Gerechtshof Den Haag, 06-10-2018, ECLI:NL:GHDHA:2018:4032, BK-18/00545

Op 9 februari 2017 heeft belanghebbende een personenauto met het Nederlandse kenteken [XX-XX-XX] op haar naam gesteld. De Nederlandse registratie van de auto is op 10 februari 2017 beëindigd. Op 13 februari 2017 is de auto in Duitsland ingeschreven met het reguliere kenteken [XX XXXXX] . Op 14 februari 2017 heeft [A] B.V., een aan belanghebbende gelieerde vennootschap, de auto verkocht aan een in Albanië woonachtig persoon, die de auto vervolgens rechtstreeks vanuit Nederland heeft overgebracht naar Albanië.

Belanghebbende heeft de Inspecteur op grond van artikel 14a, eerste lid, van de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992 verzocht voor het buiten Nederland brengen van de auto een teruggaaf van belasting van personenauto’s en motorrijwielen van € 2.563 te verlenen. Het teruggaafverzoek is op 24 februari 2017 bij de Inspecteur binnengekomen. Bij beschikking heeft de Inspecteur het verzoek afgewezen. Bij uitspraak op bezwaar heeft de Inspecteur de beschikking gehandhaafd.

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Inspecteur beroep bij de Rechtbank ingesteld. Een griffierecht van € 333 is geheven. De Rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard, overwegende: "(…) Naar het oordeel van de rechtbank heeft [de Inspecteur] echter toch terecht geen teruggaaf BPM aan [belanghebbende] verleend. Artikel 14a, eerste lid, van de Wet BPM, in samenhang bezien met de hiervoor geciteerde wetsgeschiedenis en gelet op doel en strekking van de bepaling, gaat er immers vanuit dat het voertuig (ook) feitelijk buiten Nederland wordt gebracht en wel naar het EU/EER-land waar het kentekenbewijs wordt afgegeven. Nu vaststaat dat het voertuig niet naar een dergelijk land, maar rechtstreeks vanuit Nederland naar Albanië, is geëxporteerd, heeft [belanghebbende] niet voldaan aan de voorwaarde van artikel 14a, eerste lid, van de Wet BPM en aldus geen recht op teruggaaf van BPM. (…)"

Belanghebbende is van de uitspraak van de Rechtbank in hoger beroep gekomen bij het Hof. Een griffierecht van € 508 is geheven. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

De mondelinge behandeling heeft plaatsgehad in Den Haag ter zitting van het Hof van 21 september 2018. Partijen zijn verschenen.

In geschil is of belanghebbende recht heeft op de door haar verzochte teruggaaf.

De Rechtbank heeft naar het oordeel van het Hof met juistheid beslist dat belanghebbende geen recht op teruggaaf van belasting heeft. Uit de tekst en kennelijke bedoeling van de in geding zijnde bepaling is af te leiden dat voor de toepassing van de teruggaafregeling in elk geval is vereist dat de auto in het kader van de registratie "in een andere lidstaat van de Europese Unie of een staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte" wordt vervoerd naar die staat. Omdat hier, naar tussen partijen vaststaat, niet aan die eis is voldaan, mist de faciliteit toepassing.

Het hoger beroep is ongegrond.

Het Hof heeft geen reden een partij te veroordelen in de proceskosten.