Rechtbank Den Haag, 01-03-2018, ECLI:NL:RBDHA:2018:2718, AWB - 17 _ 6380

Op 9 februari 2017 heeft X B.V. een personenauto met Nederlands kenteken op haar naam gesteld. De registratie in het Nederlandse kentekenregister is op 10 februari 2017 beëindigd.

Op 13 februari 2017 is de personenauto in Duitsland ingeschreven met Duits kenteken.

Dit betreft een regulier, niet tijdelijk, kenteken. De Duitse bevoegde autoriteit heeft hierbij een kentekenbewijs afgegeven.

Op 14 februari 2017 heeft een aan X gelieerde vennootschap de personenauto verkocht aan een persoon die in Albanië woont.

Deze persoon heeft het voertuig vervolgens rechtstreeks vanuit Nederland overgebracht naar Albanië.

X heeft verzocht om een teruggaaf van BPM ter zake van de personenauto op grond van artikel 14a, eerste lid, van de

Wet BPM. De inspecteur heeft dit verzoek afgewezen.

Rechtbank Den Haag oordeelt dat artikel 14a, eerste lid, van de Wet BPM, in samenhang bezien met de door de rechtbank geciteerde wetsgeschiedenis en gelet op doel en strekking van de bepaling, er vanuit gaat dat de personenauto feitelijk buiten Nederland wordt gebracht en wel naar het EU/EER-land waar het kentekenbewijs wordt afgegeven. Nu vaststaat dat de personenauto niet naar een dergelijk land, maar rechtstreeks vanuit Nederland naar Albanië, is geëxporteerd, heeft X niet voldaan aan de voorwaarde van artikel 14a, eerste lid, van de Wet BPM en aldus geen recht op teruggaaf van BPM. Aan de stelling van de inspecteur dat sprake is van een schijnhandeling of fraus legis (en het eventuele van toepassing zijn van ECLI:NL:HR:2013:BY0548) komt de rechtbank daarmee niet toe. Het beroep is ongegrond