Gerechtshof Amsterdam, 16-10-2003, AN7653, 02/06163

UITSPRAAK

op het beroep van X te Z, belanghebbende,

tegen

een uitspraak van het Hoofd van de Belastingdienst Grote ondernemingen P, de inspecteur.

1. Loop van het geding

Van belanghebbende is ter griffie op 21 oktober 2002 een beroepschrift ontvangen, ingediend door A en aangevuld bij schrijven van 14 november 2002 van B, gemachtigde, een kantoorgenoot van A. Het beroep is gericht tegen de uitspraak van de inspecteur, gedagtekend 12 september 2002, betreffende de aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 2000. Die aanslag is opgelegd naar een belastbaar inkomen van ƒ 289.716.

Het beroep strekt tot vernietiging van de bestreden uitspraak, tot toepassing van de 35%-regeling en tot vaststelling van het belastbare inkomen op ƒ 143.538.

De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend. Daarin concludeert hij tot ongegrondverklaring van het beroep.

Ter zitting van 4 september 2003 zijn verschenen namens belanghebbende de gemachtigde en, namens de inspecteur van de Belastingdienst C, de rechtsopvolger van de inspecteur, (…). Ter zitting heeft de gemachtigde een pleitnota voorgelezen en overgelegd.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. De naamloze vennootschap D N.V. ("de NV") houdt alle aandelen van de in Nederland gevestigde besloten vennootschap D B.V. ("de BV"). De BV exploiteert een kantoor te Londen, Verenigd Koninkrijk.

2.2. Belanghebbende, geboren in 1965, is Nederlander. Tot 14 augustus 1989 heeft hij in Nederland gewoond en gestudeerd. Van 14 augustus 1989 tot 1 oktober 1997 heeft hij buiten Nederland gewoond en buiten Nederland voor buitenlandse werkgevers gewerkt. Van 1 oktober 1997 tot 1 oktober 1999 bestond tussen de BV en belanghebbende een arbeidsovereenkomst. Gedurende die periode verrichtte belanghebbende zijn werkzaamheden in Londen op het kantoor van de BV aldaar. Vanaf 1 oktober 1999 woont belanghebbende in Nederland en is hij in dienstbetrekking van de NV.

2.3. De BV en de NV zijn naar de omstandigheden beoordeeld in Nederland gevestigd. Zij zijn derhalve binnenlandse werkgevers als bedoeld in onderdeel 1.2 van het besluit van de Staatssecretaris van Financiën van 29 mei 1995, nr. DB95/119M, BNB 1995/243 (hierna: de 35%-regeling).

2.4. Bij brief van 24 juli 2000 aan de Belastingdienst Particulieren/Ondernemingen Buitenland te Heerlen is namens belanghebbende verzocht om toekenning van de 35%-regeling met ingang van 1 oktober 1999. Bij brief van 14 september 2000 aan de toenmalige gemachtigde van belanghebbende heeft de inspecteur van die Belastingdienst dat verzoek afgewezen, omdat op grond van de in onderdeel 1.3.4 van de 35%-regeling opgenomen kortingsregeling geen ruimte overblijft om de 35%-regeling toe te passen.

2.5. Voor het jaar 2000 heeft belanghebbende aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen gedaan van een belastbaar inkomen van ƒ 289.716. De aanslag is conform de ingediende aangifte opgelegd. Tegen die aanslag heeft belanghebbende een bezwaarschrift ingediend. Hij neemt het standpunt in dat de 35%-regeling ten onrechte niet is toegepast. De inspecteur heeft het bezwaar afgewezen.

3. Geschil

4. Standpunten van partijen

Voor de standpunten van partijen en de motivering ervan wordt verwezen naar de stukken van het geding. Ter zitting hebben partijen - kort en zakelijk weergegeven - daaraan het volgende toegevoegd.

5. Beoordeling van het geschil

5.1. Belanghebbende heeft het standpunt ingenomen dat het gelijkheidsbeginsel in de weg staat aan de toepassing van de kortingsregeling. Daartoe heeft hij gesteld dat de onderhavige situatie niet wezenlijk verschilt van de situatie waarbij belanghebbende van 1 oktober 1997 tot 1 oktober 1999 in dienst zou zijn geweest van een naar Engels recht opgerichte en feitelijk in het Verenigd Koninkrijk gevestigde dochtervennootschap van de NV en dat hij in dat geval vanaf 1 oktober 1999 wel recht zou hebben gehad op toepassing van de 35%-regeling. Voorts beroept hij zich op het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen van 21 september 1999, C-307/97, BNB 2000/75 (het arrest Saint-Gobain).

5.2.1. De vergelijking die belanghebbende maakt, ziet op - naar hij stelt - gelijke gevallen (buitenlandse werknemers) die ongelijk worden behandeld (belanghebbende heeft geen recht op de 35%-regeling omdat hij gedurende de genoemde tweejaarsperiode voor de Engelse vaste inrichting van de BV werkte, maar zou daarop wel recht hebben indien hij gedurende die periode een arbeidsovereenkomst met een feitelijk in het Verenigd Koninkrijk gevestigde Engelse vennootschap had gehad).

5.2.2. Allereerst merkt het Hof op dat toepassing van de 35%-regeling in het onderhavige geval niet afstuit op de omstandigheid dat belanghebbende van 1 oktober 1997 tot 1 oktober 1999 in dienst was van een naar Nederlands recht opgerichte vennootschap, maar op de omstandigheid dat hij in dienst was van een inhoudingsplichtige die in Nederland was gevestigd. Daarbij is de rechtsvorm van die inhoudingsplichtige irrelevant.

5.3. In het arrest Saint-Gobain heeft het Hof van Justitie geoordeeld dat de in het EG-Verdrag neergelegde vrijheid van vestiging met zich meebrengt dat een in een lidstaat gevestigde vennootschap met een vaste inrichting in een andere lidstaat, ter zake van die vaste inrichting recht heeft op dezelfde fiscale behandeling als binnenlands belastingplichtige vennootschappen. Het arrest Saint-Gobain betreft dus (ongeoorloofde) discriminatie naar rechtsvorm, hetgeen iets anders is dan het door belanghebbende gestelde ongeoorloofde verschil in behandeling van een werknemer van een in een andere lidstaat gevestigde rechtspersoon en een werknemer van een buitenlandse vaste inrichting van een Nederlandse vennootschap, nu in het onderhavige geval niet - naar hiervoor onder 5.2.2 is overwogen - de rechtsvorm, maar de vestigingsplaats van die werkgever van belang is. Belanghebbende kan zich derhalve niet met vrucht op het arrest Saint-Gobain beroepen.

5.4. Ter zitting heeft belanghebbende gesteld dat het gelijkheidsbeginsel ook meebrengt dat ongelijke gevallen ongelijk moeten worden behandeld naar de mate van ongelijkheid. Gelet op hetgeen onder 5.2.3 is overwogen verwerpt het Hof ook dit beroep van belanghebbende.

5.5. Gelet op het vorenoverwogene is het gelijk aan de inspecteur.

6. Proceskosten

Nu belanghebbende in het ongelijk wordt gesteld en zich voorts geen bijzondere omstandigheden hebben voorgedaan, acht het Hof geen termen aanwezig voor een veroordeling van een partij in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

7. Beslissing

Het Hof verklaart het beroep ongegrond.

De uitspraak is vastgesteld op 16 oktober 2003 door mrs. Boersma, voorzitter, Van de Merwe en Emmerig, leden, in tegenwoordigheid van mr. Van Schaik als griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken.

Het Hof heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van deze uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

Voor het instellen van beroep is een griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt U een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.