College van Beroep voor het bedrijfsleven, 22-09-2014, ECLI:NL:CBB:2014:382, AWB 12/1028 t/m AWB 12/1030

Verweerder stelt zich op het standpunt dat aan de verplichting op grond van artikel 24, eerste lid, Wva in samenhang met artikel 2, eerste lid, van de Uitvoeringsregeling kan worden voldaan door middel van een gezamenlijke projectadministratie wanneer uit deze administratie op eenvoudige en duidelijke wijze, per aanvrager en per project, de aard, inhoud en voortgang van verrichte S&O-werkzaamheden, waarvoor een S&O-verklaring is afgegeven, afgeleid kunnen worden. In dit geval wordt hieraan niet voldaan omdat de meeste stukken in de administratie niet gedateerd zijn en niet voorzien zijn van een naam. Sommige stukken zijn weliswaar handmatig van een datum en van twee of drie namen voorzien, evenals de rapporten, doch dit is te summier om op een eenvoudige en duidelijke wijze een koppeling met de urenadministratie te kunnen maken en te zien welke S&O-werkzaamheden door welke appellante zijn verricht. Ook kunnen uit een groot deel van de stukken de S&O-werkzaamheden van appellanten in 2010 niet worden afgeleid omdat het stukken uit andere jaren betreffen of informatie van derden, zoals brochures en productspecificaties. Voorts kan maar hoeft bepaalde informatie uit de administratie niet te wijzen op S&O-werkzaamheden. Andere informatie wijst niet op S&O-werkzaamheden. Daarnaast heeft verweerder per project zijn conclusie gemotiveerd. Ten aanzien van het beroep op het gelijkheidsbeginsel merkt verweerder op dat iedere controle op zichzelf staat en de conclusie afhankelijk is van de concrete omstandigheden van het geval. Voorts merkt verweerder op dat appellanten niet verwijzen naar een concreet vergelijkbaar geval, zodat verweerder verder niet inhoudelijk kan reageren op de stelling van appellanten. Aan appellante sub 1 heeft verweerder een boete van € 500 voor de periode januari tot en met juni 2010 en een boete van € 600 voor de periode juli tot en met december 2010 opgelegd. Aan appellanten sub 2 en sub 3 heeft hij ieder afzonderlijk een boete van € 300 opgelegd voor de periode januari tot en met juni 2010 en een boete van € 300 opgelegd voor de periode juli tot en met december 2010. Daarbij heeft verweerder onder meer het volgende overwogen:

“Bij het vaststellen van de mate van ernst van de overtreding wordt op grond van artikel 3 van de beleidsregels betrokken in hoeverre de overtreding verwijtbaar of ernstig verwijtbaar is. In de door u bestreden beslissing heb ik overwogen dat u bent gewezen op de verplichting van het bijhouden van de S&O-administratie en dat ik het verwijtbaar acht dat ik in uw geval geen stukken in de administratie heb aangetroffen waaruit eenduidig de aard, inhoud en voortgang van het S&O kan worden afgeleid. Ik zie geen reden om hier nu anders over te denken. (…) Er is meermalen nadrukkelijk gewezen op het voeren van een administratie die aan de eisen van de WVA voldoet. (…)”

Verweerder heeft voorts ten aanzien van appellanten sub 2 en sub 3 overwogen dat hij er rekening mee heeft gehouden dat het in hun geval de eerste maal betreft dat hij deze overtreding heeft geconstateerd en heeft, met verwijzing naar zijn vaste beleid voor die gevallen, een boete van 5 % van het correctiebedrag opgelegd. Bij appellante sub 1 heeft verweerder overwogen dat al eerder, tijdens een controle over 2005, is geconstateerd dat de administratie van appellante niet voldoet en dat afspraken zijn gemaakt om tot verbetering daarvan te komen. Verweerder acht daarom de overtreding ernstig verwijtbaar en heeft een boete van 10% van het correctiebedrag aan appellante sub 1 opgelegd.

Met betrekking tot de hoogte van de door verweerder opgelegde boetes overweegt het College het volgende. Verweerder heeft de overtredingen van appellante sub 1 als ernstig verwijtbaar gekwalificeerd en die van appellanten sub 2 en 3 als verwijtbaar. In het licht van hetgeen door appellanten is aangevoerd ter zitting ter toelichting op hetgeen in de - op zichzelf overigens niet summiere maar voor de toepassing van het hier toepasselijke normatieve kader onvoldoende relevante – projectadministratie aan gegevens over aard, inhoud en voortgang van de diverse projecten is opgenomen, kan het College verweerder niet in deze kwalificaties volgen. Het is duidelijk, enerzijds, dat appellanten bij indringender bestudering van hetgeen verweerder heeft verstrekt aan voorlichtingsmateriaal over de wijze van administratie voeren en bij een zorgvuldiger bezinning op de vraag of hun administratie van de aard, inhoud en voortgang van het verrichte S&O werk aan de daar vermelde eisen voldeed, tot de conclusie hadden behoren te komen dat uitvoeriger, meer gestructureerde en van duidelijke datering voorziene administratie noodzakelijk zou zijn om daaruit op eenvoudige en duidelijke wijze de aard, inhoud en voortgang van het verrichte speur- en ontwikkelingswerk af te kunnen leiden. Anderzijds kan niet eraan worden voorbijgegaan dat de Uitvoeringsregeling niet eenduidig en gedetailleerd bepaalt aan welke criteria de administratie moet voldoen. De toelichting vermeldt hierover uitdrukkelijk dat er geen bijzondere vormvoorschriften worden gesteld aan de wijze waarop de administratie wordt bijgehouden, omdat de wijze waarop wordt geadministreerd immers sterk zal afhangen van de aard van de desbetreffende onderneming en voorts dat gedateerde en van naam voorziene stukken maken dat uit de administratie eenvoudiger en duidelijker de aard, inhoud en omvang en voortgang zijn af te leiden. Tegen de achtergrond van het voorgaande bieden de aard en de ernst van de door verweerder geconstateerde tekortkomingen in de administratie in het geval van appellanten naar het oordeel van het College, mede gelet op de beoordeling van de tekortkomingen in de administratie en de door verweerder daaraan verbonden kwalificatie van de verwijtbaarheid in andere, soortgelijke, zaken die aan het College tot op heden zijn voorgelegd, onvoldoende grond om de verwijtbaarheid van de overtreding ten aanzien van appellanten sub 2 en sub 3 als ernstiger te kwalificeren dan als licht verwijtbaar en die van appellante 1 als verwijtbaar. Nu in artikel 5 van de onder rubriek 2 aangehaalde Beleidsregels is bepaald dat de bestuurlijke boete wegens overtreding van artikel 24, eerste lid, van de Wva op € 0 wordt vastgesteld indien er sprake is van lichte verwijtbaarheid, de minister aan appellanten sub 2 en sub 3 in de periode voorafgaande aan de vaststelling van de bestuurlijke boete niet eerder een bestuurlijke boete ter zake heeft opgelegd of hen heeft gewaarschuwd hun administratie te verbeteren en, ten slotte, gesteld noch gebleken is dat er sprake is van bijzondere omstandigheden op grond waarvan van deze in artikel 5 geformuleerde beleidsregel dient te worden afgeweken, is door verweerder ten aanzien van deze appellanten ten onrechte een hogere boete dan € 0 opgelegd.

Ten aanzien van appellante sub 1 heeft te gelden dat zij – hetgeen niet is weersproken – door verweerder eerder is gewaarschuwd haar administratie te verbeteren. Dat heeft zij niet, althans onvoldoende, gedaan. Niet is gebleken van feiten of omstandigheden die meebrengen dat haar dit niet zou kunnen worden verweten. De stand van de administratie in aanmerking genomen levert een en ander onvoldoende grond op om de verwijtbaarheid van de overtreding ten aanzien van appellante sub 1 ernstiger te kwalificeren dan als verwijtbaar. De beroepen van appellanten dienen derhalve in zoverre gegrond te worden verklaard.

Gelet op al het voren overwogene acht het College een matiging van de opgelegde boetes geboden. Het College acht – gezien alle omstandigheden van het geval, de ernst van de overtreding en de mate van verwijtbaarheid - een boete van 5% van het in de S&O-verklaring als afdrachtvermindering vastgestelde bedrag voor appellante sub 1, en boetes van € 0 voor appellanten 2 en 3, passend en geboden. Dat betekent dat de boete voor appellante sub 1 met inachtneming van artikel 4 van de Beleidsregels bestuurlijke boeten S&O afdrachtvermindering op € 200 voor de periode januari tot en met juni 2010 respectievelijk € 300 voor de periode juli tot en met december 2010 zal worden vastgesteld. De boetes voor appellanten sub 2 en 3 zullen op € 0 worden vastgesteld.