Gerechtshof Amsterdam, 11-02-2003, ECLI:NL:GHAMS:2003:BW2030 AF5246, 02/04102 PV

GERECHTSHOF TE AMSTERDAM

Tiende Enkelvoudige Belastingkamer

PROCES-VERBAAL

van de mondelinge uitspraak in het beroep van X te Z, belanghebbende,

tegen

het niet tijdig doen van een uitspraak door de directeur van Gemeentebelastingen te Amsterdam, verweerder, op belanghebbendes bezwaar betreffende in totaal 11 beschikkingen waarbij voor het tijdvak 1 januari 2001 tot en met 31 december 2004 zijn vastgesteld de waarden van de onroerende zaken aan de

Het beroep is behandeld ter zitting van 28 januari 2003.

Beslissing

Gronden

1.1. Belanghebbende is eigenaar van de in de aanhef genoemde onroerende zaken, (…). Bij op naam van belanghebbende gestelde beschikkingen, gedagtekend 7 april 2001 en 16 april 2001, betreffende de hierboven genoemde onroerende zaken, heeft verweerder de waarde daarvan naar de waardepeildatum 1 januari 1999 (verder de WOZ-waarden) vastgesteld op:

(…)

1.4. De onder 1.1 genoemde onroerende zaken (hierna: de Woningen) bestaan uit gestapelde woningen in de buurt C. Overige kenmerken zijn:

De Woningen zijn gelegen in een wijk met soortgelijke woningen. Zij zijn in gebruik als woonruimte en verhuurd.

1.5. Verweerder heeft 'Vergelijkingsmateriaal' overgelegd, waarmee hij de eerdergenoemde waarden heeft onderbouwd. Deze waarderingen zijn tot stand gekomen door de Woningen, vermeld in de eerste kolom in onderstaande tabel, te vergelijken met de onroerende zaken in de tweede kolom.

De in de tweede kolom vermelde vergelijkingsobjecten zijn enige tijd vóór of na de waardepeildatum verkocht.

4. Verweerder stelt de waarde welke met inachtneming van artikel 17, tweede lid, en artikel 18 van de Wet waardering onroerende zaken (verder Wet WOZ) op 1 januari 1999 aan de woning moet worden toegekend op de onder 1.1 genoemde waarden. Belanghebbende betwist die waarden.

5.1. Het Hof stelt voorop dat op verweerder de last rust om aannemelijk te maken dat hij de waarde van de Woningen niet te hoog heeft vastgesteld. Hij heeft daartoe het onder 1.5 vermelde Vergelijkingsmateriaal overgelegd. Het Hof is van oordeel dat de daarin genoemde objecten en de woning in zodanige mate met elkaar vergelijkbaar zijn, dat de verkoopprijzen van die objecten terecht als uitgangspunt zijn genomen bij het bepalen van de waarde van de Woningen. Uit de gedingstukken en de toelichting ter zitting blijkt dat verweerder zich rekenschap heeft gegeven van de verschillen in type, ouderdom, ligging, inhoud en oppervlakte tussen die objecten en de woning.

5.2. Belanghebbende bestrijdt de taxatie van verweerder. Belanghebbende had haar standpunt aanvankelijk onderbouwd met een taxatierapport, gedagtekend 12 oktober 2000, opgemaakt door twee makelaars. Volgens dat taxatierapport bedroegen de waarden in verhuurde staat van het object:

5.4. Op grond van de inhoud van de onder 1.5. vermelde gegevens, is het Hof van oordeel dat de waardebepaling van verweerder van alle Woningen deugdelijk is. Hetgeen belanghebbende heeft aangevoerd doet daaraan, gelet op het onder 5.3. overwogene, geen afbreuk. Hieruit volgt dat verweerder het bewijs heeft geleverd dat hij de WOZ-waarden van de Woningen niet te hoog heeft vastgesteld. Het gelijk is op dit punt derhalve aan verweerder.

5.5. Voorzover belanghebbende meent dat een onzorgvuldige vaststelling van de WOZ-beschikking of een onzorgvuldige afhandeling van belanghebbendes bezwaarschrift tot een vernietiging van de WOZ-beschikking moet leiden, heeft het volgende te gelden. De Hoge Raad heeft in BNB 1993/36* overwogen dat de opvatting dat een onzorgvuldige vaststelling van een aanslag onder omstandigheden tot nietigheid daarvan moet leiden, niet als juist kan worden aanvaard, aangezien de mogelijk uit die onzorgvuldigheid ten nadele van de belastingplichtige voortvloeiende onjuistheden in bezwaar of beroep kunnen worden hersteld (Hoge Raad 28 oktober 1992, Nr. 27 958). Naar het oordeel van het Hof heeft hetzelfde te gelden voor de vaststelling van een beschikking waarbij de WOZ-waarde wordt vastgesteld en voor de wijze waarop verweerder uitspraak op bezwaar in een dergelijke zaak heeft gedaan. Het Hof kan derhalve de vraag onbeantwoord laten of verweerder in de fase voorafgaand aan het beroep onzorgvuldig heeft gehandeld.

5.6. Voorzover belanghebbende erover klaagt dat verweerder de Woningen in de beroepsfase met andere objecten vergelijkt dan in een eerdere fase van het geding en betoogt dat het verweerder niet vrijstond om zijn waardebepaling in de beroepsfase anders te onderbouwen dan hij in een eerdere fase van het geding heeft gedaan, berust haar standpunt op een onjuiste rechtsopvatting. Zoals de Hoge Raad in BNB 1990/219* heeft overwogen, staat het verweerder vrij om in beroep een ander standpunt in te nemen dan bij de aanslagregeling, tenzij hij een toezegging heeft gedaan dan wel, anders dan door het enkele volgen van de aangifte op het betrokken punt, bij de belastingplichtige de indruk heeft kunnen wekken dat de aanslagregeling op dit punt berust op een weloverwogen standpuntbepaling (Hoge Raad 14 februari 1990, nr. 26 402). Dit betekent voor het onderhavige geschil dat het verweerder vrijstond om voor het Hof de WOZ-beschikking anders te onderbouwen of toe te lichten dan hij in een eerdere fase heeft gedaan.

5.7. Met betrekking tot belanghebbendes stelling dat verweerder geen of onvol-doende stukken in de loop van het geding heeft overlegd is het volgende van belang. Verweerder heeft bij zijn verweerschrift verkoopgegevens van alle onder 1.5 ver-melde vergelijkingsobjecten overgelegd. Artikel 40, tweede lid, van de Wet WOZ bepaalt - kort gezegd - dat verweerder op verzoek een afschrift van de gegevens die ten grondslag liggen aan de vastgestelde waarde, aan belanghebbende verstrekt. Naar het oordeel van het Hof verplichtte deze bepaling, noch enige andere rechtsregel, verweerder meer gegevens te overleggen dan hij gedaan heeft. Voorzover belang-hebbende zich beroept op artikel 40, eerste lid, van de Wet WOZ is het volgende van belang. De Waarderingsinstructie 1999 ("Regels voor de onderbouwing en de uitvoe-ring van de waardebepaling naar waardepeildatum 1 januari 1999 in het kader van de Wet WOZ", vastgesteld door de Waarderingskamer op 18 februari 1998) in Deel II, onder 'instructie gerechtvaardigd belang' bepaalt onder andere:

"Aan derden worden alleen de waardegegevens verstrekt en niet de daaraan ten grondslag lig-gende gegevens (taxatieverslag) (…) Met betrekking tot woningen is de Waarderingskamer van oordeel dat er voldoende aan de rechtsbescherming tegemoet gekomen is wanneer er op verzoek drie waardegegevens van vergelijkbare woningen uit de directe omgeving verstrekt worden."

Naar het oordeel van het Hof verplichtte ook artikel 40, tweede lid van de Wet WOZ, noch enige andere rechtsregel, verweerder meer te overleggen dan hij gedaan heeft.

5.8. Uit het vorenstaande volgt dat de WOZ-waarden in overeenstemming met de Wet WOZ zijn vastgesteld en dat niet gebleken is dat verweerder daarbij enig algemeen beginsel van behoorlijk bestuur heeft geschonden.

Proceskosten

Het Hof heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van het proces-verbaal in geanonimiseerde vorm.

Vervanging

U kunt binnen vier weken na de verzenddatum van dit proces-verbaal het gerechtshof schriftelijk verzoeken de mondelinge uitspraak te vervangen door een schriftelijke. Voor het verkrijgen van een schriftelijke uitspraak is een griffierecht verschuldigd. Na het verzoek tot vervanging ontvangt U van de griffier een nota griffierecht.

De vervanging van een mondelinge uitspraak door een schriftelijke strekt ertoe de mondelinge uitspraak in een andere vorm vast te leggen. Het gerechtshof mag daarbij de gedane uitspraak niet aan een heroverweging onderwerpen.

Uitsluitend tegen een schriftelijke uitspraak van het gerechtshof staat beroep in cassatie open bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarvoor is eveneens een griffierecht verschuldigd. Het ter verkrijging van een schriftelijke uitspraak betaalde griffierecht wordt door de griffier van de Hoge Raad in mindering gebracht op het voor beroep in cassatie verschuldigde recht.