Gerechtshof Amsterdam, 09-06-2004, AQ0138, 03/00431

1.1. Van belanghebbende is ter griffie een beroepschrift ontvangen op 15 januari 2003,

ingediend door mr. A, hoofd fiscale zaken van belanghebbende, als haar gemachtigde met recht van substitutie, en aangevuld bij brief met bijlagen van 26 februari 2003 van mr. B (C Belastingadviseurs) te Q als substituut-gemachtigde van mr. A (hierna beiden ook: gemachtigde). Het beroep is gericht tegen de uitspraak van de inspecteur van 9 december 2002, betreffende de aan belanghebbende opgelegde aanslag in de vennootschapsbelasting voor het jaar 1995/1996 en een beschikking tot vaststelling van het in dat jaar verrekende verlies als bedoeld in art. 21 a, eerste lid, van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 (hierna: respectievelijk de Wet en de verrekend-verliesbeschikking). Het beroep is mede gericht tegen het niet (tijdig) nemen van een beschikking als bedoeld in artikel 3a, eerste lid, van het Besluit voorkoming dubbele belasting 1989 (hierna respectievelijk: de stallingsbeschikking en het BVDB 1989).

1.2. De met dagtekening 15 juli 2000 opgelegde aanslag is berekend naar een belastbaar bedrag van f 321.521.500 en bedraagt nihil, na het in aanmerking nemen van een aftrek elders belast van f 1.750.000 en verrekening van f 11.521.750 aan investeringsbijdragen. Gelijktijdig met het vaststellen van de aanslag heeft de inspecteur, bij een beschikking gedagtekend 15 juli 2000, het bedrag van het met de belastbare winst over 1995/1996 verrekende verlies van voorgaande jaren vastgesteld op f 214.307.000.

Eveneens gelijktijdig met het vaststellen van de aanslag en bij een beschikking van dezelfde datum heeft de inspecteur het totaalbedrag van de aan het einde van het boekjaar 1994/1995 nog te verrekenen verliezen (hierna: het verzamelverlies) op de voet van artikel IV van de Wet van 23 december 1994, Stb. 1994, 937, vastgesteld op f 219.732.000 (hierna: de verzamel verlies beschikking).

1.3. Het beroep strekt tot vernietiging van de uitspraak en voorts, uiteindelijk:

primair tot vernietiging van de aanslag en de verrekend-verliesbeschikking, tot vaststelling (bij de verzamelbeschikking) van de bij de aanvang van het boekjaar 1995/1996 voor verrekening in aanmerking komende verliezen op een bedrag groot f 224.307.000, en tot vaststelling bij een stallingsbeschikking van de naar het volgende boekjaar over te brengen buitenlandse winst op een bedrag groot f 136.347.000. Belanghebbende verzoekt voorts te verstaan dat een bedrag groot f 97.360.750 aan investeringsbijdragen verrekenbaar is met verschuldigde vennootschapsbelasting in latere jaren;

subsidiair tot vernietiging van de aanslag en de verrekend-verlies beschikking, tot vaststelling van de verliezen vastgesteld bij de verzamelverliesbeschikking op een bedrag groot

f 224.307.000, en tot vaststelling bij een stallingsbeschikking van de naar het volgende boekjaar over te brengen buitenlandse winst ten bedrage van f 136.347.000. Belanghebbende verzoekt voorts te verstaan dat een bedrag groot f 85.839.000 aan investeringsbijdragen verrekenbaar is met verschuldigde vennootschapsbelasting in latere jaren;

meer subsidiair tot het doen van een zogenoemde tussenuitspraak met betrekking tot de verschillende onderdelen van de rechtsstrijd teneinde vervolgens belanghebbende te laten berekenen op welke bedragen de elementen van de aanslag dienen te worden vastgesteld; en

nog meer subsidiair, indien de inspecteur op alle onderdelen van het geschil in het gelijk wordt gesteld, te verstaan dat een bedrag groot f 62.953.475 aan investeringsbijdragen verrekenbaar is met in latere jaren verschuldigde vennootschapsbelasting.

1.4. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend en concludeert uiteindelijk tot vaststelling van de aanslag op nihil, met in aanmerking neming van een aftrek ter voorkoming van dubbele belasting van f 11.938.150, met verrekening van een bedrag aan verschuldigde belasting ad. f 90.242.775 met nog te verrekenen investeringsbijdragen, en voorts tot vaststelling van de door middel van de verrekend-verlies beschikking te verrekenen verliezen op een bedrag groot f 224.307.000.

1.7. Ter zitting van 25 februari 2004 zijn verschenen en gehoord voornoemde gemachtigden, tot bijstand vergezeld van mr. D (C Belastingadviseurs) en mr. E, alsmede namens de inspecteur mr. F, tot bijstand vergezeld van drs. G RA, mr. H en I RA. Namens belanghebbende is een pleitnota voorgedragen en overgelegd. Vaneen door de inspecteur ter zitting overgelegde cijferopstelling heeft belanghebbende kunnen kennisnemen en zich daarover kunnen uitlaten.

Het beroep is gelijktijdig behandeld met het beroep van belanghebbende inzake de ‘beschikking aftrek elders belast 1995/1996’ met dagtekening 25 juli 2003 (kenmerk 03/03714). Het Hof rekent alle in beide procedures overgelegde stukken over en weer tot de gedingstukken. Van het ter zitting verhandelde is een proces-verbaal opgemaakt dat aan deze uitspraak is gehecht.

1.8. Bij brief aan gemachtigde van 25 februari 2004 heeft de griffier verzocht om toezending van een volledig exemplaar van een van belanghebbende afkomstige en als bijlage 3 bij het verweerschrift gevoegde overeenkomst. Het gevraagde stuk is bij brief van gemachtigde van 1 maart 2004 aan de griffier toegezonden. Een kopie van deze brief met bijlage is aan de inspecteur toegezonden. Partijen hebben verklaard naar aanleiding van deze aanvulling van de stukken geen behoefte te hebben aan een nadere mondelinge behandeling.

“De wettelijke termijn voor het opleggen van de aanslag vennootschapsbelasting ten name van [belanghebbende], over het boekjaar 1995/96 verstrijkt per 30 juni a.s. Vooruitlopend op de uitkomsten van het onderzoek vennootschapsbelasting bij [belanghebbende] ben ik ter behoud van recht genoodzaakt om op basis van de mij thans ter beschikking staande gegevens standpunten in te nemen met betrekking tot elementen in de aangifte vennootschapsbelasting 1995/96.

Het betreft de volgende punten:

(...)

8. de voorkoming van dubbele belasting ter zake van Thaise cateringactiviteiten;

(...)

8. Voorkoming dubbele belasting Thaise cateringactiviteiten [belanghebbende] heeft in de aangifte 1995/96 ter zake van de Thaise cateringactiviteiten voorkoming voor dubbele belasting geclaimd over een bedrag van NLG 76,9 mio. Hiervan zou NLG 8,8 mio. betrekking hebben op de exploitatiewinst van de cateringactiviteiten in 1995/96 en NLG 68,1 mio op de exploitatie- en verkoopwinst van deze activiteiten in het boekjaar 1996/97. (. ..) De voorkomingswinst ter zake van de Thaise cateringactiviteit bedraagt in 1995/96 maximaal NLG 8,8 mio. Thans is echter reeds duidelijk dat de verkoopwinst geen betrekking heeft op het boekjaar 1995/96 omdat [belanghebbende] per ultimo van dat boekjaar nog gewoon de cateringwinsten genoot en de Thaise vaste inrichting nog voor haar rekening en risico werd gedreven. In afwachting van de aansluiting corrigeer ik de gehele Thaise aftrek ter voorkoming van dubbele belasting op dit punt. (...)

Bijgaand voeg ik een overzicht bij waarin de berekening van de elementen van de aanslag vennootschapsbelasting 1995/96 uiteen wordt gezet.”

“(Belanghebbende] 1995/96

Aangegeven belastbare winst 514.281.000

Correctie belastbare winst - briefpunt 1 t/m. 7 21.547.500

Gecorrigeerde belastbare winst 535.828.500

Verliesverrekening volgens aangifte -224.307.000

Correctie - brief punt 11 10.000.000

-214.307.000

Gecorrigeerd belastbaar bedrag 321.521.000

X 0.35

Vpb. 112.532.500

Aftrek ter voorkoming van dubbele belasting -

volgens aangifte 35.773.150

Correctie - brief punt 8, 9 97.209.000

X 0.35

34.023.150

1.750.000

110.782.500

WIR verrekening volgens aangifte 65.720.750

Aanvullend - brief punt 12 31.640.000

97.360.750

Te betalen Vpb. 13.421.750”

“ Berekening

Vastgestelde belastbare winst f 535.828.500

Verrekend verlies uit andere jaren af f 214.307.000

Vastgesteld belastbaar bedrag f 321.521.500

Brutobelasting f 13.421.750

Aftrek elders belast af f 1.750.000

Belasting voor toepassing WIR f 11.671.750

Verlaging door investeringsbijdragen

uit dit boekjaar af 150.000

Bedrag van de aanslag f 11.521.750

Te verrekenen/terug te ontvangen

Bedrag van de aanslag (...) f 11.521.750

Verrekende WIR uit andere

boekjaren af f 11.521.750

Te betalen f nihil

(...)

Toelichting bij de vaststelling van het verlies:

(...)

Het totaalbedrag van de nog te verrekenen verliezen aan het einde van het boekjaar 1994 is vastgesteld op f 219.732.000. Dit bedrag is onbeperkt verrekenbaar met belastbare winsten (...) van de volgende boekjaren.

(...)

Toelichting bij verrekening van verlies:

Beschikking verrekening verlies:

Bij de vaststelling van het belastbare bedrag (...) is rekening gehouden met verlies dat

u in andere boekjaren heeft geleden. Nu wordt f 214.307.000 (extra) verrekend.

Met de belastbare winst of het binnenlands inkomen is op grond van art. 20, tweede lid van de wet op de vennootschapsbelasting 1969 een verlies uit een voorgaand jaar verrekend. Het bedrag van het verrekend verlies is - bij voor bezwaar vatbare beschikking - vastgesteld (.. .).

Toelichting nog te verrekenen verliezen:

Het totaalbedrag aan nog te verrekenen verliezen bedraagt thans f 5.425.000. (...) Toelichting bij de investeringsbijdrage:

De investeringsbijdrage uit dit boekjaar is vastgesteld op een bedrag van f 31.641.254. De investeringsbijdrage uit dit boekjaar die met andere boekjaren nog is te verrekenen is vastgesteld op een bedrag van f 19.969.504.

De verrekening van investeringsbijdragen in boekjaren na 1986 met betrekking tot belastingaanslagen opgelegd na 30 juni 1990 bedraagt voor u maximaal f 150.000. Om die reden is de niet in aanmerking genomen investeringsbijdrage uit dit boekjaar vastgesteld op f 11.521.750.”

“2.3 Aftrek elders belast

Omdat de vaststelling van de verschuldigde vennootschapsbelasting over het jaar 1995/96 niet tijdig heeft plaatsgevonden, kan de aftrek elders belast niet geëffectueerd worden. Op grond van artikel3a Besluit Voorkoming Dubbele Belasting 1989 (BVDB 1989) dient de Belastingdienst dan een beschikking af te geven welke het bedrag vaststelt van de naar het volgend jaar over te brengen buitenlandse onzuiver inkomen. Deze beschikking is niet afgegeven.

Wij verzoeken u hierbij alsnog een beschikking ex artikel 3a BVDB af te geven voor een bedrag van f 43.938.650.

(...)

3.8 Aftrek elders belast

(...)

X heeft - ten onrechte - de verkoopwinst van een onroerend goed gelegen in het Verenigd Koninkrijk in de aangifte aangegeven als bijdrage aan de in Nederland belastbare winst op grond van artikel 8 lid 1 van het belastingverdrag tussen het Verenigd Koninkrijk en Nederland. Gebaseerd op artikel 13 lid 1 van dit belastingverdrag diende deze winst aangegeven te worden in het Verenigd Koninkrijk. De aftrek elders belast dient met f 8.165.500 (35% van de boekwinst ten bedrage van f 23.330.000) verhoogd te worden.”

In geschil zijn de volgende vragen:

1. Kan de aanslag worden geconverteerd in een rechtsgeldig opgelegde navorderingsaanslag?

2. Dient de verzamelverliesbeschikking te worden verhoogd tot een bedrag van f 224.307.000?

3. Indien de aanslag niet kan worden geconverteerd in een navorderingsaanslag:

(a) Dient de verrekend-verliesbeschikking te worden vernietigd?

(b) Dient het verlies te worden geacht te zijn verrekend met materieelrechtelijk in het onderhavige jaar behaalde belastbare winst?

4. Indien de aanslag kan worden geconverteerd in een navorderingsaanslag, wat is de hoogte van de daarbij in aanmerking te nemen aftrek elders belast? In het bijzonder gaat het hierbij om de vraag of en tot welk bedrag de winst die belanghebbende heeft behaald bij de verkoop van cateringactiviteiten in Thailand in het onderhavige boekjaar tot de (buitenlandse) winst van belanghebbende moet worden gerekend (ter zake waarvan aftrek elders belast moet worden verleend), alsmede om de vraag of in het onderhavige boekjaar aftrek elders belast moet worden verleend ter zake van de verkoop van onroerende zaken in het Verenigd Koninkrijk.

5. Heeft de inspecteur ten onrechte niet (tijdig) een stallingsbeschikking genomen?

Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de stukken van het geding.

Voor hetgeen partijen ter zitting hebben verklaard, wordt verwezen naar het bij deze uitspraak gevoegde proces-verbaal.

“De achterwaartse verrekening van verliezen geschiedt thans door vermindering van de aanslag over een voorafgaand jaar bij voor bezwaar vatbare beschikking door de inspecteur. Bij de voorwaartse verliesverrekening ligt dat anders. Deze verrekening maakt onderdeel uit van de aanslagregeling over het jaar waarnaar het verlies wordt voortgewenteld. Als de te betalen belasting nihil is, bij voorbeeld als gevolg van de voorwaartse verrekening, behoeft er over dat jaar geen aanslag te worden vastgesteld. Wordt er wel een nihil-aanslag vastgesteld, dan behoeft niet duidelijk te blijken tot welk bedrag er verliezen zijn verrekend, terwijl tegen een nihil-aanslag geen bezwaar en beroep mogelijk is. Dit betekent dat pas later, als er een positieve aanslag wordt opgelegd, kan blijken tot welke bedragen in het verleden verliezen zijn verrekend, en dat de belastingplichtige pas op dat moment tegen deze verrekening bezwaar en beroep kan aantekenen.

Ten einde meer duidelijkheid te scheppen omtrent het bedrag van het verrekende verlies, stel ik voor de voorwaartse verliesverrekening eveneens te laten geschieden bij voor bezwaar vatbare beschikking van de inspecteur. (...) Gezien de samenhang met het proces van de aanslagregeling stelt de inspecteur deze bedragen vast bij voor bezwaar vatbare beschikking, gelijktijdig met de aanslag over het jaar waarmee de verliezen worden verrekend. De termijn voor deze beschikking is dus gelijk aan die voor de aanslag over het jaar waarin de verliesverrekening plaatsvindt. Het bedrag van het verrekende verlies - en voor de inkomstenbelasting ook het bedrag van het verrekende ondernemingsverlies - zal op het aanslagbiljet afzonderlijk worden vermeld.” (MvT, Kamerstukken II 1994/95,23962, nr. 3, blz. 4-6).

“Artikel 52a heeft betrekking op de formele aspecten van de voorwaartse verliesverrekening.

Het eerste en tweede lid zien op de vaststelling van het verrekende verlies bij voor bezwaar vatbare beschikking van de inspecteur. Deze beschikking wordt gelijktijdig met het vaststellen van de aanslag over het desbetreffende jaar gegeven. Zij dient om latere discussies omtrent eventueel nog te verrekenen verliezen te voorkomen door vast te leggen hoeveel verlies er is verrekend.

Het derde lid bevat de rechtsmiddelen tegen de in het eerste lid bedoelde beschikking. De belastingplichtige kan uitsluitend bezwaar maken tegen de toepassing van artikel 51, alsmede, indien geen belasting is verschuldigd, tegen de grootte van het verrekende bedrag. Het eerste rechtsmiddel ziet op de toepassing van artikel 51. Bij dit rechtsmiddel is de hoogte van het verrekende verlies niet in geding. Bij het tweede rechtsmiddel is dit wel het geval: het voorziet in een bezwaarmogelijkheid tegen het bedrag van het verrekende verlies voor gevallen waarin er geen bezwaar kan worden gemaakt tegen de aanslag over het jaar waarnaar het verlies wordt voortgewenteld (bij voorbeeld omdat er ten gevolge van de verliesverrekening geen belasting is verschuldigd en er dus geen ‘belang’ is). In de gevallen waarin de belastingplichtige wel tegen de aanslag bezwaar kan maken, zou een afzonderlijke bezwaarmogelijkheid tegen de grootte van het verrekend bedrag een doublure vormen en is daarom uitgesloten.” (MvT, Kamerstukken II 1994/95,23962, nr. 3, blz.9).

5.3.3. Gelet op deze passages uit de parlementaire geschiedenis gaat het Hof ervan uit dat het de bedoeling van de wetgever is geweest om met artikel 21a van de Wet, in samenhang met artikel 20a van de Wet, een sluitend systeem van rechtsbescherming te introduceren, zodanig dat steeds ‘in’ het jaar van verlies respectievelijk verliesverrekening zelve zekerheid kan worden verkregen omtrent het bedrag van het verlies respectievelijk het verrekende verlies en dat daartoe door middel van een verliesvaststellingsbeschikking respectievelijk een verrekend-verliesbeschikking een rechtsingang wordt geboden. Dit blijkt onder meer uit de omstandigheid dat de inspecteur zowel het bedrag van het verlies van een jaar, als het bedrag van een in een jaar verrekend (vooruitgewenteld) verlies vaststelt bij voor bezwaar vatbare beschikking, gelijktijdig met het vaststellen van de aanslag over dat jaar. Een en ander is klaarblijkelijk gebaseerd op de gedachte dat de inspecteur de aangifte nodig heeft om het bedrag van het verrekende verlies te bepalen.

Als uitgangspunt heeft derhalve te gelden dat de verrekend-verliesbeschikking gelijktijdig met de aanslag over het desbetreffende jaar wordt genomen. Uit de tekst van artikel 21 a, eerste lid, van de Wet volgt evenwel niet dat een verrekend-verliesbeschikking uitsluitend mag worden vastgesteld indien tevens een aanslag wordt vastgesteld. Ofschoon in het onderhavige geval de aanslag is vernietigd, behoeft dit naar het oordeel van het Hof dan ook niet, althans niet zonder meer, tot een vernietiging van de desbetreffende verrekend-verliesbeschikking te leiden. Naar het oordeel van het Hof kan voor de in geschil zijnde kwestie een verrekend- verliesbeschikking op één lijn worden gesteld met een verliesvaststellingsbeschikking (verg. het arrest HR 22 november 2002, nr. 37 061, BNB 2003/63c*), in zoverre een belastingplichtige in een geval als het onderhavige - waarin de inspecteur heeft verzuimd tijdig een aanslag op te leggen -, evenals bij het alsnog vaststellen van een verliesvaststel- lingsbeschikking, een materieel belang heeft bij (rechterlijke) toetsing van een die aanslag betreffende verrekend-verliesbeschikking, namelijk voor wat betreft de beantwoording van de vraag of en tot welk bedrag een verlies van voorgaande jaren moet worden geacht te zijn verrekend met materieelrechtelijk aanwezig te achten belastbare winst van het desbetreffende jaar, derhalve ook indien die belastbare winst niet bij een rechtsgeldige aanslag is vastgesteld. Aldus wordt recht gedaan aan de rechtszekerheidsgedachte die de wetgever voor ogen heeft gestaan. Mitsdien komt het Hof toe aan een nadere beoordeling van de verrekend- verliesbeschikking.

5.3.4. Bij deze beoordeling stelt het Hof voorop dat in het systeem van de Wet het belastbare bedrag wordt berekend door de belastbare winst te verminderen met de voorwaarts te verrekenen verliezen (artikel 7 van de Wet, in verbinding met artikel 20, tweede lid, van de Wet), dat de (materiële) belastingschuld voortvloeit uit de Wet en dat het opleggen van een aanslag niets anders is dan het in een bepaalde vorm vaststellen van het door een belastingplichtige materieel verschuldigde belastingbedrag, met de daaraan - onder andere voor de invordering - verbonden rechtsgevolgen.

Naar het oordeel van het Hof is een verrekend-verliesbeschikking voor het in een boekjaar bij de bepaling van het belastbaar bedrag in aanmerking nemen van voorwaarts te verrekenen verliezen op zichzelf dan ook niet noodzakelijk. De bewoordingen van artikel21a van de Wet staan aan een dergelijke verrekening niet in de weg. De in het onderhavige geval op de voet van artikel 21a van de Wet genomen verrekend-verliesbeschikking heeft naar het oordeel van het Hof de functie om belanghebbende de mogelijkheid te bieden rechtszekerheid te verkrijgen omtrent de omvang van het verlies uit voorgaande jaren dat met de (materieel) in het jaar 1995/96 door haar genoten belastbare winst geacht moet worden te zijn verrekend en daarmede (tevens) rechtszekerheid te verkrijgen omtrent de omvang van het eventueel nog resterende verlies van voorgaande jaren dat nog in aanmerking komt voor verrekening met belastbare winsten van het boekjaar 1996/97 en volgende.

Voor wat betreft de stelling van belanghebbende dat de inspecteur op haar aanvraag van 12 december 2001, gedaan bij de brief van belanghebbende van 21 juli 2000 als vermeld onder 2.6, een stallingsbeschikking had behoren te nemen, gaat het Hof ervan uit dat deze stelling als ingetrokken kan worden beschouwd, nu de inspecteur met zijn beschikking van 25 juli 2003 (bijlage 10 bij het verweerschrift) een beslissing heeft genomen die door belang- hebbende als stallingsbeschikking is aangeduid, waartegen bezwaar en beroep is ingesteld en inzake welk beroep (met kenmerk 03/03714) gelijktijdig heden uitspraak wordt gedaan.

Overigens is het Hof van oordeel dat het op 21 juli 2000 door belanghebbende ingestelde (pro forma) bezwaar blijkens zijn bewoordingen niet ook als een bezwaar tegen het niet nemen van een stallingsbeschikking als bedoeld in artikel 3a van het BVDB kan worden beschouwd. Nu een dergelijke beschikking blijkens het onder 2.4 vermelde aanslagbiljet niet is genomen en een zodanige beschikking, uitgaande van het standpunt van de inspecteur, ook niet behoefde te worden genomen, gaat het Hof ervan uit dat de inspecteur op de voet van artikel 5a van de AWR uiterlijk een jaar na de aanvraag van 12 december 2001 een stallingsbeschikking had behoren te nemen.

Voor zover de evenvermelde stelling van belanghebbende niet als ingetrokken kan worden beschouwd en het beroep geacht moet worden mede te zijn gericht tegen het niet (tijdig) nemen van deze stallingsbeschikking, dient het mitsdien te worden aangemerkt als een bezwaarschrift tegen een fictieve (primaire) beschikking op de aanvraag tot het (alsnog) nemen van een stallingsbeschikking en dient het in zoverre als niet-ontvankelijk te worden aangemerkt. Het Hof zou het beroepschrift in dat geval op de voet van artikel 6: 15 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) aan de inspecteur moeten doorzenden teneinde hem in de gelegenheid te stellen het bezwaar te beoordelen en daarop uitspraak te doen. Nu de inspecteur reeds over het desbetreffende geschrift beschikt en gelet op de beslissing van het Hof in de zaak met als kenmerk 03/03714), zal het Hof zulks echter achterwege laten.

Het Hof

- verklaart het beroep, voorzover dat is gericht tegen de verzamelverliesbeschikking en het (niet) tijdig nemen van een stallingsbeschikking voor het boekjaar 1995/96, niet ontvankelijk,

- verklaart het beroep, voorzover dat is gericht tegen de aanslag en de verrekend- verliesbeschikking, gegrond,

- vernietigt in zoverre de bestreden uitspraak, - vernietigt de aanslag,

- stelt het bedrag van de met de belastbare winst van het boekjaar 1995/96 verrekende verliezen van voorgaande jaren vast op f 219.732.000,

- gelast de Staat het betaalde griffierecht van € 218 aan belanghebbende te vergoeden,

- veroordeelt de inspecteur in de proceskosten van belanghebbende ten bedrage van € 1.610 en wijst de Staat aan dit bedrag aan belanghebbende te voldoen,

- heropent, ter voorbereiding van een nadere uitspraak over de schadevergoeding op de voet van artikel 8:73 Awb, het onderzoek, en

- stelt de inspecteur in de gelegenheid zich binnen zes weken na de verzending van deze uitspraak aan partijen uit te laten omtrent de omvang van de hiervoor bedoelde schadevergoeding.

1. Het instellen van beroep in cassatie geschiedt door het indienen van een beroepschrift bij dit gerechtshof (zie voor het adres de begeleidende brief).

2. Bij dit beroepschrift wordt een afschrift van de bestreden uitspraak overgelegd.

3. Het beroepschrift wordt ondertekend en bevat ten minste:

a) de naam en het adres van de indiener;

b) de dagtekening;

c) een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d) de gronden van het beroep in cassatie.