Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 11-10-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:5149, BRE - 19 _ 878

2.1.

De man en de vrouw zijn gehuwd en hebben voor de jaren 2017, 2018 en 2019 aangifte IB/PVV gedaan. In die jaren hebben zij geen inkomsten uit tegenwoordige dan wel vroegere arbeid genoten. Het in 2019 aanwezige belastbaar inkomen uit werk en woning bij belanghebbenden houdt verband met het feit dat zij beschikken over een eigen woning zonder hypotheekschuld.

2.2.

De man en de vrouw hebben in de aangiften IB/PVV de volgende (gezamenlijke) bestanddelen aangegeven:

2.3.

De aanslagen IB/PVV voor de jaren 2017, 2018 en 2019 ten behoeve van de man en de vrouw zijn overeenkomstig de ingediende aangiften vastgesteld. Belanghebbende hebben daartegen bezwaar gemaakt. De bezwaren van belanghebbenden richten zich op de heffing van inkomstenbelasting over de bank- en spaartegoeden (hierna: de box 3 heffing).

2.4.

2.5.

2.6.

De door belanghebbenden daadwerkelijk ontvangen rente over de bank- en spaartegoeden bedraagt in de jaren 2017, 2018 en 2019 respectievelijk € 12.577, € 5.541 en € 5.182.

2.7.

In geschil is het antwoord op de vraag of de box 3 heffing voor ieder van de onderhavige jaren in strijd met artikel 1 van het Eerste Protocol bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (hierna: artikel 1 EP).

2.8.

De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 2 juli 2021¹ onder meer overwogen dat in gevallen waarin het bezwaar van de belastingplichtige onder meer een rechtsvraag betreft waarvoor op de voet van artikel 25c, tweede lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen een aanwijzing massaal bezwaar is gegeven, de rechter in belastingzaken betreffende de individuele uitspraak op bezwaar wel oordeelt over die uitspraak maar zonder over die rechtsvraag te beslissen. Niet in geschil is dat ter zake de vraag of de box 3 heffing op stelselniveau in strijd met artikel 1 EP een aanwijzing massaal bezwaar is gegeven waarbij het door belanghebbende gemaakte bezwaar binnen de betreffende voorwaarden voor de aanwijzing valt. De rechtbank zal daarom, gelet op dit arrest van de Hoge Raad, niet over vragen die in de massaalbezwaarprocedure aan de orde komen beslissen en zal dus alleen toetsen of de box 3 heffing in ieder van de onderhavige jaren leidt tot een individuele en buitensporige last voor belanghebbenden.

2.9.

De vraag die in deze procedure dus beantwoord moet worden is of in het geval van belanghebbenden ten aanzien van de box 3 heffing sprake is van een individuele en buitensporige last als gevolg waarvan de heffing strijdig is met artikel 1 EP. Voor de beantwoording van die vraag is beslissend of de last zich voor belanghebbenden sterker laat voelen dan in het algemeen en voorts dat de last voor hen buitensporig is. Bij de beoordeling van de vraag of een zodanige individuele en buitensporige last zich voordoet, moeten de gevolgen van elke aanslag als geheel beschouwd worden bezien in samenhang met de gehele financiële situatie van de betrokkene.² Daarbij moet ook in aanmerking worden genomen of en in hoeverre een belastingplichtige een zodanig laag inkomen heeft dat hij op zijn vermogen moet interen om de belasting te voldoen. In het algemeen kan immers worden aangenomen dat de wetgever met een belasting naar inkomen geen heffing beoogt waardoor de belastingplichtige op zijn vermogen moet interen om de verschuldigde belasting te kunnen voldoen. ³

2.10.

De rechtbank overweegt als volgt.

2.11.

Gelet op het vorenstaande zijn de beroepen gegrond verklaard.

2.12.

Het standpunt van belanghebbenden – voor zover daarmee is bedoeld dat een verdere mindering van de aanslagen moet plaatsvinden – dat sprake is van ongelijke behandeling van spaargeld dat wordt gehouden in een B.V. ten opzichte van spaargeld dat wordt gehouden door een natuurlijk persoon faalt. De rechtbank overweegt als volgt. Weliswaar wordt het belastingobject (de ontvangen rente) anders behandeld, maar ten aanzien van het belastingsubject (de belastingplichtige) is geen sprake van rechtens gelijke gevallen. Een B.V. of open fonds voor gemene rekening wordt namelijk op een andere wijze in de heffing betrokken dan een natuurlijk persoon.

2.13.

De overige stellingen van belanghebbenden dat sprake is van schending van het vertrouwens-, evenredigheids- en het zorgvuldigheidsbeginsel leiden verder niet tot een ander oordeel.

2.14.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling, omdat belanghebbenden hebben aangegeven dat zij geen proceskosten hebben gemaakt. Wel krijgen belanghebbenden de betaalde griffierechten vergoed.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;