Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 08-02-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:654, BRE 21/115

2.0.

2.1.

Belanghebbende heeft in zijn aangifte IB/PVV voor het jaar 2018 € 26.970 als inkomsten uit tegenwoordige arbeid aangegeven en verder in de aangifte vermeld dat hij in aanmerking komt voor de inkomensafhankelijke combinatiekorting (hierna: de iack).

2.2.

De inspecteur heeft bij het vaststellen van de aanslag IB/PVV voor het jaar 2018 de door belanghebbende gevraagde iack niet verleend.

2.3.

In de aanslagen IB/PVV die de inspecteur aan belanghebbende heeft opgelegd voor de jaren 2015 tot en met 2017, is de iack wel toegekend.

2.4.

Tussen partijen is in geschil of de inspecteur in de aanslag IB/PVV voor het jaar 2018 terecht de iack heeft geweigerd.

2.5.

b. in het kalenderjaar gedurende ten minste zes maanden een kind dat bij de aanvang van het kalenderjaar de leeftijd van 12 jaar niet heeft bereikt op hetzelfde woonadres als de belastingplichtige staat ingeschreven in de basisregistratie personen, en

c. hij in het kalenderjaar geen partner heeft, dan wel indien hij wel een partner heeft, hij in het kalenderjaar een lager arbeidsinkomen heeft dan zijn partner.”

2.6.

Op belanghebbende, die verzoekt tot toepassing van de iack, rust de bewijslast om aannemelijk te maken dat hij aan de daarvoor gestelde vereisten voldoet, nu de inspecteur dat (gemotiveerd) bestrijdt.

2.7.

Belanghebbende heeft in algemene zin gesteld dat hij aan de voorwaarden voor toepassing van de iack voldoet omdat hij een kind heeft. De inspecteur betwist dat belanghebbende aan de voorwaarden voor toepassing van de iack voldoet, reeds omdat uit de aan hem ter beschikbaar staande informatie niet blijkt dat belanghebbende een kind heeft. Hoewel belanghebbende dat niet stelt, heeft de inspecteur ook gekeken of er een kind was waarvan belanghebbende niet de vader is, maar welk kind wel op het adres van belanghebbende in 2018 was ingeschreven. Dan zou belanghebbende mogelijk kunnen voldoen aan de voorwaarden voor toepassing van de iack. Maar ook dat is niet het geval, aldus de inspecteur. Ter onderbouwing van zijn standpunt heeft de inspecteur een tweetal schermprints overgelegd afkomstig uit de gemeentelijke basisadministratie waarop de persoonsrelaties van belanghebbende staan vermeld en waarop de ingeschreven personen op het woonadres van belanghebbende worden aangegeven. In deze documenten staan geen kinderen weergegeven.

2.8.

Gelet op de gemotiveerde betwisting van de inspecteur, is het aan belanghebbende om eerst aannemelijk te maken dat een kind van 12 jaar of jonger op hetzelfde adres als belanghebbende stond ingeschreven dan wel tot zijn huishouden behoorde. Belanghebbende heeft in dit kader alleen gesteld dat hij een kind heeft – terwijl de inspecteur dit gemotiveerd betwist – en elke onderbouwing van belanghebbende door middel van stukken zoals een registratie in de gemeentelijke basisadministratie ontbreekt. De rechtbank concludeert daarom dat belanghebbende dit niet aannemelijk heeft gemaakt. De rechtbank merkt ten overvloede hierover op dat de vragen die de Belastingdienst heeft gesteld aan belanghebbende alleszins redelijk zijn en dat belanghebbende het gestelde vaderschap eenvoudig had kunnen aantonen, maar er zelf voor kiest om hierover niets in te brengen. De inspecteur heeft toepassing van de iack dus in beginsel terecht afgewezen.

2.9.

Verder doet belanghebbende, naar de rechtbank begrijpt, een beroep op het vertrouwensbeginsel. Daartoe voert hij allereerst aan dat hij contact heeft gehad met een medewerker van de Belastingdienst, die hem zou hebben verteld dat hij voor het jaar 2018 recht had op de iack.

2.10.

De rechtbank overweegt dat in gevallen waarin de belastingplichtige, afgaande op - achteraf bezien onjuiste - informatie, een handeling heeft verricht of nagelaten ten gevolge waarvan een hoger bedrag van hem wordt geheven dan hij op basis van die informatie meende als gevolg van die handeling of dat nalaten te moeten betalen, in de regel het oordeel zal rechtvaardigen dat het meerdere niet van de belastingplichtige mag worden geheven¹.

2.11.

De inspecteur betwist gemotiveerd dat het gestelde gesprek heeft plaatsgevonden en daarmee ook dat de door belanghebbende gestelde uitlatingen door de Belastingdienst zijn gedaan. Het is dan aan belanghebbende om aannemelijk te maken dat hij de gestelde informatie van de Belastingdienst heeft gekregen.

2.12.

De rechtbank overweegt dat belanghebbende van het gestelde gesprek (of gesprekken) met een medewerker van de Belastingdienst geen vastlegging of andere stukken daarover heeft overgelegd of details heeft verstrekt. De rechtbank is, mede gelet op de gemotiveerde betwisting van de inspecteur, daarom van oordeel dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij dergelijke informatie heeft verkregen van de Belastingdienst. De rechtbank concludeert dat het beroep op het vertrouwensbeginsel in zoverre niet kan slagen.

2.13.

Tot slot heeft belanghebbende gesteld dat zijn aangiften IB/PVV voor de jaren 2015 tot en met 2017, waarin hij eveneens heeft vermeld dat hij in aanmerking komt voor de iack, steeds door de inspecteur zijn gevolgd. De rechtbank vat deze stelling ook op als een beroep op het vertrouwensbeginsel. Voor een geslaagd beroep op dat beginsel is echter meer vereist dan de enkele omstandigheid dat de inspecteur voorgaande aangiften op een bepaald punt heeft gevolgd. Daarvoor zijn bijkomende omstandigheden nodig². Dat sprake is van dergelijke bijkomende omstandigheden is door belanghebbende gesteld noch aannemelijk gemaakt. Ook dit beroep op het vertrouwensbeginsel slaagt niet.

2.14.

Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard. Dat geldt ook voor zover het beroep betrekking heeft op de belastingrente, waartegen geen afzonderlijke gronden zijn aangevoerd.

2.15.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;