Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 04-06-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:2732, AWB - 20 _ 7909

In verzet klaagt belanghebbende erover dat de zaak middels vereenvoudigde behandeling is afgedaan, dat niet alle inhoudelijke gronden van belanghebbende besproken zijn in de bestreden uitspraak en dat het als bijlage bij de uitspraak meegezonden stuk van de inspecteur niet naar belanghebbende is gestuurd voorafgaand aan de bestreden uitspraak.

De rechtbank stelt voorop dat in de bestreden uitspraak de uitspraak op bezwaar van de inspecteur van 2 juli 2020 is vernietigd en dat de inspecteur is opgedragen om opnieuw op het bezwaar van belanghebbende te beslissen. Dit betekent dat de behandeling van het door belanghebbende ingediende bezwaar opnieuw in volle omvang plaats zal gaan vinden, waaronder begrepen een hoorgesprek en behandeling van de door belanghebbende in bezwaar aangedragen gronden. De inspecteur zal vervolgens een nieuwe uitspraak op bezwaar moeten doen, waarna belanghebbende eventueel weer in beroep kan gaan tegen deze uitspraak op bezwaar. Nu in de bestreden uitspraak reeds op grond van het niet-horen tot het oordeel is gekomen dat het beroep (kennelijk) gegrond moest worden verklaard, bestond geen aanleiding voor een oordeel over de overige grieven. De stelling van belanghebbende dat in de bestreden uitspraak niet alle inhoudelijke gronden van belanghebbende zijn besproken, faalt derhalve. De inhoudelijke grieven kunnen in de bezwaarfase en een eventuele daarna te entameren nieuwe beroepsfase aan de orde komen.

Op grond van artikel 8:54 Awb kan de rechter besluiten om een zaak vereenvoudigd te behandelen indien de rechter kennelijk onbevoegd is of het beroep kennelijk niet-ontvankelijk, kennelijk ongegrond of kennelijk gegrond is. Aangezien beide partijen hebben verzocht om terugwijzing, is de zaak teruggewezen naar de inspecteur en is het beroep gegrond verklaard. Naar het oordeel van de rechtbank is dat oordeel niet voor twijfel vatbaar, zodat de rechtbank terecht is overgegaan tot vereenvoudigde behandeling.

De brief van de inspecteur van 23 oktober 2020, waarin de inspecteur verzocht om terugwijzing, is met de bestreden uitspraak verstuurd aan belanghebbende. De rechtbank heeft geen andere stukken ontvangen van de inspecteur. Alle op de zaak betrekking hebbende stukken zijn derhalve door de rechtbank doorgestuurd naar belanghebbende. Dat voornoemde brief van de inspecteur voor het eerst bij de bestreden uitspraak is meegestuurd, levert geen schending op van het recht op hoor en wederhoor. Belanghebbende had verzocht om terugwijzing in verband met schending van de hoorplicht en de inspecteur heeft eenzelfde standpunt ingenomen, zodat geen aanleiding bestond voor het vragen van een reactie van belanghebbende ter zake van dit eensluidende standpunt.

Met betrekking tot de beslissing op het verzoek om immateriële schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn, is de rechtbank van oordeel dat in de bestreden uitspraak op goede gronden de juiste beslissing is genomen. In verzet is nog aangevoerd dat in de bestreden uitspraak is geoordeeld dat de procedure enkel gaat over de boete, hetgeen volgens belanghebbende onjuist is, nu ook de aanslag inkomstenbelasting in geschil is. De rechtbank overweegt dat de uitspraak op bezwaar van de inspecteur, die door belanghebbende is gevoegd bij het beroepschrift, enkel betrekking heeft op de boetebeschikking (“deze aangifte is aangemerkt als een bezwaarschrift gericht tegen de boetebeschikking die is begrepen in de aanslag”). Het beroep is dan ook enkel daartegen gericht. De in hetzelfde geschrift opgenomen beslissing om de aanslag niet ambtshalve te verminderen is een beslissing waartegen eerst bezwaar moet worden gemaakt, voordat beroep kan worden ingesteld. Voor zover belanghebbende van mening is dat de uitspraak op bezwaar of de beslissing om niet ambtshalve te verminderen onjuist zijn, kan dat in de bezwaarprocedure bij de inspecteur aan de orde worden gesteld. De inspecteur schrijft in zijn brief van 23 oktober 2020 hierover dat de rechtbank wordt verzocht “om een verwijzing naar het bezwaarproces, zodat de zaak inhoudelijk behandeld kan worden”.

De gronden zoals door belanghebbende zijn aangevoerd kunnen derhalve niet leiden tot de conclusie dat de bestreden uitspraak niet juist is. Het verzet dient derhalve ongegrond te worden verklaard. Dit betekent dat de in verzet bestreden uitspraak in stand blijft.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.