Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 22-10-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:5339, BRE-21_28

Belanghebbende heeft bij brief van 16 december 2020 bezwaar gemaakt tegen de naheffingsaanslag parkeerbelasting met aanslagnummer [aanslagnummer] .

De heffingsambtenaar heeft in zijn brief van 21 december 2020 twee beslissingen genomen. Ten eerste is het bezwaar niet-ontvankelijk verklaard wegens overschrijding van de bezwaartermijn. Ten tweede heeft de heffingsambtenaar besloten om de naheffingsaanslag niet ambtshalve te verminderen.

Hiertegen heeft belanghebbende beroep ingesteld. De rechtbank gaat op beide beslissingen in.

De naheffingsaanslag heeft als dagtekening 21 september 2020 en is op dezelfde dag uitgereikt. Er zijn geen aanwijzingen om daaraan te twijfelen.

De wettelijke termijn voor het indienen van een bezwaarschrift bedraagt zes weken. Deze termijn eindigde op maandag 2 november 2020. Een bezwaarschrift is tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn is ontvangen. Ook is het bezwaarschrift tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn ter post is bezorgd en niet later dan een week na afloop van de termijn is ontvangen.

Het bezwaarschrift is op 16 december 2020 bij de heffingsambtenaar ontvangen. Het bezwaarschrift is daarom niet-tijdig ingediend.

De bezwaartermijn is van openbare orde. Dit betekent dat bij een termijnoverschrijding een niet-ontvankelijkverklaring moet volgen. Dat is alleen anders indien “redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener van het bezwaarschrift in verzuim is geweest”, oftewel indien de termijnoverschrijding ‘verschoonbaar’ is.

Belanghebbende heeft geen redenen aangevoerd voor de termijnoverschrijding. Er zijn dus geen omstandigheden komen vast te staan op basis waarvan kan worden geconcludeerd dat de termijnoverschrijding verschoonbaar is.

Het bezwaar is daarom, gelet op de artikelen 6:7 tot en met 6:11 van de Awb, terecht niet-ontvankelijk verklaard. Het beroep tegen de uitspraak op bezwaar is kennelijk ongegrond.

Voor zover het beroep is gericht tegen de ambtshalve beslissing van de heffingsambtenaar verklaart de rechtbank zich kennelijk onbevoegd. Het gaat namelijk om een beslissing op grond van artikel 65 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen in verbinding met artikel 231 van de Gemeentewet. Een dergelijke beslissing is niet voor (bezwaar en) beroep vatbaar. Rechtsmiddelen kunnen worden aangewend bij de civiele rechter.

Aan een inhoudelijke beoordeling komt de rechtbank dan ook niet toe.

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.