Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 08-12-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:6334, BRE - 18 _ 6453

2.1.

Belanghebbende is vergunninghouder als bedoeld in artikel 8 van de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: Wet Bpm). Hij heeft voor de maanden januari 2017, april 2017, mei 2017, juni 2017 en januari 2018 respectievelijk € 8.799, € 12.663, € 7.946, € 6.595 en € 11.979 aan bpm op aangifte voldaan ter zake van de registratie van diverse auto’s in die maanden. Het betreffen alle gebruikte auto’s. Bij de bepaling van de afschrijving is steeds uitgegaan van de afschrijvingstabel, met uitzondering van één auto waarbij voor de afschrijving gebruik is gemaakt van een koerslijst.

2.2.

Het bezwaar van belanghebbende tegen de op aangifte voldane bpm voor de maanden april 2017, mei 2017, juni 2017 en januari 2018 heeft de inspecteur ongegrond verklaard. Het bezwaar inzake de voldoening van Bpm voor maand januari 2017 is gegrond verklaard, omdat voor de bepaling van de afschrijving van één van de auto’s aanvankelijk is uitgegaan van een koerslijst waarin btw-auto’s zijn verwerkt. Door gebruikmaking van een koerslijst waarin marge-auto’s zijn verwerkt, is aan belanghebbende een teruggave van € 131 aan bpm verleend. Daarnaast heeft de inspecteur heeft voor de maand januari 2017 een kostenvergoeding voor bezwaar van € 498 toegekend.

2.3.

Het geschil in beroep betreft de hierna aan de orde komende onderwerpen.

2.4.

Belanghebbende stelt dat van hem griffierechten zijn geheven zonder rekening te houden met de omvang van het financiële belang dat belanghebbende heeft in onderhavige zaken. Voorgaande is volgens belanghebbende in strijd met het Unierecht.

2.5.

De rechtbank stelt vast dat de door de griffier geheven griffierechten van € 850 (zijnde vijfmaal € 170) in overeenstemming zijn met artikel 8:41 van de Awb. Daarnaast stelt de rechtbank vast dat belanghebbende geen beroep heeft gedaan op (gedeeltelijke) vrijstelling wegens betalingsonmacht. Het betoog van belanghebbende dat de hoogte van het griffierecht in strijd is met het Unierecht, volgt de rechtbank niet.¹ De verwijzing door belanghebbende naar een inbreukprocedure door de Europese Commissie geeft geen aanleiding om anders te oordelen. Ook als het zo is dat de Europese Commissie ter zake een klacht in behandeling heeft genomen of zelfs een onderzoek heeft gestart, betekent dat nog niet dat ervan moet worden uitgegaan dat het Nederlandse stelsel van heffing van griffierecht in strijd is met het Unierecht.

2.6.

De inspecteur heeft bij zijn verweerschrift gevoegd een verslag van het hoorgesprek op 31 mei 2018 (bijlage 13). Uit dat verslag blijkt dat de gemachtigde wel is gehoord inzake de maandaangifte januari 2018 gelijktijdig met onder meer de maandaangiften december 2016, januari 2017, april 2017, mei 2017, juni 2017, juli 2017, september 2017. De rechtbank gaat daarom aan het standpunt van belanghebbende voorbij dat sprake is van schending van de hoorplicht.

2.7.

Belanghebbende heeft aangevoerd dat de inspecteur dient te waarborgen dat niet meer belasting wordt geheven dan nog rust op soortgelijke, reeds in het binnenland geregistreerde, soortgelijke voertuigen. De rechtbank overweegt als volgt. De belasting voor de Bpm dient op aangifte te worden voldaan (artikel 6 van de Wet Bpm). Bij het doen van aangifte voor de bpm dient belanghebbende de daartoe van belang zijnde gegevens aan te leveren voor de bepaling van de verschuldigde bpm. Indien belanghebbende wil afwijken van de door hem gehanteerde afschrijving, rust op hem in beginsel de plicht om feiten te stellen en, bij betwisting, aannemelijk te maken waaruit volgt dat en in hoeverre de afschrijving te laag is.² Artikel 110 VWEU verzet zich niet tegen deze bewijslastverdeling.³ Belanghebbendes betoog over de verplichtingen van de inspecteur is, in zo algemene zin gesteld, dus onjuist.

2.8.

Belanghebbende heeft ter zake van de ingevoerde gebruikte (personen)auto’s waarvan de datum eerste toelating in de maand januari of februari van een bepaald jaar is gelegen en waarvoor de berekening van de bruto bpm het tarief van dat bepaalde jaar is gehanteerd, het standpunt ingenomen dat dat tarief onjuist is. Volgens belanghebbende geldt voor die auto’s het lagere tarief voor de bpm van het voorafgaande jaar. Ter ondersteuning van zijn standpunt verwijst belanghebbende naar rechtsoverweging 3.4 van het arrest van de Hoge Raad van 1 mei 2020 (hierna: het arrest van 1 mei 2020).⁴ Belanghebbende heeft de bruto bpm ten behoeve van de betreffende gebruikte auto’s opnieuw berekend en uit zijn berekeningen volgen teruggaven van bpm ter zake van die auto’s. Tijdens de zitting heeft belanghebbende zijn standpunt inzake de auto van het merk en type Citroën C1 met [kenteken] ingetrokken, omdat de datum eerste toelating in de maand maart 2014 is gelegen.

2.9.

De inspecteur heeft aangevoerd dat het standpunt van belanghebbende tardief is, omdat het binnen tien dagen voor de zitting is ingenomen, subsidiair dat niet voldaan is aan alle voorwaarden zoals in het door belanghebbende genoemde arrest is weergegeven en meer subsidiair dat indien wel aan alle voorwaarden uit het arrest van de Hoge Raad is voldaan, een teruggaaf van bpm volgt.

2.10.

De rechtbank overweegt als volgt.

2.11.

Belanghebbende heeft aangevoerd dat over de teruggaaf van € 131 bij rentebeschikking van 1 oktober 2018 € 3 aan rente is vergoed over de periode 1 april 2018 tot 1 oktober 2018. Volgens belanghebbende eindigt, op grond van artikel 30ha van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR), de periode waarover rente moet worden vergoed op 15 oktober 2018. De periode waarover rente is vergoed, is volgens belanghebbende dus niet juist. Daarnaast heeft belanghebbende aangevoerd dat over de teruggaaf een passende rente moet worden vergoed en dat artikel 28c van de Invorderingswet kennelijk in strijd is met het Unierecht.

2.12.

2.13.

Gelet op het voorgaande zijn de beroepen ongegrond verklaard.

2.14.

Voor de beoordeling of belanghebbende recht heeft op een IMS wegens overschrijding van de redelijke termijn, gelden de uitgangspunten in de jurisprudentie van de Hoge Raad.⁸ De rechtbank overweegt dat het hier gaat om procedures inzake van voldoening van bpm op maandaangiften ter zake van verschillende auto’s, waarin nagenoeg dezelfde geschilpunten ter discussie staan. Verder zijn alle zaken gezamenlijk behandeld op de zitting van 5 augustus 2021. Gelet hierop bestaat er voor alle fasen van de procedure een zodanige samenhang dat ter vaststelling van het bedrag van de IMS voor alle zaken gezamenlijk eenmaal het tarief van € 500 per half jaar wordt gehanteerd. Het Unierecht verzet zich daar in het algemeen niet tegen.

2.15.

De rechtbank stelt vast dat het oudste bezwaarschrift op 14 maart 2017 (voldoening op maandaangifte januari 2017) door de inspecteur is ontvangen. De uitspraak van de rechtbank wordt op 8 december 2021 gedaan en dus afgerond 58 maanden na indiening van het bezwaarschrift. Daarmee is de redelijke termijn van twee jaar overschreden met 34 maanden. Belanghebbende heeft daarom recht op een IMS van € 3.000. De laatste uitspraak op bezwaar is van 31 augustus 2018. De overschrijding die moet worden toegerekend aan de bezwaarfase bedraagt afgerond 12 maanden, waardoor de vergoeding over de bezwaarfase afgerond € 1.059 bedraagt. De vergoeding voor de beroepsfase bedraagt de resterende € 1.941. De rechtbank heeft de minister in zoverre mede aangemerkt als partij in dit geding.

2.16.

De rechtbank vindt, in verband met de toekenning van IMS, aanleiding om de inspecteur en de minister, ieder voor de helft, te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met behandeling van de beroepen redelijkerwijs heeft moeten maken. De proceskostenvergoeding wordt op grond van het Besluit voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op (afgerond) € 801 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 534, een wegingsfactor 0,5 en factor 1,5 wegens samenhang). De rechtbank ziet geen aanleiding voor een hogere vergoeding. De rechtbank ziet geen gronden voor een veroordeling in de werkelijke proceskosten van belanghebbende, ook niet op grond van het Unierecht. De totale vergoeding van € 801 moet door de inspecteur en de minister ieder voor de helft worden vergoed.

2.17.

De beroepen zijn weliswaar ongegrond, maar in verband met toekenning van IMS, bestaat in alle beroepen recht op vergoeding van de griffierechten (in totaal 5 maal € 170 ofwel € 850), waartoe de inspecteur en de minister ieder voor de helft worden veroordeeld.

2.18.

Belanghebbende heeft aanspraak gemaakt op vergoeding van rente, naar de rechtbank begrijpt niet alleen ter zake van het griffierecht, maar ook in verband met de proceskostenvergoeding voor de beroepsfase en de IMS. De rechtbank honoreert die aanspraak in zoverre dat recht bestaat op een vergoeding van wettelijke rente indien de IMS, het griffierecht en/of de proceskostenvergoeding niet aan belanghebbende wordt uitbetaald binnen vier weken na de datum van deze uitspraak.⁹ Er is geen aanleiding – ook niet met betrekking tot de vergoeding van het griffierecht – de rente op een eerder moment te laten ingaan.¹⁰ Nu ten aanzien van de maandaangiften april 2017, mei 2017, juni 2017 en januari 2018 geen sprake is van teruggave van bpm, zal de rechtbank zich niet uitlaten over de al dan niet verschuldigde rente over ten onrechte verschuldigde bpm zoals belanghebbende heeft bepleit.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;