Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 01-04-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:1363, BRE-21_1525

2.1.

Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen een verrekening van de voorlopige aanslag inkomstenbelasting 2020 met de naheffingsaanslag motorrijtuigenbelasting.

2.2.

Bij uitspraak op bezwaar van 11 januari 2021 is het bezwaar niet-ontvankelijk verklaard omdat er tegen een verrekening geen bezwaar en beroep openstaat.

2.3.

Bij brief van 9 februari 2021 komt belanghebbende in beroep tegen deze uitspraak.

2.4.

Ter zitting heeft de gemachtigde de behandelend rechter gewraakt. Dit wrakingsverzoek is gepasseerd gelet op het wrakingsverbod dat aan belanghebbende is toegekend. Voor een uitgebreide motivering waarom de rechtbank in dit geval van oordeel is dat zij het wrakingsverzoek mocht passeren, verwijst de rechtbank naar de motivering van de uitspraak van 29 september 2021 die hier op vergelijkbare wijze van toepassing is.¹

2.5.

De rechtbank (de fiscale bestuursrechter) is niet bevoegd een inhoudelijke beoordeling te geven. De rechtbank legt dit uit. De (fiscale) bestuursrechter is als uitgangspunt niet bevoegd te oordelen over beslissingen van de ontvanger op grond van de Invorderingswet 1990. Dit volgt uit artikel 8:5 van de Awb en artikel 1 van de Bevoegdheidsregeling bestuursrechtspraak die behoort bij de Awb. In dat artikel 1 wordt de Invorderingswet 1990 genoemd. Voor bepaalde besluiten is in de regelgeving een uitzondering gemaakt. De beslissing tot verrekening van bedragen valt niet onder een van de uitzonderingen. Omdat geen beroep bij de (fiscale) bestuursrechter kan worden ingesteld, is het evenmin mogelijk bezwaar te maken. Of bezwaar kan worden gemaakt, is namelijk ervan afhankelijk of beroep kan worden ingesteld (artikel 7:1 van de Awb). Een geschil over verrekening van bedragen kan worden voorgelegd aan de civiele rechter. In een dergelijk geval is er ook geen aanleiding om belanghebbende te horen. Ook de hoorplicht is dus niet geschonden.

2.6.

De rechtbank verwerpt verder de stelling van belanghebbende dat het gegeven dat niet alle geschillen met een bestuursorgaan kunnen worden voorgelegd aan de bestuursrechter in strijd is met het Unierecht. Immers, belanghebbende heeft een mogelijkheid om zijn geschil voor te leggen aan een rechter, ook al zijn de vereisten niet gelijk. De rechtbank komt dan ook niet toe aan de beantwoording van de vraag of het Unierecht zich tegen de verrekening en de daarbij geldende rechtsbescherming verzet.

2.7.

Belanghebbende heeft daarnaast nog gesteld dat de aanslag ten onrechte aan belanghebbende is opgelegd. Dit is een inhoudelijk geschilpunt ten aanzien van de aanslag. Die kwestie ligt hier niet voor.

2.8.

Voor zover belanghebbende stelt in bezwaar en beroep te komen tegen in rekening gebrachte belasting- dan wel invorderingsrente oordeelt de rechtbank het volgende.

2.9.

De uitspraak op bezwaar ziet uitsluitend op de bezwaren tegen de verrekeningsbeschikking zelf en niet op de beschikking belasting- of invorderingsrente. Niet gesteld of gebleken is dat belanghebbende daarnaast een andere uitspraak op bezwaar aan de orde wil stellen. Eventuele klachten die met een eventuele andere uitspraak op bezwaar verband zouden kunnen houden, zijn in deze procedure dus niet aan de orde. Belanghebbendes opvatting die lijkt in te houden dat eventueel te vergoeden invorderings- dan wel belastingrente van rechtswege ontstaat en om die reden in een procedure bij de rechter automatisch aan de orde kan komen op grond van de uitspraak van de Hoge Raad van 28 januari 2022², berust op een onjuiste lezing van die uitspraak.

2.10.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;