Gerechtshof Den Haag, 23-02-2018, ECLI:NL:GHDHA:2018:646, BK-17/00770

3. De Rechtbank heeft overwogen:

6. In geschil is of [de Inspecteur] de hoorplicht heeft geschonden. Tevens is in geschil of de naheffingsaanslag en de verzuimboete terecht zijn opgelegd.

7. De uitspraak op bezwaar is gedaan op het door [belanghebbende] ingediende bezwaarschrift van 26 januari 2017. In dat bezwaarschrift heeft [belanghebbende] niet verzocht om te worden gehoord. De rechtbank is van oordeel dat [de Inspecteur] dit bezwaarschrift terecht als een bezwaar kon aanmerken tegen de opgelegde naheffingsaanslag en boete, nu het bezwaarschrift een reactie was op de aankondiging die niet afweek van de daarna opgelegde aanslag en boete. Nu de uitspraak op bezwaar is gedagtekend op 10 maart 2017 en het faxbericht van de gemachtigde is gedagtekend op 8 maart 2017, en het voorts van algemene bekendheid is dat de belastingdienst uitspraken op bezwaar vóór de datum van dagtekening verzend, acht de rechtbank aannemelijk dat [de Inspecteur], naar hij heeft gesteld, ten tijde van het doen van de uitspraak op bezwaar nog niet van het bezwaar van de gemachtigde op de hoogte was. Van schending van de hoorplicht is naar het oordeel van de rechtbank dan ook geen sprake. [De Inspecteur] heeft ter zitting verklaard dat de uitspraak op bezwaar en het bezwaar van de gemachtigde elkaar hebben gekruist en dat hij om die reden bereid is het griffierecht te vergoeden. De rechtbank ziet hierin aanleiding [de Inspecteur] op te dragen het voor het beroep betaalde griffierecht aan [belanghebbende] te vergoeden.

8. Op grond van artikel 7, eerste lid, onderdeel c, van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (Wet Mrb), is de houder van een motorvoertuig degene die een in het buitenland geregistreerd motorrijtuig in Nederland feitelijk ter beschikking heeft. Op grond van het derde lid van artikel 7 van de Wet Mrb wordt deze houder, behoudens tegenbewijs, geacht in Nederland zijn hoofdverblijf te hebben als hij is ingeschreven in de Brp.

9. Op grond van artikel 34, eerste lid, van de Wet Mrb kan de belasting worden nageheven bij constatering van gebruik van de weg met een motorrijtuig waarvoor geen kenteken is opgegeven en de belasting geheel of gedeeltelijk niet is betaald. Daarbij wordt een in het buitenland geregistreerd motorrijtuig aangemerkt als een motorrijtuig waarvoor geen kenteken is afgegeven. De na te heffen belasting wordt op grond van artikel 34, tweede lid, van de Wet Mrb berekend over een tijdsduur van twaalf maanden, waarbij als laatste dag geldt de dag die voorafgaat aan de dag waarop het gebruik van de weg wordt geconstateerd. Indien blijkt dat het motorrijtuig over een gedeelte van de tijdsduur van twaalf maanden niet feitelijk ter beschikking heeft gestaan aan degene ten aanzien van wie het gebruik van de weg is geconstateerd, wordt de belasting in zoverre niet nageheven (artikel 34, derde lid, van de Wet Mrb).

10. Niet in geschil is dat [belanghebbende] op 15 oktober 2016 de auto feitelijk ter beschikking had als bedoeld in artikel 7, eerste lid, onderdeel c, van de Wet Mrb.

11. De rechtbank overweegt dat op grond van de in artikel 34, derde lid, van de Mrb opgenomen tegenbewijsregeling [belanghebbende] overtuigend dient aan te tonen dat hij niet of voor een kortere periode houder van het motorrijtuig was. Naar het oordeel van de rechtbank heeft [belanghebbende] dit niet aangetoond. De verklaring ter zitting van [B] , de buurman van [belanghebbende], dat hij de auto slechts eenmaal aan [belanghebbende] had uitgeleend, acht de rechtbank hiervoor onvoldoende, nu aan die enkele verklaring voor het verlangde bewijs, onvoldoende bewijskracht toekomt. Nu [belanghebbende] voorts desgevraagd ter zitting heeft verklaard dat er geen andere concrete bewijzen zijn, is [belanghebbende] niet in de op hem rustende bewijslast geslaagd.

12. Voor zover [belanghebbende] stelt dat hij in aanmerking komt voor de vrijstelling uit artikel 73, eerste lid, onderdeel d, van Wet Mrb overweegt de rechtbank dat niet is gebleken dat [belanghebbende] een dergelijk verzoek heeft ingediend, terwijl dit op grond van artikel 26a van het Uitvoeringsbesluit Mrb 1994 wel vereist was.

13. Gelet op het vorenstaande is terecht aan [belanghebbende] de onderhavige naheffingsaanslag opgelegd.

14. Op grond van artikel 37 van de Wet Mrb, in samenhang met artikel 67c van de Algemene wet inzake rijksbelastingen, en het bepaalde in paragraaf 34 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst, kan [de Inspecteur], indien de belastingplichtige de verschuldigde belasting in geval van een in het buitenland gekentekend motorrijtuig niet heeft betaald, een verzuimboete opleggen van ten hoogste 100% en een maximum van € 5.278. Met inachtneming van genoemde wettelijke bepalingen is de boete, naar het oordeel van de rechtbank, naar het juiste bedrag opgelegd. Feiten en omstandigheden op grond waarvan zou moeten worden geoordeeld dat sprake is van afwezigheid van alle schuld zijn gesteld noch gebleken. Van een wanverhouding tussen de boete en het beboetbare feit is naar het oordeel van de rechtbank evenmin sprake. De verwijzing door [belanghebbende] ter zitting naar de uitspraak van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden van 7 juni 2016, ECLI:NL:GHARL:2016:4544, gaat in het onderhavige geval niet op, nu voormelde uitspraak op een andere situatie ziet; aan de belanghebbende in die procedure was namelijk een boete opgelegd die 500% bedroeg van de verschuldigde belasting. Het hof oordeelde in die zaak dat een boete van die omvang niet in een evenredige verhouding staat tot de ernst van de verwijtbare gedraging. De rechtbank acht een boete van € 316 in het onderhavige geval dan ook passend en geboden.

15. Gelet op wat hiervoor is overwogen, is het beroep ongegrond verklaard.

16. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding."