Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 17-09-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:4474, 20/137 en 20/167 tot en met 20/169

Belanghebbende heeft diverse aanvragen omgevingsvergunningen ingediend. De heffingsambtenaar heeft naar aanleiding van die aanvragen de met de volgende dagtekeningen nota’s leges omgevingsvergunning opgelegd:

Bij brief van 30 juli 2019 heeft belanghebbende bezwaar gemaakt tegen nota [notanummer 4] en daarbij vermeld dat hij reeds eerder ook tegen de andere nota’s bezwaar heeft gemaakt maar nog geen reactie daarop heeft ontvangen.

Belanghebbende verzoekt de rechtbank een uitspraak te doen – naar de rechtbank begrijpt – of de heffingsambtenaar heeft beslist binnen de daarvoor geldende beslistermijn.

Belanghebbende heeft in zijn beroepschrift geschreven dat hij geen bezwaar heeft tegen nota [notanummer 4] . Hij heeft dit ter zitting bevestigd. De rechtbank zal het beroep tegen deze aanslag ongegrond verklaren.

Tussen partijen is in geschil of de bezwaren tegen de nota’s [notanummer 1] , [notanummer 2] en [notanummer 3] terecht niet-ontvankelijk zijn verklaard.

Belanghebbende is van mening dat hij met de opmerkingen bij de betalingen van de nota’s op een juiste wijze bezwaar heeft gemaakt tegen de nota’s. De heffingsambtenaar heeft de bezwaren volgens hem ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard.

Inhoudelijk is belanghebbende van mening dat de gemeente onzorgvuldig heeft gehandeld waardoor hij ten onrechte en verkeerde aanvragen omgevingsvergunning heeft ingediend. De nota’s die als gevolg daarvan zijn opgelegd moeten worden vernietigd. Belanghebbende acht de gemeente ook verantwoordelijk voor alle extra kosten die hij door toedoen van de gemeente heeft gemaakt.

De rechtbank overweegt dat het maken van bezwaar slechts langs schriftelijke weg kan geschieden². De vermeldingen in het opmerkingenveld van de bancaire overschrijvingen van de betalingen van de nota’s [notanummer 1] en [notanummer 3] voldoen naar het oordeel van de rechtbank niet aan het hiervoor genoemde vereiste en ook niet aan de vereisten die verder aan een bezwaarschrift worden gesteld³. De rechtbank is van oordeel dat met de vermeldingen in het opmerkingenveld van de bancaire overschrijvingen geen sprake is van als bezwaarschriften aan te merken geschriften. De rechtbank overweegt dat bovendien de mededelingen niet zijn gericht aan de heffingsambtenaar die de naheffingsaanslag heeft opgelegd, maar tot de invorderingsambtenaar. De invorderingsambtenaar is niet verplicht tot doorzending aan de heffingsambtenaar, omdat van de invorderingsambtenaar gelet op de massaliteit van het betalingsproces niet gevergd kan worden dat hij kennis neemt van mededelingen als in deze zaken. Dit betekent dat opmerkingen in de bancaire overschrijvingen niet zijn aan te merken als bezwaarschriften.

Gelet op de dagtekeningen van de nota’s eindigden de bezwaartermijnen voor de nota’s [notanummer 1] , [notanummer 2] en [notanummer 3] op respectievelijk 23 mei 2018, 11 juni 2018 en 10 januari 2019 (zes weken na dagtekening van de nota). Belanghebbende heeft pas op 30 juli 2021 een bezwaarschrift ingediend tegen nota’s [notanummer 1] , [notanummer 2] en [notanummer 3] . De bezwaartermijnen waren toen al afgelopen. Dat nota [notanummer 2] ziet op een omgevingsvergunning die later (naar aanleiding van een bezwaarschrift van de buurman) alsnog is herroepen en geweigerd, maakt naar het oordeel van de rechtbank niet dat de overschrijding van de bezwaartermijn verschoonbaar is. Voor het in rekening brengen van leges voor een aanvraag van een omgevingsvergunning is immers niet beslissend of de vergunning daadwerkelijk wordt verleend, afgewezen of, zoals in dit geval, later wordt ingetrokken. Overige verschoningsgronden heeft belanghebbende niet gesteld.

Gelet op het vorenstaande heeft de heffingsambtenaren de bezwaren terecht niet-ontvankelijk verklaard. De rechtbank zal ook de beroepen tegen deze aanslagen ongegrond verklaren.

De rechtbank komt niet toe aan de beoordeling van de inhoudelijke klachten van belanghebbende. De rechtbank merkt hierbij – ten overvloede – op dat ook de inhoudelijke beoordeling belanghebbende niet zou hebben gebaat. Voor de rechtbank (en in bezwaarfase voor de heffingsambtenaar) zou bij een inhoudelijk beoordeling slechts voorliggen of de heffingsambtenaar – gelet op de legesverordeningen – terecht leges in rekening heeft gebracht. Op basis van die verordeningen mag de heffingsambtenaar leges in rekening brengen indien een belastingplichtige een aanvraag omgevingsvergunning heeft ingediend. Hierbij is niet van belang of belanghebbende eventueel door onjuist of onzorgvuldig handelen van de gemeente – het college van burgemeesters en wethouders (het college) – ten onrechte is aangezet tot het indienen van die aanvraag. Indien belanghebbende de gemeente om die reden aansprakelijk wil stellen voor de legeskosten en eventuele overige kosten dan dient zij zich met deze claim te richten tot het college.