Gerechtshof Amsterdam, 08-04-2004, AO8160, 03/01567

PROCES-VERBAAL

van de mondelinge uitspraak in het beroep van X te Z, belanghebbende,

tegen

de uitspraak van de inspecteur van de Belastingdienst P, de inspecteur, gedagtekend 27 februari 2003, betreffende de aan belanghebbende opgelegde aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen voor het jaar 1999.

Het beroep is behandeld ter zitting van 25 maart 2004.

Beslissing

Gronden

1.1. Belanghebbende, geboren in 1936, is gehuwd met Y. Y heeft een visuele handicap.

1.2. De onroerende zaak a-straat 1 te Z is een eigen woning van belanghebbende als bedoeld in artikel 42a, tweede lid, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 ("Wet IB 1964"). Gedurende het gehele onderhavige jaar hadden belanghebbende en zijn echtgenote hun hoofdverblijf in deze woning. Op de dag van de zitting woonden zij daar nog steeds.

1.3. Belanghebbende is eigenaar van de onroerende zaak b-weg 10 te Q, een (woon)boerderij (hierna: b-weg 10). Een deel van b-weg 10 heeft hij tot en met 1997 als opslagruimte verhuurd. Daarna, van 1 september 1999 tot 1 maart 2000, heeft hij het voor ƒ 900 per maand als woning verhuurd. Belanghebbende heeft de huurbaten (ƒ 3.600) in zijn aangifte vermeld als inkomsten uit onroerende zaken, andere dan de eigen woning. De afschrijvings- en verbouwingskosten, in totaal ƒ 12.436, heeft hij op die inkomsten in mindering gebracht.

1.4. In zijn brief van 5 november 1998 aan R te S heeft belanghebbende geïnformeerd naar mogelijkheden in de huur- of koopsector van de C-hof te Q.

Na aftrek van een drempel van ƒ 7.661 heeft belanghebbende ƒ 21.406 als buitengewone lasten in aftrek gebracht.

2.2. In zijn brief van 11 februari 2002 aan belanghebbende heeft de inspecteur onder meer geschreven dat ter zake van de huisapotheek slechts ƒ 50 per persoon aftrekbaar is, dat voor dieetkosten ƒ 20 extra in aftrek kan komen, dat de kosten van gesproken lectuur en extra verlichting niet als ziektekosten zijn aan te merken, dat de kosten ter zake van de zorgwoning en de kosten van de gehandicaptenvakantie niet als ziektekosten kunnen worden aangemerkt.

2.3. De aanslag, gedagtekend 7 maart 2002, is naar een belastbaar inkomen van ƒ 70.780 opgelegd. Belanghebbende heeft het bezwaarschrift tegen die aanslag op 9 april 2002 ingediend. In zijn brief van 13 juni 2002 aan belanghebbende heeft de inspecteur medegedeeld dat belanghebbende "wel recht heeft op de gevraagde dieettoeslag van ƒ 750". Bij de bestreden uitspraak heeft de inspecteur het belastbare inkomen op ƒ 70.030 vastgesteld.

4. Ter zitting heeft belanghebbende verklaard dat hij in verband met de handicap van zijn vrouw sinds 1998 bezig is om andere huisvesting te vinden, dat b-weg 10 als woning niet veel voorstelt, dat het voorstuk van b-weg 10 bewoonbaar is, dat hij van plan was om de schuur deels als woning te gaan inrichten, maar dat dat veel geld kost en de verbouwing onder meer vanwege geldgebrek is stopgezet. Voorts heeft hij verklaard dat b-weg 110 nu leegstaat, dat hij niet anders kan doen dan in Z blijven wonen, dat zijn echtgenote nog steeds bij hem in Z woont en dat hij de C-hof wel huurt, maar dat dat alleen maar geld kost.

5. Artikel 25, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen bepaalt dat de inspecteur, in afwijking van artikel 7:10, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht binnen een jaar na ontvangst van het bezwaarschrift daarop uitspraak doet. De inspecteur heeft binnen een jaar na ontvangst van het bezwaarschrift uitspraak gedaan. Met betrekking tot het onder 3a genoemde geschilpunt is het gelijk derhalve aan de inspecteur. Daaraan doet niet af dat de inspecteur belanghebbende op 29 mei 2002 aan belanghebbende heeft meegedeeld de eerder meegedeelde beslistermijn van zes weken met vier weken te verlengen.

6. Met betrekking tot het onder 3b genoemde geschilpunt heeft het volgende te gelden. Artikel 42a, tweede lid, van de Wet IB 1964 bepaalt dat onder eigen woning wordt verstaan een gebouw of een gedeelte van een gebouw, met de aanhorigheden daarvan, voor zover dat, anders dan ten behoeve van een onderneming, de belastingplichtige of personen die behoren tot zijn huishouden ter beschikking staat. Gelet op de verklaring van belanghebbende ter zitting dat hij sinds 1998 op zoek is naar andere huisvesting en op het onder 1.5 opgenomen citaat, acht het Hof aannemelijk dat belanghebbende in 1999 het voornemen had om b-weg 10 als woning te gaan gebruiken en het als zodanig beschikbaar te houden. Daarbij overweegt het Hof dat b-weg 110 blijkens de huurovereenkomst tijdelijk is verhuurd voor de periode van 1 september 1999 tot en met 31 maart 2000, met de mogelijkheid van verlening tot ten hoogste 1 juni 2000, dat de huurder moet toestaan dat de renovatie- en herstelwerkzaamheden normaal doorgang vinden, dat het pand na 1 maart 2000 niet meer is verhuurd en het is evenmin gesteld of gebleken dat belanghebbende pogingen heeft ondernomen om b-weg 10 na 1 maart 2000 te verhuren. Voorts stond b-weg 10 in 1999, afgezien van de laatste vier maanden van dat jaar, feitelijk aan belanghebbende ter beschikking. Een en ander leidt het Hof tot het oordeel dat b-weg 10 in 1999 voor belanghebbende een eigen woning als bedoeld in artikel 42a, tweede lid, van de Wet IB 1964 was. Alsdan is het terecht dat de inspecteur de onder 1.3 genoemde aftrekpost van ƒ 12.436 heeft gecorrigeerd en is het op grond van artikel 42a, achtste lid, van de Wet IB 1964 juist dat hij de onder 2.3 genoemde correcties van ƒ 3.600 en (3/4 x ƒ 3.600 =) ƒ 2.700 heeft aangebracht. Belanghebbende heeft nog gesteld dat, conform het beleid in voorgaande jaren, ten aanzien van b-weg 10 in 1999 hetzelfde fiscale regime dient te gelden als in voorgaande jaren. Het Hof verwerpt die stelling omdat de feitelijke situatie tot en met 1997 verschilde van die in het onderhavige jaar. Belanghebbendes voornemen het pand zelf te gaan gebruiken is - naar het Hof uit de hiervoor onder 1.5 aangehaalde brief afleidt - pas in 1998 opgekomen. Niet gesteld of gebleken is dat belanghebbende dat voornemen al eerder had. Niets is gesteld of gebleken over de vraag of belanghebbende in zijn aangifte 1998 ter zake van b-weg 10 inkomsten heeft aangegeven en zo ja, of de inspecteur de aangifte 1998 op dat punt heeft gevolgd of gecorrigeerd.

8. Gelet op het vorenoverwogene concludeert het Hof dat de inspecteur de kosten voor de gesproken lectuur en de extra verlichting van in totaal ƒ 300 in aftrek had moeten toelaten, maar dat het bij de bestreden uitspraak vastgestelde belastbare inkomen overigens juist is.

9. Nu het beroep gegrond is, veroordeelt het Hof de inspecteur in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht. Aangezien gesteld noch gebleken is dat andere in artikel 1 van het Besluit proceskosten bestuursrecht vermelde kosten zijn gemaakt dan de reiskosten voor het bijwonen van een zitting te Amsterdam door belang-hebbende, zal het Hof de veroordeling tot die kosten beperken. Voor vergoeding komen in aanmerking de reiskosten per openbaar vervoer, niet zijnde taxi, laagste klasse. Het Hof begroot die kosten op € 10.

De uitspraak is gedaan op 8 april 2004 door mr. Van de Merwe, lid van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. Van Schaik als griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken. Waarvan is opgemaakt dit proces-verbaal, door het lid van de belastingkamer en de griffier ondertekend.

Het Hof heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van het proces-verbaal in geanonimiseerde vorm.

U kunt binnen vier weken na de verzenddatum van dit proces-verbaal het gerechtshof schriftelijk verzoeken de mondelinge uitspraak te vervangen door een schriftelijke. Voor het verkrijgen van een schriftelijke uitspraak is een griffierecht verschuldigd. Na het verzoek tot vervanging ontvangt U van de griffier een nota griffierecht.

De vervanging van een mondelinge uitspraak door een schriftelijke strekt ertoe de mondelinge uitspraak in een andere vorm vast te leggen. Het gerechtshof mag daarbij de gedane uitspraak niet aan een heroverweging onderwerpen.

Uitsluitend tegen een schriftelijke uitspraak van het gerechtshof staat beroep in cassatie open bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarvoor is eveneens een griffierecht verschuldigd. Het ter verkrijging van een schriftelijke uitspraak betaalde griffierecht wordt door de griffier van de Hoge Raad in mindering gebracht op het voor beroep in cassatie verschuldigde recht.