Gerechtshof Amsterdam, 04-02-2016, ECLI:NL:GHAMS:2016:312, 15/00168 en 15/00169

De rechtbank heeft het beroep van belanghebbende ongegrond verklaard, waarbij zij het volgende heeft overwogen (De inspecteur wordt daarin aangeduid als ‘verweerder’):

“Beoordeling

1. In geschil is of verweerder de verzuimboetes wegens te laat betalen terecht heeft opgelegd. Tussen partijen is niet geschil dat de loonheffingen te laat zijn betaald.

2. Eiseres beroept zich op afwezigheid van alle schuld. Eiseres stelt dat het verzuim is te wijten aan de ING-bank. Deze bank heeft volgens eiseres zonder vooraankondiging de volgorde van verwerking van overboekingen gewijzigd door niet zoals voorheen het geval was, eerst geld over te boeken van de spaarrekening naar de betaalrekening en daarna naar de Belastingdienst maar andersom. Ruimschoots voor respectievelijk 31 maart 2014 en 30 april 2014 heeft eiseres opdracht gegeven de overboeking naar de Belastingdienst op de laatste werkdag van beide maanden uit te voeren. In alle voorgaande maanden, met uitzondering van de maand januari leidde dit wel tot tijdige betalingen.

Verweerder heeft weersproken dat er sprake is van afwezigheid van alle schuld.

3. Indien de belastingplichtige of de inhoudingsplichtige de belasting welke op aangifte moet worden voldaan of afgedragen niet, gedeeltelijk niet, dan wel niet binnen de in de belastingwet gestelde termijn heeft betaald, vormt dit een verzuim ter zake waarvan de inspecteur hem op de voet van artikel 67c, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) een boete van ten hoogste € 4.920 kan opleggen. Blijkens § 23, derde lid, van het BBBB legt de inspecteur in geval van een betalingsverzuim een boete op van drie procent van de niet, gedeeltelijk niet of niet binnen de termijn betaalde belasting tot het wettelijk maximum van artikel 67c van de AWR.

4. Een verzuimboete heeft ten doel om de naleving van verplichtingen in te scherpen. Opzet of grove schuld is niet vereist. Het enkele niet of te laat voldoen aan een verplichting is in beginsel voldoende grondslag voor het opleggen van een verzuimboete. Bij afwezigheid van alle schuld wordt geen boete opgelegd.

5. Omstandigheden die in de risicosfeer van eiseres liggen en die betaling bemoeilijken of verhinderen, zoals het tijdig uitvoeren door de ING-bank van een betalingsopdracht, staan in beginsel niet in de weg aan het opleggen van een dergelijke boete. Daaraan doet niet af dat de betaling over het tijdvak februari slechts één dag te laat was en over het tijdvak maart twee dagen. De rechtbank is dan ook van oordeel dat geen sprake is van afwezigheid van alle schuld.

Eiseres heeft erkend dat zij de bedragen waarover de boetes zijn berekend, te laat heeft betaald. De aangevoerde reden, namelijk dat de ING-bank de betaalopdracht niet tijdig heeft uitgevoerd doordat de bank zonder vooraankondiging de volgorde van verwerking van overboekingen had gewijzigd, levert geen afwezigheid van alle schuld op. Deze omstandigheid ligt in de risicosfeer van eiseres doordat zij de betalingsopdrachten heeft gegeven met als datum van uitvoeren de allerlaatste dag van de maand, op dezelfde dag dat ook een spaaropdracht werd uitgevoerd.

Door een iets ruimere termijn in acht te nemen zou ook de verwerking van de overboekingen door de ING-bank niet hebben geleid tot een te late betaling. Verweerder heeft eiseres op 16 maart 2014, dus ruimschoots voor de uiterste betaaldatum van de loonheffingen over de maand februari, in kennis gesteld van het feit dat de betaling over januari na de uiterste betaaldatum was ontvangen en gemeld wat de gevolgen zouden zijn bij opnieuw te laat betalen van de belasting over volgende tijdvakken. Door de betaalopdrachten niet op een andere manier te geven, heeft eiseres het risico gelopen dat ook een volgende betaling te laat zou zijn.

De boetes acht de rechtbank dan ook passend en geboden. Dat uit de door eiseres aangehaalde uitspraak van de rechtbank Arnhem van (1 maart 2012,) AWB 11/1020, (ECLI:NL:RBARN:2012:BV9853,) V-N 2012/28.7 het tegendeel zou moeten volgen, rijmt niet met het oordeel van die rechtbank dat enkel de financiële omstandigheden in die zaak aanleiding waren de boete te verminderen terwijl die omstandigheden in deze zaak niet aan de orde zijn.

6. Eiseres heeft voorts aangevoerd dat het gelijkheidsbeginsel is geschonden, omdat na een verzuimmededeling alle achtereenvolgende te late betalingen worden beboet, terwijl na elke tijdige betaling eerst weer een nieuwe verzuimmededeling wordt gegeven. Dit heeft volgens eiseres tot gevolg dat gelijke gevallen ongelijk worden behandeld in die zin dat de ene belastingplichtige geen boete krijgt opgelegd bij zes te late betalingen in een jaar (door telkens een te late betaling op een tijdige betaling te laten volgen waardoor er steeds slechts verzuimmededelingen worden verstuurd) en de andere belastingplichtige bij zes te late betalingen in een jaar (aansluiteinde te late betalingen) wel verzuimboetes krijgt opgelegd (en slechts één verzuimmededeling ontvangt).

De rechtbank is van oordeel dat hier het gelijkheidsbeginsel niet is geschonden. Verweerder handelt niet onredelijk door voor het opleggen van een verzuimboete per aangiftetijdvak te beoordelen of voldaan is aan de uiterste betaaldatum. Als hieraan niet is voldaan, maar wel is betaald binnen de coulancetermijn van zeven dagen na de uiterste betaaldatum, dan wordt gekeken of er bij de betaling van het voorgaande aangiftetijdvak sprake is van een betaalverzuim. Als dat het geval is wordt een verzuimboete opgelegd.

Met verweerder is de rechtbank van oordeel dat de besluitgever bij het beoordelen van een betalingspatroon kan afzien van een sanctie als blijkt dat voor het daaraan voorafgaande tijdvak geen sprake was van een verzuim.

Daarbij merkt de rechtbank nog op dat bij het door eiseres gestelde voorbeeld sprake kan zijn van een stelselmatig verzuim als bedoeld in het zesde lid van § 23 van het BBBB.

7. Gelet op het vorenoverwogene zijn de verzuimboetes terecht en tot de juiste bedragen opgelegd en dient het beroep daartegen ongegrond te worden verklaard.”