Gerechtshof Amsterdam, 24-08-2007, BB2376, 06/00257

GERECHTSHOF AMSTERDAM

Kenmerk P06/00257

uitspraak van de eerste meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

de directeur Dienst Burgerzaken en Gemeentebelastingen van de gemeente Utrecht, de heffingsambtenaar,

tegen

de uitspraak in de zaak nr. SBR 05/3667 van de rechtbank Utrecht van 2 juni 2006 in het geding tussen

en

de heffingsambtenaar.

1. Ontstaan en loop van het geding

De heffingsambtenaar heeft bij twee in één geschrift, gedagtekend 28 februari 2005, verenigde beschikkingen ingevolge artikel 22 van de Wet waardering onroerende zaken (hierna: Wet Woz) de waarde van elk van de onroerende zaken a-1 en a-straat 2 te Q voor het tijdvak 1 januari 2005 tot en met 31 december 2006 naar de waardepeildatum 1 januari 2003 vastgesteld op € 325.000.

Na daartegen gemaakt bezwaar heeft de heffingsambtenaar bij uitspraak, gedagtekend 23 november 2005, de beschikkingen gehandhaafd.

Bij uitspraak van 2 juni 2006, verzonden op 7 juni 2006, heeft de rechtbank Utrecht (hierna: de rechtbank) het daartegen door belanghebbende ingestelde beroep gegrond verklaard, de uitspraak van de heffingsambtenaar vernietigd en de heffingsambtenaar opgedragen binnen zes weken na de bekendmaking van de uitspraak een nieuwe uitspraak op het bezwaar te doen .

Tegen deze uitspraak heeft de heffingsambtenaar hoger beroep ingesteld bij beroepschrift van 6 juli 2006, bij het Hof op dezelfde datum ingekomen.

Belanghebbende heeft een verweerschrift ingediend en daarbij incidenteel hoger beroep ingesteld.

De heffingsambtenaar heeft in reactie op het verweerschrift van belanghebbende een conclusie van repliek ingediend en in reactie op het incidentele hoger beroep een verweerschrift.

Belanghebbende heeft een conclusie van dupliek ingediend.

Belanghebbende heeft nadere stukken ingediend, gedagtekend 18 september 2006 en 5 februari 2007.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 8 juni 2007. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat aan deze uitspraak is aangehecht.

2. Overwegingen

2.1. Feiten

2.1.1. De onroerende zaken a-straat 1 en nummer 2 (hierna: de panden of huisnummer 1 en huisnummer 2) te Q zijn afzonderlijke kadastrale percelen.

2.1.2. Op de begane grond van beide panden bevindt zich achter de voordeur een gang, waarin in de aldaar aanwezige gangkast de achtermuur (dat is de tussenmuur van beide panden) is weggebroken, waardoor een interne doorgang is ontstaan. Op dezelfde wijze is een doorgang ontstaan op de eerste verdieping. De op de zolderverdieping van beide huisnummers aan de achterkant aangebrachte dakkapel is van buitenaf gezien één doorlopende constructie. De achtertuin van beide huisnummers is één geheel. De voorgevels van de panden op de benedenverdieping zijn afwijkend van de voorgevels van de belendende panden en zijn in één stijl uitgevoerd.

2.1.3. Belanghebbende heeft het genot krachtens eigendom van beide panden.

2.1.5. Belanghebbende heeft een taxatierapport laten opmaken. Daarin is de onderhandse verkoopwaarde vrij van huur en gebruik van het "dubbele woonhuis"- dat wil zeggen: van de huisnummers 1 en 2 tezamen als één object- per de waardepeildatum vastgesteld op € 570.000.

2.2. Geschil

Tussen partijen is in geschil of de panden een samenstel vormen in de zin van artikel 16d van de Wet woz, gelijk belanghebbende stelt en de heffingsambtenaar betwist. Indien het gelijk op dit punt aan de heffingsambtenaar is, zijn de bij de beschikkingen vastgestelde waarde in geschil. Voorts is in dat geval in geschil of belanghebbende recht heeft op vergoeding van de kosten van het taxatierapport, gelijk belanghebbende in incidenteel hoger beroep heeft gesteld.

2.3. Oordeel van de rechtbank

2.4. Standpunten van partijen en onderzoek ter zitting

Voor de standpunten van partijen verwijst het Hof naar de stukken, waartoe ook gerekend wordt het proces-verbaal van het verhandelde ter zitting.

2.5. Beoordeling van het geschil

2.5.2. Tussen partijen is niet in geschil is dat de panden elk voor zich gebouwde eigendommen zijn als bedoeld in onderdeel a van voormelde bepaling. Nu belanghebbende stelt dat beide eigendommen een samenstel vormen zoals bedoeld in onderdeel d van die bepaling, is het aan haar om aannemelijk te maken dat is voldaan aan beide in dat onderdeel opgenomen voorwaarden.

2.5.3. Belanghebbende heeft gesteld dat beide panden niet zelfstandig te gebruiken zijn aangezien zij niet beide over, naar de huidige maatstaven gemeten, adequate voorzieningen beschikken. Zij heeft er in dit verband op gewezen dat tussen beide huisnummers zowel op de begane grond als op de eerste verdieping een doorgang is aangebracht, dat zij en haar zoon voor het gebruik van een badkamer zijn aangewezen op de badkamer op de eerste verdieping van huisnummer 2 en dat de zoon voor het gebruik van de keuken is aangewezen op de keuken op de begane grond van huisnummer 1. De rechtbank heeft op grond van deze omstandigheden geoordeeld dat sprake is van een samenstel. Het Hof volgt dit oordeel van de rechtbank niet, nu het ontbreken van voorzieningen op een adequaat niveau in één eigendom er op zichzelf niet toe leidt dat dat eigendom een samenstel vormt met een ander eigendom waarin die voorzieningen wel aanwezig zijn.

2.5.4. Belanghebbende heeft er voorts op gewezen dat de panden onderling niet afsluitbaar zijn. Belanghebbende heeft zich in dit kader beroepen op jurisprudentie over de afsluitbaarheid van onroerende zaken. Met betrekking tot die afsluitbaarheid merkt het Hof op dat hieraan voor de vraag of sprake is van een samenstel niet de door belanghebbende gestelde betekenis kan worden toegekend. Nu de door belanghebbende aangehaalde jurisprudentie ziet op de vraag of sprake is van een gedeelte van een eigendom, zoals bedoeld in artikel 16, onderdeel c, van de Wet woz, en dus niet op de vraag of sprake is van een samenstel als bedoeld in onderdeel d van deze bepaling, verwerpt het Hof het beroep van belanghebbende op die jurisprudentie.

2.5.5. De door belanghebbende aangevoerde omstandigheden, zoals hiervoor weergegeven, acht het Hof ook in onderling verband en samenhang beschouwd onvoldoende voor het oordeel dat daaruit een zekere voor derden waarneembare samenhang voortvloeit. Het ontbreken van een erfafscheiding in de achtertuin, de doorlopende bouwkundige constructie van de dakkapellen aan de achterzijde en de gelijkvormige modernisering van de voorgevel op de benedenverdieping maken naar het oordeel van het Hof niet dat een waarnemende buitenstaander de panden als bij elkaar behorend zal aanmerken.

2.6. Slotsom

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling op de voet van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht met betrekking tot de proceskosten in hoger beroep. Het in het incidentele hoger beroep opgeworpen geschil over de vraag of belanghebbende recht heeft op vergoeding van de kosten van het taxatierapport dat in haar opdracht is opgemaakt staat ter beoordeling van de rechtbank.

3. Beslissing

Aldus vastgesteld door mrs. O.B. Onnes, voorzitter van de belastingkamer, P.M.F. van Loon en H.E. Kostense, leden van de belastingkamer, in tegenwoordigheid van mr. E.G. van der Laan als griffier. De beslissing is op 24 augustus 2007 in het openbaar uitgesproken.