Gerechtshof Amsterdam, 10-04-2014, ECLI:NL:GHAMS:2014:1295, 13/00748

Voor zover belanghebbende zich beroept op de uitspraken van het Brusselse Hof van Beroep van 10 december 2010 en het Belgische Hof van Cassatie van 31 mei 2011, heeft zij tegenover de gemotiveerde betwisting door de inspecteur niet aannemelijk gemaakt dat op grond van die uitspraken als vaststaand feit kan worden aangenomen dat – zoals de gemachtigde stelt – ‘een Belgische magistraat strafbare feiten heeft gepleegd, zowel bij het in scène zetten van de zogenaamd rechtmatige verkrijging, als bij diens poging die onrechtmatige verkrijging te verhullen’. De inspecteur heeft overigens niet alleen gesteld dat geen sprake is geweest van de vaststelling van strafbare feiten doch tevens dat de tenlastegelegde feiten betrekking hadden op de verkrijging van andere documenten dan de (kopieën van)(afdrukken van) microfiches en belanghebbende heeft die betwisting niet weerlegd. Te dezen is dus hoe dan ook geen sprake van feiten die, waren zij bij het Hof eerder bekend geweest, tot een andere uitspraak hadden kunnen leiden.

Voor zover de in 3.6.1 genoemde rechterlijke uitspraken de bevestiging inhouden dat de gang van zaken rond de verkrijging door de Belgische autoriteiten van de stukken die afkomstig zijn van de KB-Luxbank met mist omgeven is gebleven, en dat de rechtmatigheid van die verkrijging niet is kunnen worden vastgesteld, houden zij niets nieuws in ten opzichte van hetgeen de indiener van het verzoekschrift bekend was of bekend had kunnen zijn tijdens de behandeling van de zaak die heeft geleid tot de uitspraak waarvan herziening wordt verzocht.

Het Hof merkt nog op dat belanghebbende de in 3.6.1 genoemde uitspraken niet heeft overgelegd. Het Hof heeft geen behoefte belanghebbende in de gelegenheid te stellen die uitspraken alsnog over te leggen. Het heeft op de weg van belanghebbende gelegen - en belanghebbende is daartoe in staat geweest - in deze procedure, uiterlijk ter zitting, de relevante gegevens uit die uitspraken naar voren te brengen en het ligt niet op de weg van het Hof om ambtshalve te onderzoeken welke relevante gegevens uit die uitspraken zouden kunnen blijken.

Voor zover belanghebbende zich beroept op uitlatingen van [A] in diens getuigenverhoor van 3 november 2011 bij het Gerechtshof te ’s-Hertogenbosch, kan het Hof belanghebbende niet volgen in haar stelling dat die uitlatingen erop duiden dat Apeldoorn niet te goeder trouw was toen hij afzag van het nader aanhoren van hetgeen [B] te vertellen had. Ook overigens heeft belanghebbende met betrekking tot de door haar veronderstelde onderzoeksplicht van de Nederlandse belastingautoriteiten niets aangevoerd dat zij niet reeds heeft aangevoerd althans kunnen aanvoeren in de procedure die tot de uitspraak heeft geleid waarvan herziening wordt verzocht. Voor het horen van [B] als getuige, zoals belanghebbende heeft verzocht, ziet het Hof in deze fase van de procedure geen aanleiding meer.

Ook overigens bevat het herzieningsverzoek geen feiten waaraan de gevolgtrekking kan worden verbonden dat de Nederlandse belastingautoriteiten bij de verkrijging van de microfiches onrechtmatig jegens belanghebbende hebben gehandeld, laat staan dat zij op zo ernstige wijze een tot bescherming van het belang van belanghebbende strekkende norm zouden hebben geschonden, dat die microfiches zouden dienen te worden uitgesloten van het bewijs tegen belanghebbende in de onderhavige belastingprocedure.