Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 15-02-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:742, AWB - 19 _ 5251

2.1.

Belanghebbende was in gemeenschap van goederen gehuwd met [naam] , overleden op [datum] 2015 (hierna: wijlen de echtgenote) en uit het huwelijk zijn drie kinderen geboren.

2.2.

Uit onderzoek van de Belastingdienst in het kader van het project ‘Bank Zonder Naam’ is naar voren gekomen dat belanghebbende en wijlen de echtgenote houder zijn (geweest) van in het buitenland aangehouden niet bij de Belastingdienst opgegeven bankrekeningen. De inspecteur heeft belanghebbende daarvan bij brief van 16 maart 2007 in kennis gesteld en belanghebbende verzocht om informatie te verstrekken over de buitenlandse tegoeden. Eerst bij brief van 26 januari 2018 heeft belanghebbende een totaaloverzicht van de buitenlandse spaartegoeden verstrekt. De omvang van de buitenlandse spaartegoeden bedraagt in 2016 € 789.184.

2.3.

Belanghebbende en wijlen de echtgenote hebben daarnaast verschillende in Nederland aangehouden bankrekeningen en verschillende in Nederland gelegen onroerende zaken gehad. De totale waarde van het binnenlandse vermogen bedroeg op 1 januari 2016 € 2.288.734.

2.4.

Belanghebbende heeft bij testament van wijlen de echtgenote het vruchtgebruik van het tot haar nalatenschap behorende binnenlandse- en buitenlandse vermogen gelegateerd gekregen. De kinderen van belanghebbende hebben de bloot eigendom van het vermogen.

2.5.

Belanghebbende heeft de aangifte IB/PVV voor het jaar 2016 ingediend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 89.283 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 38.135. Voor de berekening van het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen is belanghebbende uitgegaan van een rendementsgrondslag van € 977.813, uitsluitend bestaande uit binnenlandse bezittingen en schulden, en een heffingvrij vermogen van € 24.437.

2.6.

Bij brief met dagtekening 28 september 2018 heeft de inspecteur aangekondigd het aangegeven binnenlands vermogen te corrigeren met € 1.009.940 (hierna: de correctie binnenlands vermogen) en een correctie van € 789.184 toe te passen voor het niet aangegeven buitenlands vermogen (hierna: de correctie buitenlands vermogen). Daarnaast heeft de inspecteur aangekondigd een vergrijpboete op grond van artikel 67d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) aan belanghebbende op te leggen.

2.7.

De inspecteur heeft de aanslag IB/PVV voor het jaar 2016 – conform de aankondiging bij brief van 28 september 2018 – vastgesteld naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 89.283 en een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 110.100. Bij gelijktijdige beschikking heeft de inspecteur belastingrente in rekening gebracht van € 1.321. Daarnaast heeft de inspecteur bij gelijktijdige beschikking een vergrijpboete opgelegd berekend tot een bedrag van 150% van de verschuldigde belasting over de correctie binnenlands vermogen (€ 18.178), vermeerderd met 300% van de verschuldigde belasting over de correctie buitenlands vermogen (€ 28.410).

2.8.

De inspecteur is gedeeltelijk aan het bezwaar van belanghebbende tegemoet gekomen door het boetepercentage ten aanzien van de correctie binnenlands vermogen te verminderen tot 75% en het boetepercentage ten aanzien van de correctie buitenlands vermogen te verminderen tot 225%. De aanslag en belastingrentebeschikking zijn bij uitspraak op bezwaar gehandhaafd.

2.9.

Tussen partijen is uitsluitend nog in geschil of de boetebeschikking terecht en zo ja, niet te hoog is vastgesteld.

2.10.

De inspecteur heeft de vergrijpboete opgelegd op grond van artikel 67d van de AWR. Volgens de inspecteur heeft belanghebbende (voorwaardelijk) opzettelijk een onjuiste aangifte gedaan.

2.11.

In het verweerschrift heeft de inspecteur de stelling ingenomen dat er onvoldoende bewijs is dat belanghebbende het binnenlands vermogen opzettelijk onjuist heeft aangegeven, zodat de boete dient te worden verminderd met het boetebedrag berekend over de correctie binnenlands vermogen. De rechtbank beslist dienovereenkomstig. Dat betekent dat het geschil zich verder beperkt tot de boete voor zover deze is berekend over de correctie buitenlands vermogen.

2.12.

2.13.

De rechtbank overweegt als volgt.

2.14.

Het voorgaande betekent dat het beroep gegrond is en de boete dient te worden verminderd tot € 12.073.

2.15.

Belanghebbende heeft aanspraak gemaakt op vergoeding van immateriële schade in verband met de duur van de bezwaar- en de beroepsprocedure. De rechtbank ziet echter geen aanleiding aan belanghebbende een tegemoetkoming voor immateriële schade te verlenen. De overschrijding van de redelijke termijn in een procedure waarin uitsluitend de boetebeschikking in geschil is, zoals hier het geval, wordt gecompenseerd met een aftrek van de boete.³ De rechtbank heeft de boete in verband met undue delay verminderd (zie 2.13.5), zodat belanghebbende voldoende gecompenseerd is voor overschrijding van de redelijke termijn.

2.16.

Belanghebbende heeft gesteld recht te hebben op een proceskostenvergoeding van twee maal de proceskostenvergoeding conform het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit), omdat de inspecteur de boete heeft berekend over de correctie van het binnenlands vermogen en dit bij uitspraak op bezwaar tegen beter weten in heeft gehandhaafd. De inspecteur stelt zich op het standpunt dat de proceskostenvergoeding conform het Besluit dient te worden vastgesteld.

2.17.

Naar het oordeel van de rechtbank zijn er geen bijzondere omstandigheden aanwezig die aanleiding geven om in afwijking van het Besluit een hogere proceskostenvergoeding toe te kennen. De rechtbank ziet in hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd geen grond om te oordelen dat de inspecteur het verwijt treft dat hij een beschikking of uitspraak heeft gegeven respectievelijk doet of in rechte heeft gehandhaafd, terwijl op dat moment duidelijk is dat die beschikking of uitspraak in een (de) daartegen ingestelde procedure geen stand zal houden.⁴ Dat de inspecteur in het verweerschrift op zijn eerdere standpuntinname over de boete berekend over de correctie binnenlands vermogen is teruggekomen, maakt in beginsel niet dat de inspecteur tegen beter weten in een standpunt heeft ingenomen. In deze zaak waren er namelijk omstandigheden die voor en tegen een dergelijke boete spraken en de inspecteur heeft bij nader inzien de situatie anders gewogen en voor dit deel van de boete afgezien. Dat kan voorkomen en daarmee is er niet automatisch sprake van ‘in vergaande mate onzorgvuldig handelen’⁵ van de zijde van de inspecteur, wat voorts ook niet verder gemotiveerd is door belanghebbende.

2.18.

Wel vindt de rechtbank aanleiding voor een forfaitaire proceskostenvergoeding voor de beroepsfase bepaald overeenkomstig het Besluit. De proceskostenvergoeding wordt op de voet van het Besluit voor de door een derde beroepsmatig verleende bijstand vastgesteld op € 1.518 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 759 en een wegingsfactor 1). Voor de bezwaarfase is reeds een kostenvergoeding toegekend. Ook krijgt belanghebbende het door hem betaalde griffierecht van € 47 vergoed.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;