Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 19-02-2020, ECLI:NL:RBZWB:2020:880, BRE - 19 _ 51

2.1.

Aan belanghebbende is met dagtekening 6 januari 2018 de aanslag opgelegd, berekend naar een belastbaar bedrag van negatief € 82.259. Voor dit bedrag is een verliesvaststellingsbeschikking gegeven. De aanslag is conform de ingediende aangifte Vpb 2016 vastgesteld. Daartegen heeft belanghebbende tijdig bezwaar gemaakt.

2.2.

Belanghebbende heeft uit voorgaande jaren nog niet-verrekende verliezen.

2.3.

Het is vaste rechtspraak van de Hoge Raad¹ dat een bezwaar, beroep of (incidenteel) hoger beroep niet-ontvankelijk moet worden verklaard als de indiener van dat rechtsmiddel geen belang daarbij heeft. Daarvan is sprake als het aanwenden van het rechtsmiddel, ongeacht de gronden waarop het steunt, hem niet in een betere positie kan brengen met betrekking tot het bestreden besluit en eventuele bijkomende (rechterlijke) beslissingen zoals die met betrekking tot proceskosten en griffierecht. Indien het aangewende rechtsmiddel de indiener ervan wel in een betere positie kan brengen met betrekking tot het bestreden besluit dan wel eventuele bijkomende beslissingen en voldaan is aan de overige ontvankelijkheidsvereisten, moet het rechtsmiddel ontvankelijk worden geacht, moeten de door de indiener aangevoerde gronden worden onderzocht en moet worden beoordeeld of het rechtsmiddel wel of niet gegrond is. Nu belanghebbende in bezwaar en beroep argumenten had kunnen aanvoeren, die kunnen leiden tot een hoger verlies kan niet worden geoordeeld dat belanghebbende geen belang heeft bij het aanwenden van de rechtsmiddelen bezwaar en beroep. De rechtbank moet derhalve beoordelen of de door belanghebbende aangevoerde gronden moeten leiden tot een gegrond of ongegrond beroep.

2.4.

In bezwaar heeft belanghebbende aangegeven dat zij voor het jaar 2016 de tot haar ondernemingsvermogen behorende onroerende zaken op een hogere waarde wenst te (her)waarderen en dat de herwaarderingsreserve tot de belastbare winst dient te worden gerekend. Belanghebbende wil dus dat de belastbare winst hoger wordt vastgesteld om zo verdamping van verliezen uit voorgaande jaren te voorkomen. Belanghebbende heeft in beroep haar standpunten gehandhaafd en heeft in repliek de gronden (cijfermatig) aangevuld. Voorts heeft belanghebbende gesteld dat indien een verhoging van de belastbare winst en verlaging van het bij de verliesvaststellingsbeschikking vastgestelde bedrag niet mogelijk is, sprake is van een rechtstekort.

2.5.

De rechtbank is van oordeel dat de cijfermatige conclusie bij een wijziging van het waarderingsstelsel zoals belanghebbende die voorstaat, tot een verhoging van de aanslag onderscheidenlijk verlaging van het bij de verliesvaststellingsbeschikking vastgestelde bedrag tot nihil leidt. Belanghebbende wil immers dat een bedrag van € 621.327 aan stille reserves tot de belastbare winst wordt gerekend. De rechtsmiddelen bezwaar en beroep kunnen echter niet leiden tot een verhoging van de aanslag of een verlaging van het verlies. De rechtbank komt, gelet op het in 2.3 bedoelde arrest uit 2017 van de Hoge Raad, tot het oordeel dat het beroep ongegrond dient te worden verklaard. Voorts merkt de rechtbank op dat het bestaan van de mogelijkheid dat een verlies verdampt geen rechtstekort is. De hoogte van een verlies kan immers altijd aan een rechtelijk oordeel worden onderworpen. Dat de wetgever de duur van de verrekening daarvan heeft beperkt maakt dit niet anders.

2.6.

Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard.

2.7.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;