Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 18-02-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:837, BRE - 20 _ 5905

2.1.

Belanghebbende heeft een personenauto van het merk en type [merk] op [nummer] (hierna: de auto) gekocht van een in Italië gevestigd bedrijf. De factuur vermeldt een bedrag van € 26.200 (exclusief btw) en een kilometerstand van 0.

2.2.

Ter zake van de auto heeft belanghebbende op 28 augustus 2018 op aangifte Bpm voldaan met het oog op het registreren ervan in het Nederlandse kentekenregister. De auto heeft als datum eerste toelating 11 mei 2018 in een andere lidstaat van de Europese Unie dan Nederland.

2.3.

In de aangifte Bpm is belanghebbende ervan uitgegaan dat de auto als een gebruikte auto in de zin van artikel 10 van de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 (hierna: de Wet Bpm) moet worden aangemerkt. Zij heeft daarom bij de berekening van de verschuldigde Bpm ervoor gekozen de afschrijving te bepalen aan de hand van een koerslijst van AutotelexPro.

2.4.

Het ‘Formulier t.b.v. BPM-aangifte’ van de RDW vermeldt een tellerstand van 65 km.

2.5.

De inspecteur heeft zich op het standpunt gesteld dat de auto ten tijde van de registratie ervan in het Nederlandse kentekenregister als een nieuwe auto moet worden aangemerkt zodat belanghebbende volgens hem geen recht heeft op een vermindering (afschrijving) van Bpm. De inspecteur heeft daarom de naheffingsaanslag, met dagtekening 26 juni 2019, aan belanghebbende opgelegd. Deze is bij uitspraak op bezwaar gehandhaafd.

2.6.

In geschil is of de auto ten tijde van de registratie in het Nederlandse kentekenregister als een nieuwe personenauto of als een gebruikte personenauto moet worden aangemerkt.

2.7.

De rechtbank stelt voorop dat voor de beantwoording van de in het geschil zijnde vraag dient te worden uitgegaan van het toetsingskader van de arresten van de Hoge Raad van 27 januari 2017¹ en 16 oktober 2020². De Hoge Raad heeft in die arresten onder meer overwogen dat onder een nieuwe personenauto moet worden verstaan een auto die na de vervaarding ervan niet of nauwelijks in gebruik is geweest en dat met een gebruikte personenauto is bedoeld de personenauto die in het buitenland geregistreerd is geweest met het oog op toelating op de weg en die ook daadwerkelijk aldaar op de weg in gebruik is geweest. In het arrest van 16 oktober 2020 is ook overwogen dat de omstandigheden dat een personenauto eerder in een andere lidstaat geregistreerd is geweest en dat sinds de vervaardiging van de auto zodanige tijd is verstreken dat de fabrieksgarantie is verlopen, kunnen noch op zichzelf, noch tezamen de conclusie rechtvaardigen dat die personenauto daadwerkelijk op de weg in gebruik is geweest.

2.8.

De rechtbank overweegt als volgt. De rechtbank stelt vast dat met de auto slechts 65 kilometer (zie 2.4) is gereden. De argumenten van belanghebbende waarom de auto gebruikt is, kunnen, gelet op voormelde arresten (zie 2.7) en de uitspraak van het Gerechtshof Amsterdam van 12 november 2019³, niet tot het oordeel leiden dat sprake is van een nieuwe auto. De rechtbank is, gelet op het voorgaande, van oordeel dat de auto niet of nauwelijks op de weg in gebruik is geweest en dus moet worden aangemerkt als een nieuwe personenauto in de zin van de Wet Bpm. Het gelijk is aan de inspecteur.

2.9.

De rechtbank ziet, gelet op dat wat hiervoor is overwogen, geen aanleiding tot het stellen van prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie van de Europese Unie met betrekking tot de invulling van het begrip ‘nieuwe personenauto’ in de zin van de Wet Bpm.

2.10.

Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard.

2.11.

De rechtbank doet heden ook uitspraak in zaaknummers 19/1179 tot en met 19/1189 ten name van [X] , waarin een IMS en een proceskostenvergoeding is toegekend. De rechtbank overweegt dat het hier en in voormelde zaaknummers gaat om procedures waarin aangiften bpm door [belanghebbende] voor verschillende auto’s zijn ingediend, waarbij voor al deze auto’s in bezwaar en beroep nagenoeg dezelfde geschilpunten ter discussie staan. De rechtbank heeft daarom voor (alle fasen van) de procedure van zaaknummers 19/1179 tot en met 19/1189 en 20/5905 samenhang aangenomen voor wat betreft de IMS en proceskostenvergoeding.

2.12.

De rechtbank heeft de IMS en de totale proceskostenvergoeding bepaald op respectievelijk € 2.000 en € 2.026,50. Uit praktische overwegingen zijn in zaaknummers 19/1179 tot en met 19/1189 voornoemde vergoedingen toegekend, omdat in die zaken niet in geschil is dat het beroep gegrond is.

2.13.

Belanghebbende heeft recht op vergoeding van het door haar betaalde griffierecht. Aangezien de overschrijding van de redelijke termijn zowel aan de inspecteur als aan de Minister is toe te rekenen, zal de rechtbank gelasten dat ieder de helft van het griffierecht van € 354 aan belanghebbende vergoedt.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;