Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 09-06-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:3157, AWB - 21 _ 170

2.1.

Belanghebbende was in 2017 inwoner van Nederland en heeft de Nederlandse nationaliteit. Belanghebbende is werkzaam als DJ en treedt wereldwijd op.

2.2.

Belanghebbende is directeur en enig aandeelhouder van [BV] (hierna: [BV] ). Belanghebbende heeft in 2017 een loon van [BV] genoten van € 213.007.

2.3.

Voorts is belanghebbende manager en enig member van [LLC] , een LLC opgericht naar het recht van de staat Delaware in de Verenigde Staten (hierna: de VS). Belanghebbende is volledig en direct gerechtigd tot de opbrengsten van [LLC] en de opbrengsten worden jaarlijks uitgekeerd. [LLC] sluit overeenkomsten voor de werkzaamheden van belanghebbende als DJ in de VS en ontvangt daartoe de gages van optredens en betaalt de zakelijke kosten. [LLC] wordt voor Nederlandse fiscale doeleinden aangemerkt als een rechtspersoon. Vanuit Amerikaans fiscaal perspectief is [LLC] transparant. De winst van [LLC] is in de VS bij belanghebbende persoonlijk belast met federal income tax . Over het jaar 2017 is van belanghebbende in de VS uit dien hoofde een bedrag van (omgerekend) € 253.581 aan belasting geheven.

2.4.

Het in de aangifte IB/PVV voor het jaar 2017 opgenomen verzamelinkomen bedraagt € 693.204. Het aangegeven belastbaar inkomen uit werk en woning en sparen en beleggen is als volgt opgebouwd:

2.5.

De definitieve aanslag IB/PVV 2017 is – met uitzondering van de hierna opgenomen post ‘inkomen elders belast’ - overeenkomstig de aangifte vastgesteld naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 574.715 (na persoonsgebonden aftrek) en een verschuldigde IB/PVV van € 289.027. De gevraagde aftrek ‘inkomen elders belast’ ten aanzien van de inkomsten uit de VS is geweigerd. Bij gelijktijdige beschikking heeft de inspecteur aan belanghebbende een bedrag van € 19.474 aan belastingrente in rekening gebracht.

2.6.

Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen de aanslag IB/PVV 2017 en de belastingrentebeschikking. De inspecteur heeft het bezwaar afgewezen en de aanslag IB/PVV 2017 en de belastingrentebeschikking gehandhaafd.

2.7.

In geschil is of de aanslag IB/PVV 2017 te hoog is vastgesteld. In het bijzonder is in geschil of belanghebbende recht heeft op aftrek ter voorkoming van dubbele belasting op grond van het Belastingverdrag met de VS.¹

2.8.

Belanghebbende bepleit in de kern dat Nederland een aftrek ter voorkoming van dubbele belasting – in de stukken van belanghebbende ook aangeduid als ‘inkomen elders belast’ – moet verlenen ten aanzien van een bepaald gedeelte van zijn inkomen. Dat gedeelte betreft het inkomen dat is gegenereerd door werkzaamheden in de VS voor zover die zijn opgenomen in zijn Nederlandse aangifte IB/PVV. De in de VS geheven federal income tax is geheven van belanghebbende en het gaat om economisch en juridisch dubbele heffing. In de VS wordt gewerkt met een LLC om civielrechtelijke aansprakelijkheid waar nodig te beperken. Deze entiteit is vanuit Amerikaans perspectief transparant en vanuit Nederlands perspectief non-transparant. Al het US source income wordt vanuit deze LLC , na aftrek van kosten, uitgekeerd aan belanghebbende en belanghebbende geeft al hetgeen hij ontvangt aan in Nederland. Belanghebbende is een artiest, verdient als zodanig ook in de VS inkomen en dat inkomen is daar belast is met persoonlijke inkomstenbelasting. Belanghebbende heeft nu in totaal een inkomstenbelastingdruk van ongeveer 75% over wat verdiend is in de VS. Belanghebbende doet een beroep op artikel 18 jo. 25 van het Belastingverdrag met de VS en stelt in beroep dat aftrek ter voorkoming van dubbele belasting moet worden verleend – in tegenstelling tot het standpunt bij aangifte – aan de hand van de verrekeningsmethode.

2.9.

De inspecteur neemt het standpunt in dat belanghebbende niet de feiten en omstandigheden aannemelijk heeft gemaakt waaruit volgt dat er recht op aftrek ter voorkoming van dubbele belasting bestaat. Meer specifiek stelt de inspecteur zich eerst op het volgende standpunt: “Primair stel ik me op het standpunt dat in de Verenigde Staten van Amerika ten onrechte bronbelasting is ingehouden / federal income tax is geheven.”² De inspecteur stelt in dit kader dat [LLC] in Nederland belast had moeten worden met vennootschapsbelasting, maar dat dat niet is gebeurd. Het heffingsrecht over het US source income komt toe aan Nederland, de VS had niet mogen heffen. Subsidiair stelt de inspecteur dat de van belanghebbende geheven federal income tax dan moet “worden geacht te zijn geheven bij [LLC]” met als gevolg dat: “vorenstaande betekent dat de bronbelasting geheven op het niveau en ten name van het vennootschapsbelastingplichtige lichaam, zijnde [LLC] niet verrekenbaar is op persoonlijk niveau van belanghebbende binnen de IB/PVV”.³ Voorts heeft de inspecteur een aantal meer subsidiaire standpunten ingenomen die in de basis erop neerkomen dat er wel sprake is van economisch dubbele heffing maar geen sprake is van juridisch dubbele heffing. Daarom is verrekening ter voorkoming van dubbele belasting niet aan de orde.

2.10.

De rechtbank overweegt als volgt. De bewijslast dat belanghebbende recht heeft op voorkoming middels verrekening voor vanwege andere mogendheden, in dit geval de VS, geheven (dubbele) belasting rust op belanghebbende.

2.11.

Niet in geschil is dat belanghebbende kwalificeert onder het Belastingverdrag met de VS als inwoner van Nederland en als artiest zoals is bedoeld in artikel 18 van het Verdrag. Dit artikel luidt voor zover hier relevant:

2.12.

Gelet op het vorenstaande is het beroep gegrond verklaard. De rechtbank heeft de aftrek ter voorkoming van dubbele belasting ten behoeve van het inkomen uit de VS vastgesteld op € 181.553 (zie hiervoor), heeft de aanslag IB/PVV 2017 verminderd tot een aanslag van € 107.474⁷ en heeft de beschikking belastingrente dienovereenkomstig verminderd.

2.13.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.518 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 759 en een wegingsfactor 1). De rechtbank kent geen vergoeding toe voor de kosten van de bezwaarfase, nu niet is gebleken dat daarom is verzocht voordat uitspraak op bezwaar is gedaan.⁸ Verder acht de rechtbank het gewicht van de zaak gemiddeld en ziet dus geen aanleiding uit te gaan van een hogere wegingsfactor dan 1, zoals door belanghebbende bepleit.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;