid dat door de belastingheffing over eerdere uitdelingen de rekening-courant thans onbelast voor dat deel kan worden afgeboekt maakt dit niet anders. Die afboeking kan immers enkel door afboeking van de winstreserves en dat impliceert dat de gelden het vennootschapsvermogen definitief hebben verlaten. Dat de vennootschap beschikt over een aandelenpakket dat verkocht kan worden baat belanghebbende evenmin. De vermogenstoestand van de schuldeiser is immers niet relevant voor de beoordeling of de schuldenaar aan zijn verplichtingen kan of zal voldoen. Dat belanghebbende aandeelhouder is in de schuldeiser maakt dat niet anders. De rechtbank is derhalve van oordeel dat de in het onderhavige jaar door belanghebbende van de vennootschap ontvangen bedragen definitief de vennootschap hebben verlaten zodat in zoverre sprake is van een onttrekking¹. Belanghebbendes beroep op de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 9 januari 2020² baat hem niet. Het in dat geval beoordeelde feitelijke geval verschilt daartoe te zeer van het onderhavige geval reeds omdat in dat geval wel sprake was van terugbetalingen.

2.11.

De rechtbank is gezien vorenstaande feiten en omstandigheden van oordeel dat tevens aannemelijk is dat de vennootschap en de aandeelhouder (belanghebbende) zich bewust waren of dat hadden moeten zijn, dat de aldus door de vennootschap verstrekte gelden niet meer zouden worden terug betaald en zodoende definitief aan de vennootschap zijn onttrokken. De rechtbank is daarom van oordeel dat met betrekking tot de door de vennootschap in het onderhavige jaar aan belanghebbende verstrekte gelden sprake is van een uitdeling die als regulier voordeel uit aanmerking belang in aanmerking moet worden genomen³. Gezien het saldoverloop van de rekening-courant in het onderhavige jaar en de daarvoor verschuldigde rente (2.2) en het bij de aanslag in aanmerking genomen bedrag aan voordeel is de rechtbank van oordeel dat de aanslag niet tot een te hoog bedrag is vastgesteld.

2.12.

2.13.

Belanghebbende is uitgenodigd, herinnerd en aangemaand om aangifte te doen en heeft dit bewust niet gedaan. De rechtbank leidt die bewustheid af uit de verklaring van de gemachtigde ter zitting dat belanghebbende zich op het standpunt stelde dat hij geen belasting verschuldigd was en daarom geen aangifte heeft ingediend.

2.14.

Belanghebbende stelt primair dat de boete vernietigd dient te worden omdat hij de brieven met de vooraankondiging van de boete, genoemd in 2.6 en 2.7, niet heeft ontvangen en dat op de aanslag, die de beschikking vergrijpboete omvat, de feiten waarop de boete is gebaseerd niet zijn vermeld. Subsidiair verwijst belanghebbende naar de door hem genoemde uitspraak van rechtbank Den Haag (zie 2.10) in welke zaak geen boete was opgelegd. Meer subsidiair stelt belanghebbende dat de boete dient te worden verminderd naar 25% nu bij de aangekondigde navorderingsaanslag over hetzelfde jaar een boete is aangekondigd van 25%.

2.15.

2.16.

Nu aan de voorwaarden van artikel 67d, eerste lid, en artikel 67g van de AWR is voldaan, is de vergrijpboete naar het oordeel van de rechtbank terecht opgelegd. De verwijzing van belanghebbende naar de uitspraak van rechtbank Den Haag (zie 2.15) kan hem niet baten, nu in die zaak belanghebbende aangifte IB/VV heeft gedaan terwijl de boete aan belanghebbende is opgelegd voor het opzettelijk niet doen van aangifte.

2.17.

De rechtbank verwerpt ook belanghebbendes meer subsidiaire stelling dat de boete gematigd dient te worden naar 25%. Een boete bij de navorderingsaanslag is gebaseerd op artikel 67e van de AWR terwijl de onderhavige boete zijn grondslag vindt in artikel 67d van de AWR. Kort gezegd wordt met artikel 67d het opzettelijk niet doen van de aangifte en met artikel 67e het opzettelijk te weinig belasting betalen gestraft. De rechtbank ziet daarom geen aanleiding om de boete op grond van de meer subsidiaire stelling te matigen. De rechtbank acht een boete van 50% ofwel € 10.287 in dit geval passend en geboden.

2.18.

De duur van de procedures vormt wel aanleiding om de boete ambtshalve te matigen, omdat sprake is van overschrijding van de redelijke termijn voor de behandeling van de zaken in eerste feitelijke instantie. De rechtbank stelt vast dat 22 januari 2018 geldt als aanvangsmoment van de redelijke termijn in de zin van artikel 6 van het EVRM. De rechtbank doet uitspraak op 10 juli 2020. Sinds de aankondiging van de boeten is dus twee jaar en bijna zes maanden verstreken. De rechtbank stelt vast dat hiermee de redelijke termijn van twee jaar is overschreden met afgerond zes maanden⁵. De boete zal daarom worden gematigd met 10% ⁶, tot € 8.229.

2.19.

Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de beschikking belastingrente. Belanghebbende heeft hiertegen geen afzonderlijke gronden aangevoerd. Het is de rechtbank overigens ook niet gebleken dat de bepalingen met betrekking tot de belastingrente onjuist zijn toegepast.

2.20.

Gelet op al het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard en wordt de vergrijpboete verminderd.

2.21.

De rechtbank vindt geen aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;