Gerechtshof Amsterdam, 24-11-2015, ECLI:NL:GHAMS:2015:5119, 14/00065 en 14/00066

“Enig aandeelhouder van eiseres is [B.V. 1] Enig aandeelhouder van [B.V. 1] is [B.V. 2] Met ingang van 16 december 2009 is [onderneming a] , een Braziliaanse producent van onder meer producten van pluimveevlees, enig aandeelhouder van [B.V. 2] In de loop van 2009 heeft [onderneming a] een aantal ondernemingen, waaronder de hiervoor genoemde, overgenomen van [Ltd.Inc.]

In 2006 hebben partijen overleg gevoerd over de verrekenprijs tussen eiseres en de in Brazilië gevestigde verbonden onderneming [onderneming b] De afspraken zijn vastgelegd in de brief van verweerder van 2 november 2006. Eiseres mag bij het bepalen van de douanewaarde de methode ‘cost-plus-15’ gebruiken. De zo verkregen prijs wordt vermeerderd met de kosten van vervoer en verzekering tot aan de plaats van binnenkomst in de Europese Unie. Deze verrekenprijs is ook de basis voor de berekening van de CIF-invoerprijs. De afspraken zijn in een brief van verweerder aan eiseres van 31 augustus 2007 bevestigd. In deze laatste brief staat onder meer:

“De Douane kan zich vinden in de door u samengevatte werkafspraken. Zoals ik u reeds telefonisch heb medegedeeld blijven, ook al is de verrekenprijs vastgesteld conform genoemde werkafspraken, de Verordeningen (EG) nr. 1484/1995 en nr. 493/1999 onverkort van toepassing. Dit houdt onder meer in dat de Douane zich het recht voorbehoudt de gehanteerde verrekenprijs (bijvoorbeeld op basis van de doorverkoop) te beoordelen.”

Eiseres heeft in de periode 1 januari 2009 tot en met 30 juni 2010 705 aangiften ten invoer gedaan voor de regeling brengen in het vrije verkeer voor pluimveevlees van oorsprong uit Brazilië.

Eiseres heeft het grootste deel van het ingevoerde pluimveevlees met verlies op de Europese markt verkocht, in de meerderheid van de gevallen zelfs beneden de reactieprijs van € 333,50 per 100 kg netto. Vier van de ingevoerde partijen zijn met winst verkocht. Een aanzienlijk deel van de ingevoerde partijen is aan een gelieerde onderneming verkocht.

In een brief van 28 mei 2010 heeft verweerder aan de gemachtigden van eiseres het vermoeden geuit dat de transactiewaarde tussen [onderneming b] en eiseres niet meer een zakelijke prijs vertegenwoordigt. Verweerder heeft hierin tevens aangekondigd dat een onderzoek zal worden uitgevoerd om vast te stellen of de prijs is beïnvloed door de verbondenheid tussen beide ondernemingen en dat, mocht dit zo blijken te zijn, de transactie niet meer zal kunnen dienen voor het bepalen van de CIF-invoerprijs.”

“(…) Onder verwijzing naar onze besprekingen van 6 februari 2006, 5 juli 2006 en 19 september 2006, onze diverse schriftelijke en telefonische contacten bericht ik u, aangaande de te gebruiken verrekenprijs tussen [onderneming b] in Brazilië en de diverse met haar verbonden bedrijven in de EU, als volgt.

Om tot een voor de Douane acceptabele en controleerbare verrekenprijs te komen is door u over de maand februari 2006 een specificatie van de kostprijs van bevroren rauw kippenborstvlees opgesteld. Vervolgens is deze kostprijs, overeenkomstig de Braziliaanse wetgeving, verhoogd met 15%. Dit ter dekking van directe en indirecte niet-productiekosten en winst. Tevens is door u een functionele beschrijving van de operationele activiteiten van [onderneming b] overgelegd. Deze stukken zijn door u tijdens onze bespreking van 19 september 2006 nader toegelicht.

Na beoordeling van de bovengenoemde stukken is de conclusie van de Douane als volgt, en wordt het volgende afgesproken:

De Douane behoudt zich het recht voor om, indien achteraf blijkt dat deze toestemming is afgegeven op basis van onjuist verstrekte informatie en/of gegevens, die maatregelen te nemen die nodig worden geacht om tot een juiste vaststelling van de douanewaarde te komen. (…)

Tenslotte wil ik u er op wijzen dat van onze kant niet is bevestigd dat een importeur die van [onderneming b] koopt de CIF-invoerprijs mag vaststellen op basis van de representatieve prijs wanneer de verrekenprijs lager is dan deze representatieve prijs (zie punt 8 van uw brief van (…). Dit zou zich kunnen voordoen in de situatie dat er voor de vaststelling van de douanewaarde een transactie wordt geaccepteerd, maar dat voor de berekening van het aanvullend invoerrecht nadere gegevens moeten worden verstrekt waarmee deze transactie dient te worden aangepast. Dit ter bepaling van de in Verordening (EG) 493/1999 van 5 maart 1999 genoemde FOB-prijs in het land van oorsprong. Als belanghebbende vervolgens niet in staat blijkt te zijn om dergelijke nadere gegevens te verstrekken dan zal voor de berekening van het aanvullend invoerrecht worden uitgegaan van de op dat moment geldende representatieve prijs. Omdat in het geval van [onderneming b] de gehanteerde verrekenprijs een FOB-prijs in het land van oorsprong betreft dient de CIF-invoerprijs op basis van de verrekenprijs te worden vastgesteld.

(…)”

“6 BEVINDINGEN

Voor de partijen die in genoemde controleperiode door [belanghebbende] in Europese Unie zijn ingevoerd, en waarbij de aangegeven CIF-invoerprijs hoger was dan de op het moment van invoer geldende representatieve prijs, geldt dat, met uitzondering van 4 partijen, deze daarna met verlies zijn verkocht. Het resultaat hebben we bepaald door de aangegeven CIF-invoerprijs, vermeerderd met de betaalde rechten bij invoer, in mindering te brengen op de verkoopprijs (leveringsvoorwaarde: delivered duty paid of free carier duty paid of deliverd at place). Voor een groot deel van de partijen geldt tevens dat de verkoopprijs lager was dan de reactieprijs op dat moment.

(…)

Op basis van bovengenoemde bevindingen zijn wij tot de conclusie gekomen dat de partijen, met uitzondering van de 4 partijen waarvan het resultaat van de doorverkoop positief is, niet onder normale handelscondities zijn verkocht. (…)”