Centrale Raad van Beroep, 16-06-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:1207, 19/190 PW

Appellant heeft aangevoerd dat het college de bijschrijvingen en stortingen ten onrechte heeft aangemerkt als inkomsten. Het betreft voor een deel geld dat afkomstig is van geldleningen van zijn broers op grond van leenovereenkomsten die, anders dan de rechtbank heeft overwogen, al vóór de stortingen schriftelijk waren vastgelegd. Ter onderbouwing heeft hij twee leningsovereenkomsten overgelegd. De bijschrijvingen betroffen voor een ander deel door appellant voorgeschoten bedragen. Appellant kocht wel eens spullen voor derden en heeft de bedragen voorgeschoten. Appellant heeft ter onderbouwing een toelichting op de afzonderlijke bijschrijvingen gegeven en printscreens van Whatsapp-berichten overgelegd, waaruit blijkt van overleg met derden over door hem aan te schaffen spullen. Hij heeft niet van alle bedragen Whatsapp-berichten voorhanden, omdat hij ook wel eens belde of ter plekke overlegde.

Volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 7 mei 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:1450) worden stortingen en bijschrijvingen op een bankrekening van een bijstandontvanger in beginsel als in aanmerking te nemen middelen in de zin van artikel 31, eerste lid, van de PW beschouwd. Als deze betalingen een terugkerend of periodiek karakter hebben, door de betrokkene kunnen worden aangewend voor de algemeen noodzakelijke bestaanskosten en zien op een periode waarover een beroep op bijstand wordt gedaan, is voorts sprake van inkomen als bedoeld in artikel 32, eerste lid, van de PW.

Voor zover stortingen en bijschrijvingen naar gesteld voortvloeien uit leningen van broers van appellant geldt het volgende. Een geldlening is in artikel 31, tweede lid, van de PW niet uitgezonderd van het middelenbegrip. Dat bij een aannemelijk gemaakte lening de schuldenlast van betrokkene toeneemt, is - in gevallen als hier waarin geen sprake is van een als vermogen aan te merken middel - niet van belang. Hetzelfde geldt voor de vraag of aan de lening een daadwerkelijke terugbetalingsverplichting is verbonden. Wat hiervoor ten aanzien van de bijstandontvanger is overwogen laat onverlet dat met betrekking tot degene, die (zonder ander inkomen) in afwachting is van een besluit op zijn aanvraag om algemene bijstand of na blokkering of opschorting van de bijstand geen bijstand ontvangt, ter voorziening in de kosten van levensonderhoud is aangewezen op het aangaan van geldleningen, mogelijk anders kan worden geoordeeld (uitspraak van 18 februari 2014, ECLI:NL:CRVB:2014:455). Deze situatie doet zich hier echter niet voor. Het college heeft daarom deze stortingen en bijschrijvingen terecht als inkomen in mindering gebracht op de bijstand.

Voor zover de bijschrijvingen naar gesteld bedragen betreffen die appellant ten behoeve van derden eerst had voorgeschoten, geldt het volgende. Appellant heeft, anders dan hij heeft gesteld, niet met objectief en verifieerbaar bewijs aannemelijk gemaakt dat de bijschrijvingen voorgeschoten bedragen voor familie en vrienden betreffen. Een rechtstreeks verband tussen de bijschrijvingen en de gegeven toelichtingen, deels aan de hand van de Whatsapp-berichten, ontbreekt. Hierbij is van belang dat de Whatsapp-berichten niet zijn gedateerd, dan wel dat niet duidelijk is met wie de Whatsapp-gesprekken zijn gevoerd dan wel het verband tussen het besprokene in de Whatsapp-berichten en het doel van de bijschrijvingen niet kan worden gelegd. Voor de meeste bijschrijvingen heeft appellant niet een verklaring met onderbouwing gegeven.

Appellant heeft aangevoerd dat het bezwaarschrift op 19 december 2017 ter post is bezorgd bij Falk Post.

Falk Post betreft een bij de ACM geregistreerd postbedrijf. Gelet hierop en gelet op 4.8 heeft appellant het bezwaarschrift ter post bezorgd door dit te verzenden via Falk Post. Niet in geschil is dat het besluit van 8 november 2017 ook op 8 november 2017 is verzonden. Dit betekent dat dit besluit op die datum op de voorgeschreven wijze bekend is gemaakt als bedoeld in artikel 6:8, eerste lid, van de Awb in verbinding met artikel 3:41, eerste lid, van de Awb en dat de bezwaartermijn is geëindigd op 20 december 2017. Het college heeft het bezwaarschrift op 22 december 2017 ontvangen. Het bezwaarschrift is, volgens het door Falk Post geplaatste poststempel op de envelop, op 21 december 2017 ter post bezorgd.

Terpostbezorging vindt plaats op het moment waarop een poststuk in een brievenbus van een bij de ACM geregistreerd postbedrijf wordt gedeponeerd dan wel op het moment waarop het aan een bij de ACM geregistreerd postbedrijf wordt aangeboden. De omstandigheid dat een poststuk op een bepaalde datum door het postbedrijf is afgestempeld, sluit niet uit dat het stuk op een eerdere datum ter post is bezorgd. Dat neemt niet weg dat een datumstempel veelal het enige vaststaande gegeven is met betrekking tot het tijdstip van terpostbezorging. In verband daarmee moet in gevallen waarin op de envelop een leesbaar poststempel is geplaatst, als bewijsrechtelijk uitgangspunt worden genomen dat terpostbezorging heeft plaatsgevonden op de dag waarop het desbetreffende poststuk door het postbedrijf is afgestempeld. Bevat het stuk een poststempel van het postbedrijf met een datum gelegen na de laatste dag van de termijn, dan is het aan belanghebbende om aannemelijk te maken dat het geschrift op een eerdere datum dan het poststempel aangeeft en wel uiterlijk op de laatste dag van de termijn ter post is bezorgd. Met de enkele stelling dat het bezwaarschrift op 19 december 2017 via een brievenbus aan de buitenzijde van het kantoor van mr. Kaya is aangeboden aan Falk Post, heeft appellant dit niet aannemelijk gemaakt. Ook een print van het tijdschrijfsysteem van het kantoor van de gemachtigde maakt niet dat het aannemelijk is dat het bezwaarschrift op 19 december 2017 is aangeboden aan Falk Post. Zoals ter zitting door de gemachtigde is verklaard betreft het tijdschrijfsysteem geen postregistratiesysteem.