Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 06-02-2018, ECLI:NL:GHARL:2018:1132, 16/01345, 16/01347 en 16/01348

Belanghebbende woont in Nederland. Hij dreef in de onderhavige jaren een onderneming in de vorm van een eenmanszaak onder de naam [X] adviseur. De activiteiten van de eenmanszaak bestonden uit het geven van organisatie-, financierings-, assurantie- en belastingadvies en het verrichten van administratieve dienstverlening. Belanghebbende verzorgde als zodanig bedrijfsadministraties van ondernemers en deed belastingaangiften voor ondernemers en particulieren. Hij beschikte daarvoor over een beconnummer bij de Belastingdienst. In dat verband maakte hij gebruik van het aangifteprogramma BAS van Elsevier.

Ter beëindiging van een geschil tussen belanghebbende en de Belastingdienst over de betaling van door belanghebbende verschuldigde belastingaanslagen is tussen hen een overeenkomst gesloten die – onder meer – inhield dat belanghebbende met ingang van 1 januari 2012 zijn bedrijfsactiviteiten als belastingconsulent/administratieconsulent zou staken. Het aan belanghebbende toegekende zogenoemde beconnummer werd vervolgens ingetrokken.

Belanghebbende heeft vervolgens zijn werkzaamheden als belastingconsulent/ administratieconsulent voortgezet onder, achtereenvolgens, de namen ‘ [C] ’ en ‘ [D] ’. Het door belanghebbende toen gebruikte briefpapier vermeldde als kantooradres: [a-strasse] 6a, [E] , Duitsland en als postadres: Postbus [00000] , [Z] . .

Belanghebbende heeft voor de jaren 2010 en 2012 aangifte voor de IB/PVV gedaan. Voor 2011 heeft hij geen aangifte gedaan. In de aangifte voor 2010 heeft belanghebbende een belastbaar inkomen uit werk en woning aangegeven van € 19.420. Voor 2012 heeft hij een belastbaar inkomen van nihil aangegeven.

In maart 2013 is tegen belanghebbende een strafrechtelijk onderzoek gestart door de Belastingdienst/FIOD, kantoor Almelo (hierna: de FIOD). Het vermoede strafbare feit betrof de overtreding van artikel 69, tweede lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR), kort gezegd het opzettelijk onjuist of onvolledig doen van belastingaangiften. Het ging daarbij om de belastingaangiften die belanghebbende voor verschillende particuliere cliënten deed. Belanghebbende is, bij arrest van dit Hof van 3 juni 2015, ECLI:NL:GHARL:2015:5430, wegens het plegen van valsheid in geschrift en oplichting van de Staat der Nederlanden veroordeeld tot een gevangenisstraf. Bij arrest van eveneens 3 juni 2015, ECLI:NL:GHARL:2015:5431, heeft de strafkamer van het Hof het te ontnemen wederrechtelijk verkregen voordeel vastgesteld op € 127.400, te weten 3.185 aangiften in de jaren 2009, 2010 en 2011 maal 80 percent (het geschatte aantal onjuiste aangiften) maal € 50 per aangifte.

Na verkregen toestemming van de officier van justitie voor het gebruik van de gegevens uit het strafrechtelijk onderzoek ten behoeve van de heffing en de invordering van rijksbelastingen, is door de Inspecteur – met gebruikmaking van de fysieke en digitale gegevens die bij het strafrechtelijk onderzoek in beslag waren genomen – een onderzoek ingesteld naar de aanvaardbaarheid van de aangiften IB/PVV over 2010, 2011 en 2012. De controlerend ambtenaar heeft bij zijn onderzoek gebruik gemaakt van de volgende gegevens en uitgangspunten zoals die bij het strafrechtelijk onderzoek zijn gebleken:

-

de bestanden Elsevier IB 2011 en 2012, aangetroffen op de computer van belanghebbende;

-

een bestand van alle burgerservicenummers waarvoor belanghebbende vanaf 2010 aangifte heeft gedaan met behulp van het beconnummer, opgemaakt door de FIOD;

-

een bestand van zes maanden kopiefacturen over het tweede halfjaar 2010;

-

vier losse facturen 2012, aangetroffen op de computer van belanghebbende;

-

een facturenbestand 2012, opgemaakt door de echtgenote van belanghebbende;

-

een gemiddelde prijs van € 75 inclusief omzetbelasting voor het invullen van aangiften van particulieren, ofwel € 63,03 exclusief omzetbelasting;

-

een gemiddelde prijs van € 1.000 exclusief omzetbelasting voor ondernemers.

De Rechtbank heeft het beroep van belanghebbende, zowel wat de aanslag als wat de boetebeschikking betreft, niet-ontvankelijk verklaard voor zover het betrekking heeft op het jaar 2011. Met betrekking tot de jaren 2010 en 2012 heeft de Rechtbank geoordeeld dat belanghebbende niet de vereiste aangiften heeft gedaan en dat voor die jaren de bewijslast moet worden omgekeerd en verzwaard. Voor zover bij de berekening van de omzet door de Inspecteur is uitgegaan van 700 aangiften zonder beconnummer is naar het oordeel van de Rechtbank voor 2010 geen sprake van een redelijke schatting. Rekening houdend met dit een en ander en met diverse herberekeningen van aftrekbare bedragen, heeft de Rechtbank de navorderingsaanslag over 2010 verminderd. Voor 2012 heeft de Rechtbank de schatting van de Inspecteur gevolgd. De aanslag voor dat jaar is slechts verlaagd in die zin dat, tot herstel van een kennelijke vergissing van de Inspecteur, het belastbare inkomen is verminderd van € 140.538 tot € 137.326. De Rechtbank heeft de rentebeschikkingen dienovereenkomstig verminderd.

De Inspecteur heeft de opgelegde boeten bepaald op 40 percent van de te weinig geheven belasting. De Rechtbank heeft geoordeeld dat het aan voorwaardelijk opzet van belanghebbende is te wijten dat te weinig belasting is geheven. De Rechtbank heeft geoordeeld dat in beginsel de door de Inspecteur opgelegde boeten passend en geboden zijn. In verband met de overschrijding van de redelijke termijn heeft de Rechtbank de vastgestelde boeten met vijf percent verminderd tot 38 percent van de te weinig geheven IB/PVV.

Tot slot heeft de Rechtbank bepaald dat de Inspecteur het door belanghebbende betaalde griffierecht moet vergoeden.