Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 20-01-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:327, AWB - 19 _ 1834

2.1.

Belanghebbende heeft voor het jaar 2006 een aangifte vennootschapsbelasting gedaan naar een belastbaar bedrag van nihil en een eindvermogen van negatief € 1.045.314. De aanslag vennootschapsbelasting voor het jaar 2006 is conform de aangifte vastgesteld.

2.2.

Voor de jaren 2007 tot en met 2010 heeft belanghebbende geen aangiften vennootschapsbelasting gedaan. De inspecteur heeft de aanslagen vennootschapsbelasting voor deze jaren steeds ambtshalve vastgesteld naar een belastbaar bedrag van nihil.

2.3.

Belanghebbende heeft aangifte vennootschapsbelasting voor het jaar 2011 gedaan van een belastbare winst van negatief € 43.330. In de aangifte heeft belanghebbende een beginvermogen van negatief € 701.678 aangegeven.

2.4.

De inspecteur is bij het opleggen van de aanslag vennootschapsbelasting voor het jaar 2011 afgeweken van de ingediende aangifte door – met toepassing van de foutenleer – de vermogenstoename in de periode 31 december 2006 tot 1 januari 2011 van € 343.636 tot het resultaat in 2011 te rekenen. De inspecteur is ervan uitgegaan dat de winst voor 2011 daarmee uitkomt op € 300.296. Daarmee is – kennelijk bij beschikking – verlies verrekend uit voorgaande jaren van € 226.363 (carry-forward beschikking). Gelet daarop is de aanslag vennootschapsbelasting voor het jaar 2011 vastgesteld naar een belastbaar bedrag van € 73.933.

2.5.

Bij verliesverrekeningsbeschikking is een verlies uit 2012 van € 41.925 verrekend met het belastbaar bedrag uit 2011 (hierna: carry-back beschikking 2012). De aanslag vennootschapsbelasting voor het jaar 2011 is door de verliesverrekening verminderd.

2.6.

Met dagtekening 18 maart 2019 heeft de inspecteur bij uitspraak op bezwaar de aanslag vennootschapsbelasting voor het jaar 2011 gehandhaafd. Het bezwaar tegen de carry-back beschikking 2012 is door de inspecteur aangehouden in afwachting van de procedure met betrekking tot de aanslag vennootschapsbelasting voor het jaar 2011.

2.7.

Tussen partijen is in geschil of de aanslag vennootschapsbelasting voor het jaar 2011 naar het juiste bedrag is opgelegd. Meer in het bijzonder is in geschil of de inspecteur terecht met toepassing van de foutenleer de vermogenstoename van € 343.636 tot het resultaat in 2011 heeft gerekend.

2.8.

De inspecteur stelt zich op het standpunt dat het bedrag van de vermogenstoename in de periode van 31 december 2006 tot en met 1 januari 2011 terecht tot het resultaat in 2011 is gerekend. Daartoe voert de inspecteur het volgende aan. Ten tijde van het beoordelen van de aangifte vennootschapsbelasting voor het jaar 2011 had de inspecteur niet de beschikking over gegevens, waaruit kan worden afgeleid aan welk jaar de vermogenstoename is toe te rekenen. Door het ontbreken van gegevens – naar de rechtbank begrijpt door de weigerachtige houding van belanghebbende – heeft de inspecteur niet de mogelijkheid gehad om de vermogenstoename toe te rekenen aan het jaar waarin de vermogenstoename daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. In dat geval mag de vermogenstoename met toepassing van de foutenleer worden gerekend tot het resultaat in het laatste nog openstaande jaar, zijnde in dit geval 2011, aldus nog steeds de inspecteur.

2.9.

2.10.

Gelet op het voorgaande heeft de inspecteur de vermogenstoename van € 343.636 ten onrechte tot het resultaat in 2011 gerekend. Het beroep is daarom gegrond. De rechtbank heeft de aanslag vennootschapsbelasting voor het jaar 2011 verminderd tot nihil en de carry-forward beschikking vernietigd. De (impliciete) verliesvaststellingsbeschikking dient te worden gewijzigd, in die zin dat het verlies voor het jaar 2011 wordt vastgesteld op € 43.330.

2.11.

Belanghebbende heeft verzocht om een vergoeding van schade, omdat zij zich door de handelwijze van de inspecteur – naar de rechtbank begrijpt – genoodzaakt voelde beroep in te stellen. Dit verzoek wordt afgewezen omdat het verzoek onvoldoende is onderbouwd.

2.12.

Belanghebbende heeft wel terecht aanspraak gemaakt op vergoeding van immateriële schade (hierna: VIS) in verband met de duur van de bezwaar- en de beroepsprocedure. De vergoeding wordt als volgt berekend.²

2.13.

De in aanmerking te nemen termijn is aangevangen op 21 augustus 2015, zijnde de datum waarop het bezwaarschrift is ontvangen. Nu de rechtbank uitspraak doet op 20 januari 2022, is sindsdien (afgerond) zes jaar en vijf maanden verstreken. Aangezien de redelijke termijn als uitgangspunt twee jaar bedraagt, is de redelijke termijn met vier jaar en vijf maanden overschreden. Er bestaat dus recht op een vergoeding van € 4.500. Hiervan komt (afgerond) € 3.142 (37/53e) voor rekening van de inspecteur, omdat van de overschrijding (afgerond) drie jaar en één maand moet worden toegerekend aan de bezwaarfase. Daarbij is in aanmerking genomen dat de uitspraak op bezwaar is gedaan op 18 maart 2019. Het restant van € 1.358 (16/53e) komt voor rekening van de Minister. De rechtbank merkt de Minister in zoverre aan als partij in het geding.

2.14.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 759 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde per punt van € 759 en een wegingsfactor 1). De rechtbank kent geen vergoeding toe voor kosten van de bezwaarfase omdat daarom niet is verzocht voordat uitspraak op bezwaar is gedaan zoals is vereist.³ Verder krijgt belanghebbende het griffierecht van € 345 vergoed.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;