Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 14-06-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:3204, 20/4903 en 20/4904

De rechtbank beoordeelt of de aanslagen IB/PVV en ZVW 2017 tot de juiste bedragen zijn opgelegd. Daarbij komt ook de vraag aan de orde of sprake is van omkering en verzwaring van de bewijslast. Daarnaast beoordeelt de rechtbank of de verzuimboete en de beschikking belastingrente terecht en tot de juiste bedragen zijn opgelegd. Zij doet dat aan de hand van de argumenten die belanghebbende heeft aangevoerd, de beroepsgronden.

De rechtbank is van oordeel dat de bewijslast moet worden omgekeerd en verzwaard en de inspecteur een redelijke schatting van het belastbaar inkomen heeft gemaakt. De aanslagen IB/PVV en ZVW 2017 zijn tot de juiste bedragen opgelegd. Naar het oordeel van de rechtbank zijn ook de verzuimboete en de beschikkingen belastingrente terecht opgelegd. De rechtbank vermindert de boete wel ambtshalve in verband met de overschrijding van de redelijke termijn. Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.

De inspecteur stelt zich op het standpunt dat belanghebbende niet de vereiste aangifte heeft gedaan en dat op die grond de bewijslast moet worden omgekeerd en verzwaard.

Iedereen die is uitgenodigd om een aangifte te doen, moet binnen een door de inspecteur te stellen termijn aangifte te doen.¹ Indien de vereiste aangifte niet is gedaan, wordt het beroep ongegrond verklaard, tenzij is gebleken dat en in hoeverre de uitspraak op bezwaar onjuist is (‘omkering en verzwaring van de bewijslast’).²

De inspecteur stelt gemotiveerd dat belanghebbende, hoewel hij daartoe was uitgenodigd, herinnerd en aangemaand, geen aangifte IB/PVV en ZVW 2017 heeft gedaan. Belanghebbende heeft in bezwaar en beroep aangevoerd dat hij al wel een paar keer een opgave over 2017 aan de Belastingdienst heeft gestuurd. Hij heeft hiervan echter geen nadere onderbouwing gegeven of stukken overgelegd. Niet duidelijk is welke stukken op welk moment door hem zouden zijn opgestuurd. Voor zover belanghebbende bedoelt te stellen dat hij een aangifte IB/PVV en ZVW 2017 heeft gedaan, is dit dus onvoldoende gemotiveerd. Daarom ziet de rechtbank daarin geen reden om te twijfelen aan de juistheid van de stelling van de inspecteur dat belanghebbende geen (tijdige) aangifte IB/PVV en ZVW 2017 heeft gedaan. Belanghebbende heeft dan ook niet de vereiste aangifte gedaan. Dit brengt mee dat de bewijslast moet worden omgekeerd en verzwaard en dat de aanslagen IB/PVV en ZVW 2017 geacht worden juist te zijn, tenzij belanghebbende overtuigend aantoont dat deze tot te hoge bedragen zijn vastgesteld.

De omkering en verzwaring van de bewijslast neemt niet weg dat de inspecteur bij het ambtshalve vaststellen van de aanslagen moet uitgaan van een redelijke schatting van het inkomen van belanghebbende. Een redelijke schatting is, in het kader van de omkering en verzwaring van de bewijslast, vereist om te voorkomen dat een belastingaanslag naar willekeur wordt vastgesteld. Als de door de inspecteur gebruikte gegevens kunnen worden geaccepteerd als basis voor de redelijke schatting, ligt het op de weg van belanghebbende om, voor zover hij de juistheid van die gegevens of de juistheid van de schatting van de inspecteur overigens betwist, daarvoor het verzwaarde (tegen)bewijs te leveren.³

De inspecteur heeft het belastbaar inkomen uit werk en woning en het bijdrage-inkomen geschat op € 62.222, zijnde winst uit onderneming. De inspecteur heeft vervolgens voor de ZVW de heffing vastgesteld op het maximale bijdrage-inkomen van € 53.701. Voor de hoogte van het inkomen is de inspecteur aangesloten bij de omzet van de eenmanszaak, zoals belanghebbende die heeft aangegeven in de aangiften omzetbelasting over 2017. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de inspecteur daarmee een redelijke schatting gemaakt van het inkomen van belanghebbende. Belanghebbende heeft niet doen blijken (overtuigend aangetoond) dat deze gegevens of de schatting niet juist zijn. Hij heeft geen bewijsstukken ter zake van zijn inkomen overgelegd of op andere wijze overtuigend aangetoond dat de aanslagen IB/PVV en ZVW 2017 te hoog zijn vastgesteld. De aanslagen IB/PVV en ZVW 2017 blijven dan ook in stand. De beroepen van belanghebbende zijn in zoverre ongegrond.

De inspecteur kan een verzuimboete opleggen van maximaal € 5.278 als een belastingplichtige niet (tijdig) een aangifte IB/PVV heeft ingediend. Hiervan is sprake als de belastingplichtige niet binnen de op de aanmaning vermelde termijn zijn aangifte indient.⁴ Voor het opleggen van de boete is niet vereist dat sprake is van opzet of grove schuld. Indien sprake is van afwezigheid van alle schuld, moet de boete vervallen.

De rechtbank stelt vast dat belanghebbende de aangifte niet tijdig heeft ingediend, ondanks dat hij daartoe is uitgenodigd, herinnerd en aangemaand. Dit is buiten redelijke twijfel komen vast te staan. Zoals de rechtbank onder 3.5 heeft overwogen zijn de daartegen gerichte gronden, voor zover daarvan sprake is, onvoldoende gemotiveerd. De verzuimboete is daarom in beginsel terecht aan belanghebbende opgelegd.

De inspecteur is bij het opleggen van de verzuimboete afgeweken van het uitgangspunt dat een verzuimboete van 7% van het maximum wordt opgelegd en heeft een boete tot het maximale bedrag van € 5.278 opgelegd. Naar zijn mening is sprake van een uitzonderlijk geval, omdat belanghebbende stelselmatig in verzuim is.⁵ De inspecteur heeft toegelicht dat aan belanghebbende over de jaren 2014 tot en met 2016 ook al verzuimboetes zijn opgelegd vanwege het niet (tijdig) indienen van aangiften IB/PVV. Voor de jaren 2014 en 2015 is aangesloten bij het percentage van 7% van het maximum, daarna is de maximale boete opgelegd omdat belanghebbende stelselmatig in verzuim is. Belanghebbende heeft dit niet betwist. De rechtbank acht gelet op deze omstandigheden een boete van € 5.278 passend en geboden.

Wel dient (ambtshalve) te worden beoordeeld of de boete gematigd moet worden wegens de overschrijding van de redelijke termijn als genoemd in artikel 6 van het EVRM. In beginsel is daarvan sprake indien de rechtbank niet binnen twee jaar nadat die termijn is aangevangen, uitspraak heeft gedaan. Deze termijn vangt aan op het moment dat een handeling is verricht waaraan belanghebbende in redelijkheid de verwachting kan ontlenen dat aan hem een boete zal worden opgelegd.⁶

De rechtbank stelt vast dat het voornemen tot het opleggen van de boete voor het eerst op 9 april 2019 aan belanghebbende bekend is gemaakt. Aangezien tussen het moment van bekendmaking en deze uitspraak van de rechtbank meer dan twee jaren zijn verstreken, is de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 van het EVRM overschreden. De rechtbank ziet daarom aanleiding om de boete met 15% te matigen tot € 4.486.

De beroepen worden geacht mede betrekking te hebben op de belastingrente. Belanghebbende heeft geen gronden tegen de in rekening gebrachte belastingrente aangevoerd. De rechtbank ziet geen aanleiding af te wijken van de beschikkingen belastingrente. Hierbij wijst de rechtbank belanghebbende erop dat het bedrag van de belastingrente het bedrag van de aanslag volgt.