Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 04-05-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:2465, AWB - 21 _ 12

2.1.

Belanghebbende is geboren op [geboortedatum] en woonde het hele jaar 2017 in Duitsland . Belanghebbende is gescheiden van zijn aldus voormalig echtgenote, [voormalig echtgenote] , en leeft sinds 2005 duurzaam gescheiden van zijn huidige echtgenote, [echtgenote] .

2.2.

In 2017 geniet belanghebbende uit Nederland een pensioenuitkering van € 58.807 van [X] , waarop € 4.321 aan loonheffingen is ingehouden, een pensioenuitkering van € 1.329 van [Y] , waarop € 241 aan loonheffingen is ingehouden, en een AOW-uitkering van € 13.869 van de Sociale Verzekeringsbank (SVB), waarop € 1.429 aan loonheffingen is ingehouden. Daarnaast beschikt belanghebbende over spaartegoeden, waaruit hij in 2017 in totaal € 649 aan (rente)inkomsten heeft ontvangen.

2.3.

Belanghebbende heeft in zijn aangifte IB voor het jaar 2017 aangegeven dat hij aangemerkt kan worden als kwalificerende buitenlandse belastingplichtige. Hij heeft zijn aangifte IB voor het jaar 2017 gedaan naar het volgende belastbare inkomen uit werk en woning:

2.4.

Belanghebbende heeft daarnaast een inkomensverklaring van de belastingautoriteit van Duitsland aan de inspecteur verstrekt.

2.5.

De inspecteur heeft de aanslag IB voor het jaar 2017 opgelegd in afwijking van de aangifte. Belanghebbende is niet als kwalificerende buitenlandse belastingplichtige aangemerkt, met als gevolg dat de aftrek voor onderhoudsverplichtingen niet in aanmerking is genomen. De aanslag is vastgesteld naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 74.005. Verder is bij de aanslag geen rekening gehouden met het inkomstenbelastingdeel van de heffingskortingen. Daarnaast heeft de inspecteur bij gelijktijdige beschikking belastingrente in rekening gebracht van € 772.

2.6.

Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen de aanslag IB voor het jaar 2017 en de beschikking belastingrente. De inspecteur heeft het bezwaar bij uitspraak op bezwaar van 27 november 2020 afgewezen.

2.7.

In geschil is of belanghebbende kan worden aangemerkt als kwalificerende buitenlandse belastingplichtige in de zin van artikel 7.8 van de Wet IB 2001. Verder beroept belanghebbende zich op toepassing van het Unierecht en de zogenoemde Schumacker-rechtspraak.¹ Daarnaast houdt partijen verdeeld of en zo ja tot welk bedrag, de onderhoudsverplichtingen in aanmerking kunnen worden genomen.

2.8.

a. van wie het inkomen geheel of nagenoeg geheel in Nederland is onderworpen aan de loonbelasting of inkomstenbelasting, of

b. van wie het inkomen tezamen met dat van een belastingplichtige die als zijn partner zou worden aangemerkt indien beide personen binnenlandse belastingplichtigen zouden zijn, geheel of nagenoeg geheel in Nederland is onderworpen aan de loonbelasting of inkomstenbelasting,

onder de voorwaarde dat de belastingplichtige een inkomensverklaring van de belastingautoriteit van zijn woonland verstrekt. (...).”

2.9.

Partijen houdt in dit kader alleen verdeeld de beantwoording van de vraag of belanghebbende voldoet aan de zogenoemde inkomenseis van artikel 7.8, zesde lid, van de Wet IB 2001. Het geschil spitst zich toe op de vraag of het inkomen uit sparen en beleggen voor de toepassing van artikel 7.8, zesde lid, van de Wet IB 2001 moet worden gesteld op het door belanghebbende werkelijk behaalde rendement op de spaartegoeden. Indien het antwoord van de rechtbank op deze vraag bevestigend luidt, dan is tussen partijen niet in geschil dat belanghebbende voldoet aan de inkomenseis en kan worden aangemerkt als kwalificerende buitenlandse belastingplichtige in de zin van artikel 7.8, zesde lid, van de Wet IB 2001, waardoor de inspecteur gehouden is aan belanghebbende de belastingvoordelen in verband met zijn persoonlijke en gezinssituatie toe te kennen.

2.10.

2.11.

De rechtbank overweegt als volgt.

2.12.

Voor dat geval is niet in geschil dat belanghebbende kan worden aangemerkt als kwalificerende buitenlandse belastingplichtige. De inspecteur dient daarom rekening te houden met de algemene heffingskorting, het inkomstenbelastingdeel van de ouderenkorting en de alleenstaande ouderenkorting.

2.13.

Nu belanghebbende kan worden aangemerkt als kwalificerende buitenlandse belastingplichtige (zie 2.12), heeft belanghebbende in beginsel ook recht op aftrek in verband met onderhoudsverplichtingen als bedoeld in artikel 6.3 van de Wet IB 2001. Tussen partijen is voor dat geval niet in geschil dat belanghebbende recht heeft op aftrek in verband met de onderhoudsverplichtingen ten aanzien van zijn voormalige echtgenote, [voormalig echtgenote] . Partijen houdt verdeeld of belanghebbende ook recht heeft op aftrek van de bijdrage in het levensonderhoud van zijn huidige echtgenote, [echtgenote] , van wie belanghebbende duurzaam gescheiden leeft.

2.14.

Belanghebbende heeft zich op het standpunt gesteld dat de bijdrage in het levensonderhoud van [echtgenote] als onderhoudsverplichting voor aftrek in aanmerking komt. Daartoe voert belanghebbende aan dat hij zich door de behoeftigheid van [echtgenote] gedrongen voelde om een bijdrage te leveren in haar levensonderhoud en dat daarover tussen hem en [echtgenote] ook mondeling en per e-mail afspraken zijn gemaakt. Ter zitting heeft belanghebbende over de omvang van de bijdrage aan [echtgenote] verklaard dat hij zijn ex-echtgenote en duurzaam gescheiden levende echtgenote gelijk heeft willen behandelen en daarom voor de omvang van de bijdrage aan [echtgenote] aansluiting heeft gezocht bij de bijdrage aan zijn ex-echtgenote.

2.15.

De inspecteur heeft gemotiveerd betwist dat de bijdrage in het levensonderhoud van [echtgenote] als onderhoudsverplichting voor aftrek in aanmerking komt. Volgens de inspecteur kan er geen sprake zijn van een op grond van het familierecht afdwingbare verplichting, omdat belanghebbende niet is gescheiden van [echtgenote] . Subsidiair stelt de inspecteur dat, mocht er wel sprake zijn van een dergelijke verplichting, de noodzaak tot het betalen van een bijdrage in het levensonderhoud niet is komen vast te staan.

2.16.

De rechtbank overweegt als volgt.

2.17.

Gelet op het voorgaande heeft belanghebbende in 2017 alleen recht op een aftrek in verband met onderhoudsverplichtingen van € 14.160.

2.18.

Gelet op het hiervoor overwogene heeft de rechtbank de aanslag IB/PVV 2017 verminderd tot een aanslag berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 59.845, waarbij rekening moet worden gehouden met de algemene heffingskorting, en met het inkomstenbelastingdeel van de ouderenkorting en de alleenstaande ouderenkorting.

2.19.

Het beroep is daarom gegrond verklaard.

2.20.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. De inspecteur heeft ter zitting ingestemd met het toekennen van een reiskostenvergoeding van € 33,80. De rechtbank stelt de vergoeding van reiskosten daarom vast op € 33,80. Verder dient de inspecteur het door belanghebbende betaalde griffierecht van € 49 aan hem te vergoeden.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;