Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 05-07-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:3671, 21_1071 en 21_1072

De rechtbank beoordeelt de niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar tegen de aanslag IB/PVV 2015. Zij doet dat aan de hand van de argumenten die belanghebbende heeft aangevoerd, de beroepsgronden. Eerst zal de rechtbank echter weergeven wat hierover in de wet is opgenomen.

De termijn voor het indienen van een bezwaarschrift bedraagt zes weken¹ en vangt aan met ingang van de dag na die waarop de aanslag aan belanghebbende is bekend gemaakt², in dit geval is toegezonden³. Uitgaande van een verzending van de aanslag op de dag van de dagtekening, zijnde 9 januari 2019, zou de bezwaartermijn gestart zijn op donderdag 10 januari 2019 en eindigen op donderdag 20 februari 2019. Volgens de stempel van de Belastingdienst is het bezwaarschrift bij hen binnengekomen op 1 juli 2019. Het bezwaarschrift is dan buiten de termijn ingediend.

Op grond van artikel 6:9, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) is een bezwaarschrift ook tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn ter post is bezorgd, mits het niet later dan een week na afloop van de termijn is ontvangen. Uit de dagtekening van het bezwaar blijkt dat het bezwaar is opgesteld op 24 juni 2019. Het kan dan ook niet voor die datum ter post zijn bezorgd. Dit betekent dat de bezwaartermijn is overschreden, zodat in beginsel een niet-ontvankelijkverklaring moet volgen. Dat is alleen anders indien ‘redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener van het bezwaarschrift in verzuim is geweest’, oftewel indien de termijnoverschrijding ‘verschoonbaar’ is⁴.

Belanghebbende heeft medische omstandigheden aangedragen als reden voor de termijnoverschrijding. Uit de stukken in het dossier blijkt dat belanghebbende in 2014 en op 19 april 2018 een herseninfarct heeft gehad. De aanslag IB/PVV 2015 heeft een dagtekening van negen maanden na het tweede herseninfarct, namelijk 9 januari 2019. De rechtbank is van oordeel dat met hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd onvoldoende aannemelijk is gemaakt dat hij in de periode waarin bezwaar kon worden gemaakt vanwege de eerdere herseninfarct(en) niet in staat was om tijdig een (pro forma) bezwaarschrift in te dienen, dan wel iemand te vragen dat voor hem te doen. De rechtbank ziet dan ook geen aanleiding om niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar met toepassing van artikel 6:11 van de Awb achterwege te laten. De inspecteur heeft het bezwaar terecht niet-ontvankelijk verklaard en het beroep zal ongegrond worden verklaard.

Voor de volledigheid merkt de rechtbank op dat de stelling van belanghebbende dat de inspecteur zijn beroep op afwezigheid van alle schuld (avas) voor het jaar 2017 wel heeft gehonoreerd hem niet kan baten. De honorering van het beroep op avas voor 2017 ziet op de vernietiging van de over dat jaar opgelegde verzuimboete wegens het buiten de termijn indienen van de aangifte IB/PVV 2017. In de omstandigheid dat belanghebbende het herseninfarct in de aangifteperiode voor het jaar 2017 heeft gehad heeft de inspecteur kennelijk aanleiding gezien het beroep op avas te honoreren. Zoals hiervoor staat uitgelegd is de rechtbank van oordeel dat geen sprake is van verschoonbaarheid voor de bezwaarperiode van de aanslag IB/PVV 2015. Ook kan belanghebbende uit de honorering van avas voor 2017 niet het in rechte te beschermen vertrouwen ontlenen dat voor de aanslag IB/PVV 2015 het bezwaar ontvankelijk zou worden geacht, reeds omdat sprake is van toetsing van (de gezondheidssituatie van belanghebbende gedurende) verschillende perioden.

De rechtbank beoordeelt vervolgens de opgelegde verzuimboete over 2016 en is van oordeel dat de verzuimboete terecht aan belanghebbende is opgelegd. Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.

De inspecteur kan een verzuimboete opleggen aan de belastingplichtige als deze niet (tijdig) heeft voldaan aan zijn aangifteverplichtingen.⁵ Hiervan is sprake als de belastingplichtige niet binnen de op de aanmaning vermelde termijn zijn aangifte indient. De mate van verwijtbaarheid speelt bij een verzuimboete geen rol, tenzij sprake is van avas. Belanghebbende betwist niet dat hij zijn aangifte niet tijdig heeft ingediend, maar stelt dat sprake is van avas.

Voor een geslaagd beroep op avas rust op belanghebbende de last om aannemelijk te maken dat hij alle in de gegeven omstandigheden van hem in redelijkheid te vergen zorg heeft betracht om te bewerkstelligen dat het verzuim niet zou worden begaan. Om aan deze bewijslast te voldoen heeft belanghebbende gesteld dat sprake is van ernstige medische omstandigheden. Belanghebbende stelt dat hij hierdoor niet tijdig aan zijn aangifteverplichting over het jaar 2016 heeft kunnen voldoen. De periode tot wanneer belanghebbende tijdig aangifte kon doen voor het jaar 2016 liep tot 17 november 2017. Die periode is ruim na het herseninfarct van 2014 en vóór het herseninfarct op 19 april 2018. Als belanghebbende, zoals hij stelt, als gevolg van het herseninfarct in 2014 nog steeds niet in staat was om tijdig aan zijn fiscale verplichtingen te voldoen dan kan niet worden gezegd dat hij alle in de gegeven omstandigheden van hem in redelijkheid te vergen zorg heeft betracht om ervoor te zorgen dat het verzuim niet zou plaatsvinden. Belanghebbende had bijvoorbeeld een derde kunnen inschakelen om zijn aangifte tijdig in te dienen. De rechtbank wijst het beroep op avas dan ook af. De boete is terecht opgelegd en naar het oordeel van de rechtbank ook passend en geboden.