Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 24-12-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:6650, AWB - 20 _ 7741

De rechtbank verwerpt de stelling van de inspecteur dat het bouwen van websites en het ontwikkelen van lesmateriaal als afzonderlijke activiteiten moeten worden beschouwd voor de beoordeling of sprake is van een onderneming. Belanghebbende heeft in 2015 geen inkomsten verdiend met het bouwen van websites en ook uit het dossier blijkt niet dat de activiteiten van de eenmanszaak in 2015 bestonden uit het bouwen van websites. De virtuele machine die belanghebbende in het kader van het schrijven van het lesmateriaal heeft ontwikkeld maakt overigens wel deel uit van de te beoordelen werkzaamheden, nu deze onderdeel uitmaakt van het lesmateriaal (zie 2.4).

Ook de stelling van de inspecteur dat uitsluitend sprake is van het productief maken van een auteursrecht en dit – gelet op artikel 22, eerste lid, onderdeel b, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (hierna: Wet IB 1964) en de parlementaire geschiedenis bij het wetsvoorstel voor de Wet op de inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001) – per definitie kwalificeert als resultaat uit overige werkzaamheid, slaagt niet. Het verdienmodel van belanghebbende komt erop neer dat hij met name docenten van verschillende scholen enthousiast probeert te maken voor de lesmethode. Als de scholen dan eenmaal kiezen voor deze lesmethode, dienen de desbetreffende scholieren allemaal het boek (of de boeken) aan te schaffen. Gelet hierop is de rechtbank, evenals rechtbank Gelderland in de procedure tegen de aan belanghebbende opgelegde aanslag IB/PVV voor het jaar 2014³, van oordeel dat in dit geval sprake is van meer dan het uitsluitend productief maken van een auteursrecht. Bovendien kan niet aan de volgorde van artikel 2.14 van de Wet IB 2001 voorbij worden gegaan op basis van de omstandigheid dat in de regel het productief maken van auteursrechten leidt tot resultaat uit overige werkzaamheid.

Op basis van de feiten en omstandigheden in het geheel bezien is de rechtbank niettemin van oordeel dat de activiteiten van belanghebbende in het onderhavige jaar niet kwalificeren als onderneming. Daarbij neemt de rechtbank het volgende in overweging. Uit de stukken blijkt niet dat belanghebbende in 2015 meer dan één opdrachtgever heeft gehad. Daarnaast heeft de inspecteur gemotiveerd bestreden dat de winst in de loop der jaren significant is gestegen. Van risico's van enige betekenis ter zake van investeringen in bedrijfsmiddelen of ter zake van debiteuren, is – gelet op de balans van de onderneming – in 2015 geen sprake. Dat belanghebbende zich begeeft in een kennisintensieve branche, doet aan het voorgaande niet af. De omstandigheid dat belanghebbende hoofdelijk aansprakelijk is voor de schulden van zijn onderneming, houdt verband met de rechtsvorm waarin de activiteiten worden ontplooid en is dus geen kenmerkend ondernemersrisico. Evenmin kunnen het risico dat belanghebbende loopt op het gebied van persoonsgegevens en de tijd die belanghebbende heeft geïnvesteerd in de onderneming en – naar de rechtbank begrijpt – niet productief kon maken voor andere zaken, worden aangemerkt als het lopen van een ondernemersrisico. Het ondernemersrisico is in wezen dus beperkt tot het risico dat niemand het lesmateriaal (meer) afneemt en belanghebbende daardoor geen royalty’s (meer) ontvangt. Dit risico acht de rechtbank echter onvoldoende zwaarwegend, juist afgezet tegen de (financiële) investeringen die belanghebbende heeft gedaan. Verder stelt belanghebbende weliswaar veel tijd te hebben gespendeerd aan zijn activiteiten, maar de beschikbare tijd is in die zin beperkt dat belanghebbende daarnaast nog een baan heeft. Ook is naar spraakgebruik in 2015 eerder sprake van een nevenactiviteit dan van een onderneming. Het voorgaande komt erop neer dat de activiteit te beperkt van omvang is om te kunnen spreken van een onderneming.. Het ontbreken van een aantal factoren hoeft niet doorslaggevend te zijn, maar in dit geval zijn er onvoldoende andere factoren die daartegenover zodanig gewicht in de schaal leggen dat hier toch sprake is van een onderneming.

Ter onderbouwing van de in aftrek geclaimde uitgaven voor vervoer heeft belanghebbende een door hemzelf opgestelde specificatie van de gereden kilometers en overzichten van de zorgverzekeraar overgelegd. Hoewel uit overzichten van de zorgverzekeraar kan worden afgeleid dát er medische behandelingen zijn ondergaan, komen de data waarop deze behandelingen zijn ondergaan grotendeels niet overeen met de data zoals vermeld in de specificatie van de gereden kilometers. Daarnaast heeft belanghebbende – tegenover de gemotiveerde betwisting door de inspecteur – niet aannemelijk gemaakt dat de gezinsleden voor het ondergaan van medische behandelingen steeds vanuit het woonadres in België naar zorgverleners in de omgeving [plaats 2] zijn gereisd. Bij dit oordeel heeft de rechtbank meegewogen dat de facturen die belanghebbende heeft overgelegd ter onderbouwing van de kosten van de medische pedicure zijn geadresseerd aan een (onbekend) woonadres in [plaats 2] . Belanghebbende heeft geen andere stukken ter onderbouwing van de gereden kilometers overgelegd, zodat de uitgaven voor vervoer niet aannemelijk zijn gemaakt.

Belanghebbende heeft nog betoogd dat hem door een medewerker van de Belastingtelefoon is medegedeeld dat een overzicht van de zorgverzekeraar als bewijs kan dienen voor de gemaakte reiskosten. Voor zover dit betoog moet worden opgevat als een beroep op het vertrouwensbeginsel, slaagt het niet. Belanghebbende heeft niet aannemelijk gemaakt dat een medewerker van de Belastingtelefoon toezeggingen heeft gedaan of onjuiste inlichtingen heeft verstrekt. De enkele omstandigheid dat een medewerker van de Belastingtelefoon heeft medegedeeld dat een overzicht van de zorgverzekeraar als bewijs kan dienen voor de gemaakte reiskosten, betekent nog niet dat door overlegging van dit overzicht van de zorgverzekeraar de reiskosten automatisch voor aftrek in aanmerking komen.

Met het hiervoor gegeven oordeel ten aanzien van de uitgaven voor vervoer komt de rechtbank niet meer toe aan een oordeel over de kosten voor de medische pedicure van [kind 2] , nu deze kosten het toepasselijke drempelbedrag niet overschrijden.