Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 21-07-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:3635, BRE - 18 _ 30751, 18_8075, 18_5875, 18_8136 tot en met 18_8138

Partijen kunnen zich in een gerechtelijke procedure laten bijstaan of vertegenwoordigen door iemand van hun keuze. Waar het gaat om zaken die het Unierecht betreffen, is dat neergelegd in artikel 47 Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (hierna: het Handvest). Dat recht is (voor strafrechtelijke vervolging en het fiscale boeterecht) neergelegd in artikel 6 EVRM en artikel 14 IVBPR. Voor een bestuursrechtelijke procedure is dat vastgelegd in artikel 8:24 van de Awb.

Een partij, haar bijstandsverlener(s) en haar gemachtigde(n) mogen het standpunt van die partij verwoorden op een wijze die hun goeddunkt, ook als dat standpunt verwijten behelst aan de wederpartij of anderen. Maar daarbij geldt dat zij zich niet onnodig grievend dienen uit te laten, dat zij hun verwijten en beschuldigingen feitelijk dienen te onderbouwen en dat zij duidelijk moeten maken wat de relevantie daarvan is voor het desbetreffende geschil.

Indien een gemachtigde of bijstandverlener door stelselmatig nodeloos grievend, krenkend en/of beschadigend taalgebruik hetzij een doelmatige behandeling van het geschil ernstig bemoeilijkt, hetzij het gezag van de rechtspraak of van bij behandeling van de zaak betrokken functionarissen nodeloos en op onaanvaardbare wijze aantast, kan dit de conclusie rechtvaardigen dat ernstige bezwaren als bedoeld in artikel 8:25, lid 1, Awb tegen de persoon van de gemachtigde of bijstandverlener bestaan.

De rechtbank is van oordeel dat het taalgebruik van [naam] structureel in strijd komt met de in het maatschappelijk verkeer betamelijke omgangsvormen. Hij uit verwijten en beschuldigingen aan burgerlijke en rechterlijke ambtenaren, aan rechterlijke colleges en aan de rechtsstaat en Nederland in het algemeen. Daarbij gaat het er niet om dat [naam] kenbaar maakt het oneens te zijn met bepaalde rechterlijke oordelen. Laatstbedoelde uitingen passen bij rechterlijke procedures. Het taalgebruik van [naam] is zodanig dat het de goede procesorde ernstig verstoort. Bovendien kan het gedrag van [naam] ertoe leiden dat een belanghebbende die hij vertegenwoordigt, benadeeld wordt door zijn taalgebruik, zoals eerder uiteengezet door Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.¹

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat tegen [naam] ernstige bezwaren bestaan als bedoeld in artikel 8:25, eerste lid, van de Awb. Deze bezwaren kunnen echter niet worden doorgetrokken naar vennootschappen waarvan [naam] (indirect) aandeelhouder is zoals [vennootschap]²

De inspecteur heeft een uitdraai van het interne systeem ‘Raadplegen GAS’ overgelegd die laat zien dat belanghebbende ter zake van de maandaangifte december 2015 het bedrag van € 1.372 op 27 januari 2016 heeft voldaan. Niet in geschil is dat het bezwaarschrift is gedagtekend op 14 maart 2016. De inspecteur heeft aangegeven dat dat bezwaarschrift op 14 maart 2016 bij hem is ingekomen. De inspecteur heeft het bezwaar ongegrond verklaard.

De inspecteur heeft eerst in zijn verweerschrift gesteld dat de termijn voor het indienen van een bezwaarschrift op 9 maart 2016 is geëindigd en dat daarom het bezwaarschrift te laat is ingediend. Volgens de inspecteur is het bezwaar niet-ontvankelijk. Belanghebbende, een autohandelaar en die ook in de bezwaarfase door een professioneel gemachtigde wordt bijgestaan heeft, op 12 januari 2021 een pleitnota ingediend waarin hij onder meer ingaat op het verweerschrift van de inspecteur. In deze pleitnota wordt voornoemd standpunt van de inspecteur niet bestreden.

De termijn voor het indienen van een bezwaarschrift bedraagt zes weken.³ Deze termijn vangt aan op de dag na die van de voldoening van de belasting.⁴ Een bezwaarschrift is tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn is ontvangen.⁵ Vast staat dat het bezwaarschrift op 14 maart 2016 door de inspecteur is ontvangen. Gelet op de dag (27 januari 2016) van de voldoening op aangifte, is de bezwaartermijn aangevangen op 28 januari 2016 en is geëindigd op 9 maart 2016. De inspecteur heeft het bezwaarschrift op 14 maart 2016, derhalve na het einde van de termijn, ontvangen.

Bij een na afloop van de termijn ingediend bezwaarschrift blijft een niet‑ontvankelijkverklaring op grond daarvan achterwege indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest (verschoonbare termijnoverschrijding).⁶ Belanghebbende, heeft geen feiten en omstandigheden gesteld op grond waarvan moet worden geconcludeerd dat sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding. Het is de rechtbank ook overigens niet gebleken dat sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding.⁷

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, is het bezwaarschrift niet tijdig ingediend. De inspecteur had daarom het bezwaar niet-ontvankelijk moeten verklaren. Nu dit ten onrechte in de uitspraak op bezwaar niet is gebeurd, is het beroep om die reden gegrond. De rechtbank zal de uitspraak op bezwaar vernietigen en het bezwaar niet-ontvankelijk verklaren. Aan een inhoudelijke beoordeling van het beroep komt de rechtbank dan niet meer aan toe.

Belanghebbende heeft gesteld dat voor de bepaling van de verschuldigde bpm ter zake van de Reanult Twingo geen rekening is gehouden met de omstandigheid dat sprake is van een ex-rental. De inspecteur heeft gesteld dat uit de door belanghebbende overgelegde stukken niet blijkt dat deze auto een ex-rental is. De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende, op wie te dezen de stelplicht en de bewijslast rust, niet (voldoende) gemotiveerd heeft gesteld dat de betreffende auto een ‘ex-rental’ en/of een daarmee vergelijkbare voertuig is.⁸

Belanghebbende heeft gesteld dat bij de aangifte gehanteerde koerslijst van AutoTelexPro wordt uitgegaan van btw-voertuigen en dat door AutoTelexPro is verklaard dat vanaf 1 januari 2018 van marge-voertuigen wordt uitgegaan. Daarvoor verwijst belanghebbende naar een uitspraak van Hof Arnhem van 10 januari 2018 en volgens belanghebbende gepubliceerd onder ECLI:NL:GHARL:2018:131. Daarnaast heeft belanghebbende een uitdraai van een nieuwe taxatie met daarin de gegevens van deze personenauto overgelegd. In deze taxatie zijn onder meer correctiefactoren toegepast ten aanzien van het interieur en exterieur van deze personenauto. Belanghebbende verwijst ter ondersteuning van dit standpunt naar het arrest van de Hoge Raad van 15 november 2019⁹. Volgens belanghebbende bedraagt de verschuldigde bpm € 879 en volgt een teruggaaf van € 119 aan bpm, nu € 998 bpm op aangifte is voldaan.

De inspecteur heeft gesteld dat belanghebbende bij het doen van aangifte zelf de keuze heeft gemaakt de koerslijst van AutoTelexPro te gebruiken en dat hij geen informatie heeft overgelegd waaruit zou moeten blijken dat de gehanteerde koerslijst onjuist zou zijn.

De rechtbank overweegt als volgt. Vast staat dat na het arrest van de Hoge Raad van 27 januari 2017¹⁰ voor de bepaling van de verschuldigde bpm bij een geïmporteerde gebruikte auto mag worden uitgegaan van een marge-auto als referentieauto. Niet in geschil is dat een marge-auto minder waard is dan een btw-auto. De rechtbank stelt vast dat de uitspraak van hof Arnhem Leeuwaarden waar belanghebbende naar verwijst (zie 3.5.2) niet bestaat. De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende met hetgeen hij heeft aangevoerd niet aannemelijk heeft gemaakt dat AutoTelexPro eerst vanaf 1 januari 2018, en dus niet direct ná voornoemd arrest van de Hoge Raad, uitgaat van marge-auto’s en dat daarom bij het doen van aangifte voor deze auto in de koerslijst btw-auto’s waren opgenomen. De rechtbank ziet dan ook geen aanleiding van vermindering van de te betalen bpm met 7,5% om die reden. Daarnaast oordeelt de rechtbank dat belanghebbende met slechts de enkele verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad van 15 november 2019 en het overleggen van een nieuwe taxatie niet aannemelijk heeft gemaakt dat de toegepaste waardeverminderende correctiefactoren ten aanzien van het interieur en het exterieur van deze auto ook juist zijn.

Ter zake van de overige auto’s heeft belanghebbende geen argumenten aangevoerd.