Gerechtshof Amsterdam, 24-09-2019, ECLI:NL:GHAMS:2019:3593, 18/00603

Indien het Hof het hoger beroep van de inspecteur gegrond verklaart en oordeelt dat de certificaten van aandelen [D1 HOLDING BV] per 22 april 2014 een waarde vertegenwoordigen van meer dan € 0, is nog in geschil de waarde van de aandelen B [A1 BV] per 22 april 2014 (voorwaardelijk incidenteel hoger beroep).

Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken. Voor hetgeen partijen daaraan ter zitting hebben toegevoegd wordt verwezen naar het van het verhandelde ter zitting opgemaakte proces-verbaal.

De rechtbank heeft geoordeeld dat belanghebbende de op hem verhaalde loonheffing ten bedrage van € 117.000 als voorheffing mag verrekenen met de aanslag IB/PVV 2014. Aan dit oordeel heeft de rechtbank het volgende ten grondslag gelegd:

30. Eiser heeft zich – zakelijk weergegeven – op het standpunt gesteld dat de nageheven loonheffing groot € 117.000 met de door hem op aanslag verschuldigde ib/pvv kan worden verrekend. Vaststaat immers dat het nageheven bedrag door zijn (voormalige) werkgever op hem is verhaald via verrekening met de hem toegekende ontslagvergoeding en aldus te zijnen laste is gekomen. Het gegeven dat geen looninkomsten in zijn belastbare inkomen uit werk en woning zijn begrepen, doet aan het vorenstaande niet af.

31. Verweerder betoogt met verwijzing naar het arrest van 26 september 2003, nr. 38532, ECLI:NL:HR:2003:AL2130, dat verrekening met de aanslag ib/pvv niet is toegestaan omdat het loon waarop de naheffingsaanslag ziet, niet in de aanslag ib/pvv is betrokken. De rechtbank overweegt het navolgende.

32. Op grond van artikel 9.2, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001) wordt als voorheffing in aanmerking genomen de geheven loonbelasting met uitzondering van de als eindheffing geheven loonbelasting. Indien tegelijk premie volksverzekeringen is geheven, wordt op grond van het zesde lid van genoemd wetsartikel die ingehouden premie ook als voorheffing aangemerkt. Ingevolge artikel 15 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) wordt de geheven loonbelasting/premie volksverzekeringen verrekend met de aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.

Tussen partijen is in confesso dat de loonbelasting/premie volksverzekeringen waarover het geschil gaat, is nageheven van de BV en vervolgens via verrekening met een ontslagvergoeding op eiser is verhaald en dat deze derhalve niet als eindheffing is geheven. Onder deze omstandigheden heeft eiser zich op het rechtens juiste standpunt gesteld dat – los van het antwoord op de vraag of de waarde van de afgestane aandelen [A1 BV] een waarde in het economisch verkeer representeren – hij de nageheven loonbelasting/premie volksverzekeringen mag verrekenen met de verschuldigde ib/pvv. In zoverre is het gelijk aan eiser.

33. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 26 september 2003, nr. 38532, ECLI:NL:HR:2003:AL2130, BNB 2004/65, overwegingen 3.5 tot en met 3.10, zijn oordeel gegeven over de vraag wanneer nageheven loonbelasting verrekenbaar is met de aanslag in de ib/pvv. De nageheven loonbelasting/premie volksverzekering ter zake van het in de aanslag begrepen loon komt aldus de Hoge Raad voor verrekening in aanmerking. Het arrest maakt in rechtsoverweging 3.7 duidelijk dat loonbelasting niet alleen verrekenbaar is met de inkomstenbelasting als zij is ingehouden of nageheven, maar ook als zij anderszins is betaald door de inhoudingsplichtige.

Dit geldt zelfs als het loon niet tot het belastbare inkomen in de inkomstenbelasting wordt gerekend. Hierdoor wordt het tekort gecompenseerd dat voor de betreffende ‘werknemer’ is ontstaan doordat ten onrechte loonheffing op zijn loon is ingehouden. Uit de in de onderdelen 3.7 tot en met 3.9 geciteerde jurisprudentie volgt dat nageheven loonheffing verrekenbaar is. Met het karakter van de loonheffing is strijdig dat indien deze ten laste van de werknemer (eiser) is nageheven en feitelijk zoals in het voorliggende geval te zijnen laste is gekomen, niet voor verrekening met de verschuldigde ib/pvv in aanmerking komt. De rechtbank wijst er in dit verband op dat in artikel 9.2 van de Wet IB 2001, anders dan in artikel 63 van de Wet op de inkomstenbelasting 1964, niet de voorwaarde wordt gesteld dat de geheven loonbelasting betrekking heeft op bestanddelen van het (onzuivere) inkomen.

34. Voor zover nodig merkt de rechtbank nog op dat uit het voormelde arrest moet worden afgeleid dat de voorwaarde dat het loonbestanddeel in de aanslag ib/pvv moet zijn betrokken, alleen wordt gesteld indien de loonheffing niet is afgedragen. Indien de loonheffing wel is ingehouden en afgedragen respectievelijk is nageheven en afgedragen, is de loonheffing derhalve verrekenbaar als voorheffing.”

De inspecteur heeft in hoger beroep zijn standpunt herhaald dat nageheven loonbelasting alleen als voorheffing kan worden verrekend met de inkomstenbelasting, als het loonbestanddeel waarop de naheffing ziet, tot het belastbare inkomen uit werk en woning van de werknemer (belanghebbende) behoort.

Het Hof is met de rechtbank van oordeel dat belanghebbende recht heeft op verrekening van de op hem verhaalde loonheffing (ten bedrage van € 117.000) met de aanslag IB/PVV 2014. Het Hof verenigt zich dienaangaande met hetgeen de rechtbank heeft overwogen in de onderdelen 32 en 33 van haar uitspraak en maakt deze overwegingen tot de zijne. Daarbij heeft de rechtbank terecht tot uitgangspunt genomen dat op grond van het bepaalde in artikel 9.2 van de Wet IB 2001 de geheven loonbelasting (met uitzondering van de als eindheffing geheven belasting) als voorheffing verrekenbaar is met de aanslag IB/PVV. Hetzelfde heeft te gelden op grond van artikel 9.2, zesde lid, van de Wet IB 2001 voor zover premies volksverzekeringen zijn begrepen in de naheffingsaanslag. Gegeven het ook door de rechtbank in onderdeel 33 van haar uitspraak aangehaalde arrest HR 26 september 2003, nr. 38532, ECLI:NL:HR:2003:AL2130, BNB 2004/65, berust het andersluidende standpunt van de inspecteur op een onjuiste rechtsopvatting. Voor verrekening met een aanslag in de inkomstenbelasting komt naast de ingehouden loonheffing tevens in aanmerking het bedrag aan loonheffing dat van de inhoudingsplichtige anders dan als eindheffing is nageheven ook in geval het desbetreffende loonbestanddeel bij de heffing van de inkomstenbelasting/premieheffing volksverzekeringen niet in aanmerking is genomen bij het bepalen van het belastbare inkomen uit werk en woning/premie-inkomen.

De inspecteur heeft niet een (subsidiair) standpunt ingenomen, inhoudende dat bij een hoger bedrag aan te verrekenen loonheffing, hij met een beroep op interne compensatie het belastbare inkomen uit werk en woning verhoogt met het voordeel dat zijns inziens is behaald met de verkoop van de aandelen B [A1 BV] . De inspecteur heeft geen expliciet beroep gedaan op interne compensatie en ook overigens niet uitdrukkelijk en ondubbelzinnig aangegeven van die mogelijkheid gebruik te willen maken, terwijl dat gelet op het arrest van de Hoge Raad van 2 juni 2006, nr. 41 392, ECLI:NL:HR:2006:AV1227, r.o. 4.2, BNB 2006/337, wel is vereist. De Hoge raad overweegt:

Hetgeen hiervoor is overwogen leidt ertoe dat de vraag of sprake is van een als loon in aanmerking te nemen voordeel uit dienstbetrekking, behaald met de verkoop van aandelen B [A1 BV] en de koop van certificaten van aandelen [D1 HOLDING BV] , geen behandeling behoeft.

De slotsom is dat het hoger beroep van de inspecteur ongegrond is. Alsdan komt het voorwaardelijk incidenteel hoger beroep van belanghebbende te vervallen. De uitspraak van de rechtbank dient te worden bevestigd.