College van Beroep voor het bedrijfsleven, 02-04-2015, ECLI:NL:CBB:2015:117, AWB 11/764

1. In de hiervoor genoemde tussenuitspraak van 9 december 2013 heeft het College overwogen dat en waarom een toereikende motivering ontbreekt voor het oordeel van verweerder dat speur- en ontwikkelingswerk van alle, door appellante opgegeven, S&O-uren onvoldoende aannemelijk is. Het College heeft in samenhang daarmee tevens geoordeeld dat verweerder, met inachtneming van hetgeen in die uitspraak is overwogen, opnieuw gemotiveerd dient vast te stellen of hij, gelet op de uitkomst van de door hem opnieuw uit te voeren aannemelijkheidstoets, gebruik maakt van zijn bevoegdheid een correctie S&O-verklaring af te geven en zo ja, tot welke omvang de correctie dient plaats te vinden.

2. Verweerder heeft bij brief van 12 februari 2014 uiteengezet waarom hij zijn standpunt handhaaft dat de S&O-verklaring over 2009 volledig gecorrigeerd blijft. Bij de nieuwe aannemelijkheidstoets is verweerder ingegaan op de nader overgelegde administratie, de verklaring van Icamat, het ISO-certificaat van appellante, het feit dat het meetapparaat (de specht) is getoond en succesvol binnen de tijd is ontwikkeld. Uit de door appellante ter beschikking gestelde administratie kan niet worden opgemaakt dat appellante het meetapparaat heeft ontwikkeld. Er blijkt niet van door appellante verrichte S&P-werkzaamheden. De stukken zijn zeer summier, veelal afkomstig van derden en geven geen inzicht in de werkzaamheden van appellante zelf. Van stukken die wel inhoudelijke informatie geven over eventuele S&O-werkzaamheden is niet duidelijk wie deze werkzaamheden heeft verricht.De in artikel 24 Wva evenals artikel 2 van de Uitvoeringsregeling vervatte administratieverplichting richt zich tot de inhoudingsplichtige en de projectadministratie dient zodanig te zijn dat de verrichte S&O-werkzaamheden aan de betrokken werknemers van de S&O-inhoudingsplichtige moet kunnen worden toegerekend. Daarvan is bij appellante geen sprake, aldus verweerder. Ten aanzien van de verklaring van Icamat van 21 oktober 2011, dat Icamat niet heeft geparticipeerd in de ontwikkeling maar op verzoek van appellante de onderdelen heeft geproduceerd, heeft verweerder gedingstuk I ingebracht. Dit betreft een rapportage van een bedrijfsbezoek aan Icamat waaruit blijkt dat een heel pakket aan tekeningen is aangeleverd door opdrachtgever Profound. Dat appellante een ISO 9001:2008 gecertificeerd bedrijf is, maakt niet dat appellante daarmee aan kan tonen dat zij daadwerkelijk het meetapparaat heeft ontwikkeld. Bovendien geldt dat van een dergelijk bedrijf mag worden verwacht dat alle stappen in het ontwikkelingsproces en de tussentijdse toetsing van het ontwerp gedurende de ontwikkelingsfase inzichtelijk is. Uit de door appellante overgelegde administratie volgt dit echter niet.Dat de specht is getoond leidt, aldus verweerder,. evenmin tot de conclusie dat appellante dit zelf heeft ontwikkeld. Nu sprake is van samenwerking tussen meerdere partijen is het enkel tonen van een product niet voldoende om dit aannemelijk te maken. Dit geldt evenzeer voor het standpunt van appellante dat de specht conform planning is ontwikkeld. Ook uit openbare informatie blijkt niet dat appellante de specht heeft ontwikkeld. Bijvoorbeeld valt op www.profound.nl informatie te vinden over de specht waarbij niet appellante maar Profound als ontwikkelaar wordt genoemd. Samenvattend komt verweerder tot de conclusie dat het verweerder nog altijd niet duidelijk is dat het meetapparaat door appellante zelf is ontwikkeld. Uit de door appellante verstrekte administratie volgt dit niet. Ook uit overige (al dan niet openbare) informatie volgt dit niet. Evenmin heeft appellante concreet kunnen aangeven welke technische knelpunten zij bij de ontwikkeling van het meetapparaat heeft overwonnen en hoe deze technische knelpunten zijn opgelost.

3. Appellante heeft aangevoerd dat verweerder nog altijd niet heeft voldaan aan hetgeen het College bij tussenuitspraak heeft opgedragen. De verklaring die nu wordt ingebracht van Icamat staat haaks op eerdere, door appellante ingebrachte, verklaringen van Icamat waaruit blijkt dat appellante de ontwikkelaar is van de specht. Dat Profound in deze verklaring en in openbare bronnen wordt genoemd komt doordat appellante na afronding van de ontwikkeling het product heeft overgedragen aan Profound voor productie en verkoop. Nu de stukken waar verweerder zich op baseert van na 2009 zijn en de ontwikkeling begin 2010 is afgerond is het logisch dat in publicatiestukken Profound wordt genoemd. Appellante heeft nader uiteengezet welke stappen bij de ontwikkeling zijn doorlopen. Mede op basis van het onderzoek dat door appellante is verricht is de specht opgenomen in de richtlijn van de brancheorganisatie voor onderzoekers aan bestaande (houten) funderingen (F3O). Verweerder heeft dan ook ten onrechte de correctie gehandhaafd.

4. Het College oordeelt als volgt.

Uit de brief van verweerder van 12 februari 2014 en het onderzoek ter zitting van 16 oktober 2014 blijkt dat verweerder de nadere administratie die appellante heeft overgelegd, alsook de door appellante aangevoerde feiten en omstandigheden over onder meer het eindresultaat van het project, de aard van het onderzoek, de certificatie van het bedrijf, de professionaliteit van de door het bedrijf gehanteerde werkwijze, thans ook heeft beoordeeld in het kader van de zogenoemde aannemelijkheidstoets.

5. Het College ziet in de hierboven getrokken conclusie aanleiding de rechtsgevolgen van het bestreden besluit in stand te laten met toepassing van artikel 8:72, derde lid, Awb. Dat betekent dat de ongegrondverklaring van de bezwaren van appellante tegen de correctie tot nihil van de aan haar afgegeven S&O-verklaring, zoals naderhand gewijzigd, in stand blijft. Het voorgaande, in samenhang gelezen met het overwogene in de tussenuitspraak van 19 december 2013, leidt tot de volgende beslissing.