Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 11-11-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:5724, AWB - 20 _ 8569

1. Belanghebbende heeft op 5 juni 2020 een auto met kenteken [kenteken] (hierna: de auto) geparkeerd aan de [straatnaam] te Breda. In de Verordening op de heffing en invordering van parkeerbelastingen 2020 van de gemeente Breda (hierna: de Verordening) en het daarbij horende aanwijzingsbesluit is deze plaats aangewezen als een plaats waar alleen tegen betaling van parkeerbelasting mag worden geparkeerd.¹

2. Tijdens een controle omstreeks 11:28 uur is door middel van een scanauto geconstateerd dat voor de auto geen parkeerbelasting is betaald. Naar aanleiding daarvan is aan belanghebbende een naheffingsaanslag parkeerbelasting opgelegd naar een bedrag van € 66,22, bestaande uit € 1,72 aan belasting, verhoogd met € 64,50 wegens kosten van de naheffing.

3. Tussen partijen is niet langer in geschil dat belanghebbende tijdig bezwaar heeft gemaakt tegen de naheffingsaanslag en dat het bezwaar van belanghebbende ontvankelijk is. De rechtbank ziet geen aanleiding om van dit eensluidende standpunt van partijen af te wijken. Dit betekent dat het beroep in elk geval gegrond zal worden verklaard, omdat het bezwaar bij de uitspraak op bezwaar ten onrechte niet-ontvankelijk is verklaard. De uitspraak op bezwaar zal dan ook vernietigd worden.

In beginsel moet de rechtbank met toepassing van artikel 8:72, vierde lid, van de Awb de heffingsambtenaar opdragen opnieuw op het bezwaar te beslissen. Van die regel kan worden afgeweken als daarvoor een goede grond bestaat, bijvoorbeeld als partijen aandringen op een inhoudelijke beoordeling van het geschil door de rechter of als duidelijk is dat de belanghebbende niet wordt benadeeld doordat de rechter zelf in de zaak voorziet (HR 9 juni 2006, ECLI:NL:HR:2006:AX7330). Uit de processtukken en hetgeen ter zitting naar voren is gebracht, leidt de rechtbank af dat partijen willen dat de rechtbank inhoudelijk op het beroep beslist. Verder stelt de rechtbank vast dat belanghebbende niet is benadeeld in haar procesbelangen, omdat de standpunten van partijen over de inhoud van het geschil naar voren gebracht zijn. De rechtbank zal daarom de zaak niet terugwijzen naar de heffingsambtenaar, maar zelf in de zaak voorzien, door het beroep inhoudelijk te behandelen. Hierna zal de rechtbank beoordelen of de naheffingsaanslag terecht aan belanghebbende is opgelegd.

4. Belanghebbende stelt in haar beroepschrift, aangevuld ter zitting, dat haar parkeerkaart ten tijde van de constatering was verlopen. Zij had haar auto aangemeld bij de parkeerautomaat en hoopte dat de vijftien minuten gratis parkeertijd die ter plaatse geldt, voldoende zou zijn om de boodschappen te doen. Daarom had zij geen parkeerbelasting betaald. Zij kon niet op tijd bij de auto terug zijn vanwege de val van haar moeder met wie zij op voornoemde datum boodschappen deed. Haar moeder heeft een leeftijd van 80 jaar en lijdt aan diverse ouderdomsziekten waaronder diabetes. Belanghebbende stelt verder dat zij haar moeder niet alleen kon laten om naar het parkeerautomaat te lopen en de voor de tijd die voornoemde omstandigheid met zich mee heeft gebracht, parkeerbelasting te voldoen.

5. De heffingsambtenaar stelt dat de naheffingsaanslag terecht is opgelegd. Hij heeft daartoe onder meer aangevoerd dat het voor rekening en risico van belanghebbende komt dat er voldoende parkeerbelasting wordt betaald. In het onderhavige geval had belanghebbende gelet op de leeftijd en het ziektebeeld van haar moeder daarbij rekening moeten houden met onvoorziene omstandigheden en van te voren voldoende parkeerbelasting moeten betalen.

6. Naar de rechtbank begrijpt, doet belanghebbende een beroep op overmacht. Naar het oordeel van de rechtbank is daar echter in het geval van belanghebbende geen sprake. De omstandigheid dat haar moeder ongelukkig ten val is gekomen is, hoe vervelend ook, onvoldoende om in dit geval tot het oordeel te komen dat sprake is geweest van een acute noodsituatie met een dermate uitzonderlijk en buitengewoon karakter dat er geen rechtsplicht tot betaling van parkeerbelasting bestond. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat parkeerbelasting een zogenoemde objectieve belasting is. Dat betekent dat persoonlijke omstandigheden van de belastingplichtige niet kunnen meewegen bij de vraag of de naheffingsaanslag terecht is opgelegd. De rechtbank heeft in dit verband in haar beslissing meegewogen dat de 15 minuten gratis parkeren aan de [straatnaam] op het moment van de constatering reeds 27 minuten verstreken waren.

7. Gelet op de onterechte niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar zal het beroep gegrond worden verklaard. De rechtbank zal, zelf in de zaak voorziend, het bezwaar ongegrond verklaren.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling, omdat niet is gesteld dat belanghebbende kosten heeft gemaakt die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking komen. Wel dient de heffingsambtenaar het door belanghebbende betaalde griffierecht van € 48,00 aan haar te vergoeden.