Gerechtshof Den Haag, 04-05-2018, ECLI:NL:GHDHA:2018:1216, BK-17/00920 en BK-17/00922 t/m BK-17/00926

3. De Rechtbank heeft overwogen:

9. In geschil is of de naheffingsaanslagen en de verzuimboetes terecht aan [belanghebbende] zijn opgelegd en of de rente terecht aan [belanghebbende] in rekening is gebracht.

10. [ De Inspecteur] stelt primair dat het door hem berekende gebruikelijk loon niet te hoog is. Volgens [de Inspecteur] is hij voor de berekening daarvan terecht uitgegaan van de managementvergoeding van € 180.000 omdat deze volledig betrekking heeft op de door de aandeelhouder verrichte diensten en omdat ervan uit kan worden gegaan dat de hoogte van die vergoeding is bepaald als tussen onafhankelijke derden. Daarnaast stelt [de Inspecteur] dat een bruto loon van € 8.000 per jaar voor de werkzaamheden voor [belanghebbende] niet te hoog is. [De Inspecteur] heeft hiertoe gesteld dat het loon dat doorgaans wordt betaald voor alleen al het in een holding verrichten van beheerswerkzaamheden en het ondertekenen van de jaarstukken minimaal een bedrag van € 5.000 bedraagt. Subsidiair stelt [de Inspecteur] dat de in 5 vermelde opnames als genoten netto loon moeten worden aangemerkt en dat het verschil tussen de via de loonaangiften verantwoorde netto lonen en deze opnames gebruteerd dient te worden nageheven.

11. [ Belanghebbende] stelt dat het door haar over de onderhavige jaren aangegeven loon niet te laag is. Ter onderbouwing van haar standpunt heeft [belanghebbende] verwezen naar - volgens [belanghebbende] - soortgelijke dienstbetrekkingen waarbij het loon overeenkomt met het door [belanghebbende] aangegeven loon. [Belanghebbende] stelt dat de in 5 vermelde opnames een schuld in rekening-courant betreffen en dat het de bedoeling was dan wel is de schuld af te lossen door middel van afstempeling van het aandelenkapitaal. [Belanghebbende] stelt dat de opnames abusievelijk de omschrijving 'voorschot salaris' hebben gekregen. [Belanghebbende] verwijst naar de automatische overname van een vorige omschrijving bij internetbankieren.

12. De bewijslast aangaande het nageheven gebruikelijke loon in verband met de werkzaamheden die de aandeelhouder voor BV heeft verricht, rust op [de Inspecteur]. [De Inspecteur] heeft het gebruikelijk loon bepaald met inachtneming van de door BV aan [belanghebbende] betaalde managementvergoeding van € 180.000 per jaar. [De Inspecteur] heeft gesteld dat de managementvergoeding zakelijk is en uitsluitend betrekking heeft op de verrichte arbeid van de aandeelhouder. [Belanghebbende] heeft met het overleggen van stukken van door haar gestelde soortgelijke dienstbetrekkingen niet aannemelijk gemaakt dat de managementvergoeding onzakelijk was, nu die functies naar het oordeel van de rechtbank niet vergelijkbaar zijn, reeds omdat de aandeelhouder 60 uur werkte en de beloning voor die functies van een aanzienlijk minder aantal uren uitgaat. Evenmin heeft [belanghebbende], tegenover de betwisting van [de Inspecteur], aannemelijk gemaakt dat de managementvergoeding deels een beloning voor [belanghebbende] was voor het deelnemen in een risicovolle werkmaatschappij. Dit volgt niet uit de overgelegde managementovereenkomst en [belanghebbende] heeft de managementvergoeding jaarlijks als kosten geboekt. [De Inspecteur] heeft zich bij de bepaling van het gebruikelijk loon van BV terecht gebaseerd op die managementvergoeding (zie ook de uitspraak van Hof Den Haag 2 februari 2011, rechtsoverweging 7.3.2 en 7.3.4, nr. BK-09-00885, ECLI:NL:GHSGR:2011:BP3260). Anders dan [belanghebbende] stelt is hier geen sprake van het toepassen van de afroommethode. De betaalde managementvergoeding geeft aan welke waarde BV toekende aan de door de aandeelhouder voor haar verrichte werkzaamheden. [De Inspecteur] heeft daarmee aannemelijk gemaakt dat het gebruikelijk loon ter zake van de werkzaamheden van de aandeelhouder voor BV niet te hoog is vastgesteld.

13. [ Belanghebbende] stelt dat het gebruikelijk loon voor de door de aandeelhouder ten behoeve van haarzelf verrichte werkzaamheden minder bedraagt dan € 8.000 per jaar, omdat aangekochte kunst enkel werd aangewend binnen BV en onder meer de loonadministratie en het opstellen van de jaarstukken werd uitbesteed. Gelet op artikel 12a, eerste lid van de Wet LB, rust op [belanghebbende] de last om aannemelijk te maken dat ter zake van soortgelijke dienstbetrekkingen waarbij een aanmerkelijk belang geen rol speelt, in het economische verkeer een lager loon gebruikelijk is. [Belanghebbende] heeft dit enkel gesteld maar niet verder onderbouwd. Zij is niet in de op haar rustende bewijslast geslaagd.

14. In aanvulling op het voorgaande geldt dat [de Inspecteur] aannemelijk heeft gemaakt dat de in 5 vermelde door de aandeelhouder opgenomen bedragen in rekening-courant feitelijk genoten netto loon in de zin van artikel 10 van de Wet LB vormt. De rechtbank neemt hierbij in aanmerking dat [belanghebbende] vier jaar lang bij meerdere opnames de omschrijving 'voorschot salaris' heeft gehanteerd. De rechtbank acht het niet aannemelijk dat [belanghebbende] abusievelijk die omschrijving heeft opgenomen, omdat - naar zij stelt - de computer telkens de laatst gehanteerde omschrijving gebruikte en [belanghebbende] dit niet heeft gezien. [Belanghebbende] heeft haar stelling dat het zou gaan om een schuld in rekening-courant die zou worden gecompenseerd door een afstempeling van het aandelenkapitaal niet aannemelijk gemaakt. Ten tijde van de zitting was de gestelde schuld noch afgelost noch verrekend met een afstempeling van het aandelenkapitaal. Gelet op de hoogte van de gebruteerde in 5 vermelde bedragen (2010: € 66.900, 2011: € 83.314 en 2013: € 22.241) en de in 6.3 vermelde correcties zijn de in 6.1 vermelde correcties voor de jaren 2010, 2011 en 2013 ook wegens feitelijk genoten loon niet te hoog.

15. Gelet op wat hiervoor is overwogen, zijn de naheffingsaanslagen naar het oordeel van de rechtbank terecht opgelegd. Voor zover het beroep betrekking heeft op de rentebeschikkingen geldt dat de bedragen op basis van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) zijn berekend en dat [belanghebbende] tegen de in rekening gebrachte rente geen afzonderlijke grieven heeft aangevoerd. Gelet hierop is het beroep tegen de rentebeschikkingen ook ongegrond.

16. [ De Inspecteur] heeft aan [belanghebbende] over de jaren 2010 en 2011 verzuimboetes van 5% van de nageheven loonbelasting opgelegd. De boetes zijn volgens [de Inspecteur] gebaseerd op artikel 67c van de AWR en paragraaf 24a, lid 3, letter d, van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 (BBBB). Volgens het vermelde artikel 67c kon [de Inspecteur] een verzuimboete van ten hoogste € 4.920 opleggen wegens het niet, gedeeltelijk niet dan wel niet binnen de termijn betalen van de verschuldigde loonbelasting. Volgens paragraaf 24 van het BBBB legt de inspecteur een verzuimboete op van 10 procent van de verschuldigde belasting tot het wettelijk maximum van artikel 67c, eerste lid, van de AWR. en wordt de boete minimaal gesteld op € 50. De rechtbank acht de opgelegde verzuimboetes, gelet wat hiervoor is overwogen en op alle omstandigheden, passend en geboden. Het beroep tegen de boetes is dan ook ongegrond.

17. Gelet op wat hiervoor is overwogen zal de rechtbank het beroep ongegrond verklaren.