Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 19-07-2022, ECLI:NL:GHARL:2022:6289, 21/00821 t/m 21/00828

Belanghebbende is ingenieur in informatietechniek. Hij is beroepsmatig bezig geweest als ontwerper van elektronica en procesautomatisering. Hij is sinds 1990 niet meer beroepshalve werkzaam en ontvangt een uitkering. Hij heeft in eigen beheer studie en onderzoek verricht, buiten een regulier leertraject. Naar eigen zeggen betreft het – kort gezegd – een studie naar aanleiding van cybercrime in opkomst, opgedeeld in een gedeelte fundamenteel onderzoek en een gedeelte ad hoc incidentenonderzoek.

In de aangiften IB/PVV voor de onderhavige jaren van belanghebbende zijn – onder meer – scholingsuitgaven in aftrek gebracht. De opgevoerde aftrekposten betreffen kosten die zien op de studie en het onderzoek als genoemd onder 2.1. Voor de jaren 2015 en 2017 heeft belanghebbende in de aangifte van een jaarlijks bedrag aan scholingsuitgaven van € 14.750 (na toepassing van de drempel) op basis van artikel 2.17 van de Wet IB 2001 voor bedragen van respectievelijk € 14.750 (2015) en € 0 (2017) aan zichzelf toegerekend. Naar het Hof begrijpt, heeft belanghebbende voor het jaar 2018 geen bedragen aan zichzelf toegerekend. In een aanvullende aangifte IB/PVV voor het jaar 2018 van 12 november 2020 heeft belanghebbende – onder meer – een bedrag van € 15.755 als “kosten bij resultaat uit werkzaamheden” op het inkomen in aftrek gebracht.

De onderhavige belastingaanslagen zijn aan belanghebbende opgelegd met de onder 1.1 vermelde dagtekeningen.

Na daartoe door belanghebbende gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur de bezwaren betreffende de belastingaanslagen voor de jaren 2010, 2012, 2013 en 2014 bij uitspraken op bezwaar van 8 januari 2016 (2010 en 2012) respectievelijk 1 september 2017 (2013 en 2014) ongegrond verklaard. Belanghebbende is tegen de hiervoor genoemde uitspraken van de Inspecteur inzake de aanslagen voor het jaar 2013 en 2014 in beroep gekomen bij de Rechtbank. De Rechtbank heeft de beroepen bij uitspraak van 18 april 2018 ongegrond verklaard, welke uitspraak door dit Hof bij uitspraak van 30 oktober 2018, nummers 18/00476 en 18/00477 is bevestigd. De Hoge Raad heeft bij arrest van 19 juli 2019, nummer 18/05120, het daartegen door belanghebbende aangetekende beroep in cassatie met toepassing van artikel 80a van de Wet op de rechterlijke organisatie niet-ontvankelijk verklaard.

Belanghebbende heeft in één geschrift met dagtekening 23 oktober 2019, door de Inspecteur ontvangen op 24 oktober 2019, “bezwaar” gemaakt tegen de onder 1.1 genoemde belastingaanslagen.

De Inspecteur heeft op het – onder 2.5 – genoemde bezwaarschrift bij uitspraken op bezwaar beslist als onder 1.2 vermeld en de – behoudens voor het jaar 2018 – als zodanig aangemerkte verzoeken om ambtshalve vermindering van deze belastingaanslagen in dezelfde geschriften afgewezen.

De Inspecteur heeft van belanghebbende op 21 januari 2020 een brief, met dagtekening 20 januari 2020, ontvangen, waarin hij heeft geschreven dat hij voor de genoemde aanslagen beroep instelt bij de rechtbank. De Inspecteur heeft dit aangemerkt als een beroepschrift en dit op grond van artikel 6:15 van de Awb doorgezonden aan (uiteindelijk) de Rechtbank. De Rechtbank heeft hierop beslist als onder 1.3 vermeld.