Gerechtshof 's-Gravenhage, 14-07-2010, BN4401, BK-09/00602

Sector belasting

Nummer BK-09/00602

"Artikel 1

Werknemer [belanghebbende] treedt bij werkgever [V.O.F.] in dienst op 1 november 2000 in de functie van algemeen-medewerker. Het betreft hier een verlenging van de arbeidsovereenkomst van 01-11-1999 t.e.m. 31-10-2000.

Artikel 2

Het salaris bedraagt f 2.450,00 per maand".

"De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte [belanghebbende]

1. op tijdstippen in de periode van 1 januari 2002 tot en met 17 juni 2003 te [Z] en elders in Nederland tezamen en in vereniging met anderen telkens opzettelijk heeft geteeld en bereid en bewerkt en verwerkt en verkocht en afgeleverd en vervoerd een hoeveelheid hennep zijnde hennep een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst II.

(...)

7. De redenen die de straf hebben bepaald of tot de maatregel hebben geleid

7.1. Strafmotivering

(...)

Verdachte heeft gedurende een langere periode in de growshop [V.O.F.], waarin hij als bedrijfsleider werkte, per week grote aantallen hennepstekken verkocht. Hiertoe had de growshop een speciale telefonische bestellijn waarop klanten hun bestellingen konden doorgeven. De growshop had voorts een internetsite waarop informatie en advies met betrekking tot het telen van hennep te vinden was.

Nadat de politie in het najaar van 2001 1700 hennepstekken in de growshop in beslag had genomen, is verdachte doorgegaan met de verkoop van hennepstekken vanuit de growshop.

Naast de verkoop van hennepstekken kocht en verkocht verdachte in de growshop henneptoppen van kwekers, die hij vervolgens doorverkocht aan een vaste afnemer. Gezien de professionaliteit en de wijze van organisatie van de hennepstekken- en henneptoppenverkoop binnen de growshop, waaraan verdachte in aanzienlijk mate heeft bijgedragen, kan deze handel als bedrijfsmatig worden aangemerkt."

als verklaring van [B]:

(...)

Volgens mij was [X] de enige binnen [V.O.F.] die zich bezig hield met toppenhandel. [X] zal ook wel hennepstekken verkocht hebben.

[X] was bedrijfsleider en zat in de verkoop. [X] kocht henneptoppen in en verkocht die weer. Als mensen vroegen of ze hun henneptoppen aan ons konden verkopen dan zei ik tegen die mensen dat ze dat verder met [X] moesten afhandelen. Het was [X] zijn afdeling. [C] ging als hij [A] kwam met [X] apart. Ik heb wel eens gezien dat [C] een zak of tas bij zich had"

(...)

als verklaring van [D]:

Ik kocht de hennepstekken bij [A] te [Z]. Ik heb de stekken bij [X] gekocht. Ik belde van tevoren naar [V.O.F.] en bestelde de stekken die ik wilde hebben en [X] vertelde dan wanneer ik deze kon komen afhalen.

Ik verkocht de toppen van de hennepplanten ook bij [A] te [Z]. Dit gebeurde eigenlijk voornamelijk door [X]. Als ik belde en ik kreeg iemand anders aan de lijn dan werd er gezegd dat ik moest bellen voor [X]. Ik bracht de toppen gewoon bij [A]. Als ik dan binnen kwam moest ik mee naar achteren lopen en dan werd het gewogen en dan werd er met mij afgerekend. De ontvangst van de henneptoppen werd ook gedaan door [X]. [X] was ook degene die mij betaalde.U toont mij een politiefoto met nummer [nummer 1]. U vraagt mij of ik de persoon op de foto ken. Ja, dit is de [X] waarover ik in deze verklaring heb verklaard"

(...)

als verklaring van [E]:

Ik kocht de hennepstekken bij [A] in [Z]. Ik had altijd zulke kleine aantallen dat ik bijna altijd gelijk stekken kon krijgen.

Ik heb de man op de foto met fotonummer [nummer 2] wel eens gezien bij [A], hij was verkoper daar.

Ik ken de man op de foto met fotonummer [nummer 1] ([belanghebbende]).

Hij heeft mij wel eens geholpen. Met geholpen bedoel ik zaken zoals een lamp, grond, stekken, dat soort dingen.

Ik heb alle oogsten daar verkocht. Als ik binnen kwam gaf ik de zak aan een van de twee mensen die ik zojuist van de foto's herkende. Hierop liepen ze naar de achterzijde van de zaak en werd het gewogen. Ik liep dan mee naar het kantoortje dat boven is. Daar stond de weegschaal. Naar het kantoortje boven ben ik alleen met degene geweest die op foto [nummer 1] staat. Hij is ook degene die mij uitbetaalde."

Proces-verbaal van verhoor; [nummer 3], dinsdag 17 juni 2003:

"U zegt mij dat ik verdacht word voor de handel in softdrugs.

- Ik handel niet in softdrugs. Er stonden wel wat hennepstekken bij mij voor de deur. Dit waren er zo'n 1000 stuks. Ik had een afspraak met een man, ik weet niet hoe hij heet maar hij is vandaag ook aangehouden, en ik wilde net de hennepstekken nar binnen brengen. Ik stond er mee in mijn handen toen ik werd aangehouden.

(. . . .)

U vraagt mij hoe mijn relatie met [X senior] [Hof: [X] senior] is

- [X senior] is de man, he.

(. . . .)

U vraagt mij of ik mij bezig houd met de handel en/of de verkoop van softdrugs.

- Nee, ik verkoop geen eindproducten, ik bedoel dus geen wiet. Ik verkoop wel plantjes als U dat bedoelt, tenminste stekjes."

" U vraagt mij of ik [C] ken.

Hij kwam wel eens over de vloer. Hij sprak dan met [X]. Ik weet niet waar dat allemaal over ging.

U confronteert mij met telefoongesprek [nummer 4] en vraagt mij naar een reactie daarop.

Ik kan daar niks op zeggen. Ik wil mijn gezin beschermen. Ik denk dat die [F] die in dat gesprek genoemd wordt een klant is van [A], ik ben het in ieder geval niet.

U zegt mij dat u vermoed dat die toppen wel degelijk van mij afkwamen. Dat klopt. Die toppen had ik via via gekregen en ik heb ze via via verkocht.

U zegt mij dat via via verkopen dan toch via [X] is gegaan, gezien dit gesprek. Ik noem geen namen. Ik heb ze aan [X] gegeven en ik heb er later van [X] geld voor gekregen. Ik kreeg rond de vijfduizend gulden voor een kilo; in totaal kreeg ik dus 35.000 gulden, waarvan ik ongeveer de helft weer af heb moeten geven aan die via via.

U vraagt mij of ik handelde in henneptoppen.

Nee.

U vraagt mij of [X senior] handelde in henneptoppen.

Niet dat ik weet .

U vraagt mij of [G] handelde in henneptoppen.

Niet dat ik weet.

U vraagt mij of [H] handelde in henneptoppen.

Niet dat ik weet.

U vraagt mij of [X] handelde in henneptoppen.

Ik ga daar niet over verklaren. Ik weet dat IK er niet in handelde en dat ik er nooit een gulden aan heb verdiend.

U confronteert mij met telefoongesprek nummer [nummer 5].

Ik ken een klant die zich [I] noemt. Ik herinner mij dat gesprek ongeveer. In dit gesprek bedoelen die [I] dat ze henneptoppen willen brengen. Ik heb verteld dat dat niet kon, omdat de persoon die daarover gaat er op dat moment niet was.

U zegt mij dat die persoon dan dus [X] is en dat [X] degene is die de henneptoppenhandel deed. Dat hoort u mij niet zeggen."

U vraagt mij of ik op voorhand iets aan u wil verklaren.

- Ik wil verklaren dat het geld dat in de kluis aan de [a-straat 1] is aangetroffen mijn eigendom was. Ik had eerder verklaard dat het eigendom was van [A], dat is niet juist.

U vraagt mij hoe ik aan dat geld kwam.

- Het was onder andere salaris dat ik had ontvangen bij [A]. Het salaris werd daar vaak contant uitbetaald. Ik denk dat er ook wel geld bij gezeten zal hebben dat ik met de stekkenhandel heb verdiend. Er zit mogelijk ook nog geld bij van de zeven kilo henneptoppen die ik heb verkocht. Van dat geld had ik echter al een gedeelte uitgegeven."

De vorige keer heeft u gesproken over het feit, dat u bang was voor bedreigingen van de zijde van [A].

- Is hier de afgelopen tijd sprake van geweest?

Hier ga ik niet op in.

(. . . .)

- Blijft u er bij, dat alleen [J] hennepstekken aan [A] leverde?

Ik weet het niet en beroep me op mijn zwijgrecht.

confrontatie met tapgesprek [nummer 6]:

- Wat is uw reactie?

- Ik kan mij dit gesprek niet herinneren. Ik weet ook niet waarover het gaat.

confrontatie met tapgesprek:[nummer 7]:

- wat is uw reactie?

Ik kan mij dit gesprek niet herinneren.

confrontatie met tapgesprek: [nummer 8]:

- wat is uw reactie?

Ik kan mij dit niet meer herinneren.

- Blijft u er bij, dat alleen [J] de hennepstekken aan [A] leverde?

Ik weet het niet meer. Ik beroep me op mijn zwijgrecht."

3.8. In hoger beroep is belanghebbende, bij arrest van 22 februari 2005 van het Gerechtshof

's-Gravenhage (LJN AU0235), vrijgesproken wegens ontbreken van wettig en overtuigend bewijs. Het Gerechtshof overweegt dienaangaande:

Nu evenmin is uit te sluiten dat de rechter-commissaris, ook bij adequate informatieverstrekking in deze, tot het afgeven van de machtigingen zou zijn gekomen, is voor een niet-ontvankelijkverklaring van het openbaar ministerie geen plaats, doch zal het hof hetgeen uit de taps tot het bewijs kan bijdragen, uitsluiten.

(...)

Nu naar het oordeel van hof hetgeen uit de taps tot het bewijs kan bijdragen moet worden uitgesloten (daar onder begrepen alle daaruit voortvloeiende vruchten van het bewijs), blijven er onvoldoende bewijsstukken over om een veroordeling te kunnen onderbouwen. Naar het oordeel van het hof is derhalve niet wettig en overtuigend bewezen hetgeen aan de verdachte is tenlastegelegd, zodat de verdachte daarvan behoort te worden vrijgesproken."

"De verdachte [belanghebbende], door de voorzitter met inachtneming van de desbetreffende artikelen van het Wetboek van Strafvordering ondervraagd, legt een verklaring af zakelijk luidend als volgt:

Hetgeen de rechtbank bewezen heeft verklaard, klopt wel, alleen heeft de rechtbank in haar vonnis opgenomen dat ik eerder voor Opiumdelicten in aanraking ben gekomen, met justitie, maar dat klopt niet.

(...)

Ik kocht henneptoppen op. Ik deed van achter de balie gewoon mijn werk: de telefoon opnemen, verkopen. Ik kan u zeggen dat ik niet de hele dag vulde met deze illegale praktijken, het was gewoon een winkel waar veel legale spullen werden verkocht. We hadden het vrij druk.

U merkt op dat ik meer verklaar dan bij de rechtbank. Bij de rechtbank heb ik mij op mijn verschoningsrecht beroepen. Het was geen kletsverhaal en zeker geen liegen; ik vertel nu alleen een completer verhaal."

"4.1. Overlegging van alle op het geding betrekkinghebbende stukken

De rechtbank is van oordeel dat [het a-rapport] - in zijn originele vorm, dat wil zeggen in zijn geheel - behoort tot de op de zaak betrekking hebbende stukken. Ingevolge artikel 8:42, lid 1, Awb diende verweerder derhalve dit rapport bij zijn verweerschrift te voegen. Hij heeft dit niet gedaan. Uit de brief van verweerder van 12 mei 2005 leidt de rechtbank af dat verweerder met een beroep op artikel 8:29, lid 1, Awb weigerde het gehele rapport te overleggen. Gelet op HR 3 april 2009 (07/13014; LJN BH9184) dient de rechtbank te beoordelen of die weigering is gerechtvaardigd door gewichtige redenen. Uit de eerdergenoemde brief leidt de rechtbank af dat de gewichtige reden volgens verweerder gelegen was in het feit dat [het a-rapport] ook andere personen dan eiser betrof en dat verweerder zijn geheimhoudingsplicht zou schenden als hij het gehele rapport zou overleggen.

Naar het oordeel van de rechtbank kan de geheimhoudingsplicht van artikel 67 Algemene wet rijksbelastingen (hierna: Awr), nu overlegging van op de zaak betrekking hebbende stukken een wettelijke verplichting voor verweerder vormt, geen reden vormen het rapport slechts gedeeltelijk in te brengen. De rechtbank verstaat verweerder aldus dat deze stelt dat ter bescherming van de persoonlijke levenssfeer van derden hij slechts een uittreksel van het rapport heeft ingebracht.

Hoewel naar het oordeel van de rechtbank verweerder in plaats van het overleggen van bepaalde passages (t.w. die welke de berekening van het voordeel betroffen), het gehele rapport, waarin de persoonsgegevens van de derden waren geanonimiseerd, had kunnen overleggen, acht de rechtbank, gelet op alle omstandigheden van het geval het aanvaardbaar dat verweerder slechts een beperkt aantal passages van het rapport heeft ingebracht. Van belang acht de rechtbank met name dat eiser niet gesteld heeft dat hij door de gedeeltelijke overlegging van het rapport in zijn processuele positie is geschaad."

6.2.1.Belanghebbende heeft zich - zakelijk weergegeven - nader op het standpunt gesteld dat hij in zijn processuele belangen is geschaad nu de Inspecteur niet het volledige [a-rapport] heeft overgelegd. Zelf beschikt belanghebbende naar eigen zeggen niet over het rapport. Dienaangaande overweegt het Hof als volgt.

6.2.2. De bewijslast dat belanghebbende inkomsten heeft genoten uit de handel in henneptoppen rust op de Inspecteur. Belanghebbende kan derhalve in beginsel volstaan met het ontkennen dat hij beweerdelijk inkomsten heeft genoten uit de handel in henneptoppen.

Het Hof hecht in navolging van de rechtbank geloof aan de stelling van de Inspecteur dat alle door hem overgelegde passages betrekking hebben op belanghebbende en dat hij niets ter zake dienende heeft achtergehouden, ook niet voor zover dat ten faveure van de stelling van belanghebbende strekt.

6.2.3. Voorts heeft belanghebbende volhard in zijn standpunt dat hij geen inkomsten heeft genoten uit de handel in henneptoppen, zodat belanghebbende ook bij het volledig overleggen van [het a-rapport] redelijkerwijs geen belang heeft. Onder die omstandigheden komt het Hof alles afwegende tot het oordeel dat belanghebbende niet is geschaad in zijn processuele belangen. In zoverre faalt het hoger beroep.

"Bewijs ontleend aan de strafrechtelijke procedure

4.3.1. Voor de vraag of de informatie die verkregen is uit de telefoontaps (daaronder begrepen alle daaruit voortvloeiende vruchten van bewijs, inclusief [het a-rapport]) in een fiscale procedure mag worden gebruikt, is beslissend of het niet-verstrekken van relevante informatie aan de rechter-commissaris ten einde de machtiging tot het afluisteren van de telefoon van V.O.F. te verkrijgen, zozeer indruist tegen hetgeen van een behoorlijk handelende overheid mag worden verwacht dat de met de telefoontaps verkregen informatie in de belastingprocedure niet als bewijs mag worden gebruikt.

Uit het onder 2.7 vermelde arrest van het Gerechtshof 's Gravenhage leidt de rechtbank af dat de Officier van Justitie de rechter-commissaris bij het verkrijgen van een machtiging voor het afluisteren van de telefoon weliswaar onjuist heeft geïnformeerd (hetgeen een ernstig verzuim vormt), maar niet heeft misleid. Tevens blijkt uit het arrest dat niet zonder meer aannemelijk is dat de machtiging tot het afluisteren bij het verstrekken van de relevante informatie achterwege zou zijn gebleven. Dit betekent naar het oordeel van de rechtbank dat het in de strafrechtelijke procedure niet-verstrekken aan de rechter commissaris van de vereiste informatie, niet tot bewijsuitsluiting in de onderhavige fiscale procedure hoeft te leiden.

Daar komt bij dat ook als de rechtbank de informatie die verkregen is uit de telefoontaps (daaronder begrepen alle daaruit voortvloeiende vruchten van bewijs, inclusief [het a-rapport]) uitsluit van het bewijs, uit de verklaring van eiser ter zitting van het gerechtshof - als verdachte - (zie 2.8) reeds het vermoeden kan worden ontleend zoals hierna omschreven. Die verklaring kan niet als uit de telefoontaps voorvloeiende vrucht worden aangemerkt. Relevant hierbij acht de rechtbank dat eiser op die strafzitting werd bijgestaan door zijn raadsman, zodat niet gezegd kan worden - en ook niet gesteld is - dat die verklaring onrechtmatig is verkregen.

4.4.2. Het ligt alsdan op de weg van eiser om dit vermoeden te ontzenuwen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiser met hetgeen hij in zijn brieven van 3 juni 2008 en 23 juni 2008 heeft aangevoerd dit vermoeden niet ontzenuwd.

Eiser stelt in genoemde brieven - samengevat - dat hij in dienst was van V.O.F. en dat hij slechts het overeengekomen loon uit V.O.F. (zie 2.2) heeft genoten.

Naar het oordeel van de rechtbank is van algemene bekendheid dat de (groot)handel in henneptoppen zeer lucratief is en er grote bedragen mee worden verdiend. Niet aannemelijk is derhalve dat de in de arbeidsovereenkomst afgesproken - lage - beloning een tegenprestatie vormt voor eisers betrokkenheid bij de handel in henneptoppen. De rechtbank concludeert dan ook dat eiser naast het loon uit V.O.F., tevens voordelen uit de handel in henneptoppen heeft genoten.

6.6.1. Belanghebbende heeft erkend dat hij actief is geweest in de handel in henneptoppen en dat deze handel lucratief is. Hij heeft zich echter op het standpunt gesteld dat de inkomsten uit de handel in henneptoppen hem niet ten goede zijn gekomen. Daartoe heeft hij ondermeer gewezen op het feit dat hij slechts in dienstbetrekking werkzaam was bij V.O.F. en dat hij ook los daarvan uit de handel in henneptoppen geen inkomsten heeft genoten. Ter ondersteuning van zijn standpunt heeft hij gewezen naar de schriftelijke getuigenverklaringen van zijn vader respectievelijk de twee andere medewerkers, welke hij zowel bij de rechtbank als bij het Hof in het geding heeft gebracht. De Inspecteur heeft het standpunt van belanghebbende gemotiveerd bestreden.

6.6.2. Het Hof is van oordeel dat de Inspecteur in beginsel aannemelijk heeft gemaakt dat belanghebbende inkomsten heeft genoten uit de handel in henneptoppen. Vaststaat dat belanghebbende als enige binnen V.O.F. zowel de inkopen als de verkopen à contant heeft verzorgd. Desgevraagd heeft belanghebbende dit ter zitting ook niet ontkend. Evenmin heeft hij verklaard dat hij de ontvangsten, althans het saldo van de contante in- en verkopen, in de kas heeft gestort dan wel op een door V.O.F. aangehouden bankrekening. Wel heeft belanghebbende verklaard dat met de vennoten geregeld werd afgerekend. Het Hof acht deze verklaring niet geloofwaardig en overweegt daartoe het volgende. Belanghebbende betwist niet dat geld is verdiend met de in- en verkoop van henneptoppen. Tevens heeft de Inspecteur tijdens de mondelinge behandeling van het hoger beroep niet dan wel volstrekt onvoldoende bestreden, gesteld dat de beide firmanten noch de werknemers strafrechtelijk zijn vervolgd ter zake van de handel in henneptoppen. Hen werd strafrechtelijk slechts de handel in hennepstekken verweten. Dat belanghebbende feitelijk, met uitsluiting van anderen, de handel in henneptoppen heeft gedreven vindt mede steun en bevestiging in de verklaringen van achtereenvolgens [B], [E] en [D] (zie 3.6 en 3.7). Daarbij merkt het Hof op dat de vennoot van V.O.F., [B], welke als verdachte is gehoord, kennelijk bevreesd is naar waarheid te verklaren teneinde te voorkomen dat hij zelf en zijn gezin aan het gevaar van levensbedreiging door derden wordt blootgesteld.

6.6.3. Het Hof acht derhalve de Inspecteur overtuigend geslaagd in het van hem te verlangen bewijs dat belanghebbende onder de mantel van V.O.F. zelfstandig de handel in henneptoppen heeft gedreven en de inkomsten daarvan alleen hem ten goede zijn gekomen. Deze inkomsten vormen naar het oordeel van het Hof inkomsten uit overige werkzaamheden. In het verlengde daarvan ligt het op de weg van belanghebbende feiten en/of omstandigheden te stellen en bij betwisting aannemelijk te maken dat een deel van deze inkomsten aan derden zijn doorbetaald. Belanghebbende is daartoe volstrekt in gebreke gebleven. Alles afwegende komt het Hof tot de conclusie dat de Inspecteur aannemelijk heeft gemaakt dat belanghebbende meer inkomsten heeft genoten dan hij fiscaal heeft verantwoord. Bijgevolg heeft belanghebbende derhalve niet de vereiste aangifte gedaan als bedoeld in artikel 9 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen. Dit met als processueel gevolg de omkering en verzwaring van de bewijslast.

Dat ontslaat de Inspecteur echter niet van de verplichting zijn schatting van de verzwegen inkomsten nader te onderbouwen.

4.5.3. Verweerder heeft de door eiser genoten voordelen uit de handel in henneptoppen gebaseerd op de berekening in [het a-rapport]. In die berekening is er vanuit gegaan dat over een periode van 76 weken gemiddeld per week 34 kg henneptoppen is verkocht. Het totaal berekende voordeel bedraagt alsdan - uitgaande van een bruto winst van € 289 per kilo - € 746.776. Bij nader inzien wenst verweerder, onder voorwaarde, rekening te houden met vakantieperioden gedurende welke er geen handelsinkomsten zijn toe te rekenen aan eiser, mits de voordelen slechts aan eiser worden toegerekend.

Verweerder heeft daartoe een nieuwe berekening overgelegd uitgaande van de veronderstelling dat eiser vier keer per jaar op vakantie kon gaan met een gemiddelde vakantieduur van 2 weken. Voor 2002 betekent dat 8 weken vakantie en voor de periode in 2003, 4 weken. Hierdoor wordt het aantal in aanmerking genomen weken verminderd van 76 tot 64. Voor de aanslagen WAZ 2002 en 2003 heeft deze nieuwe stellingname van verweerder geen gevolgen.

In dit kader acht de rechtbank het volgende van belang.

1. In het vonnis van de rechtbank Dordrecht staat dat de strekking van de informatie uit het rapport van 26 maart 2003 van de politie Zuid Holland Zuid en/of de daarin aangehaalde processen verbaal van de Criminele Inlichtingen Eenheid (CIE) is 'dat door de eigenaar en werknemers -waaronder dus ook [eiser] - van [...] [V.O.F.] op grote schaal hennepplanten worden verkocht, de geoogste en gedroogde hennep wordt ingekocht en dat via een speciale telefoonlijn hennepstekjes worden besteld".

2. De rechtbank achtte bewezen dat eiser 'tezamen en in vereniging met anderen' - kort gezegd artikel 3, lid 1, Opiumwet heeft overtreden.

3. In genoemd vonnis staat onder de Strafmotivering samengevat vermeld dat eiser vanaf 2001 'in de growshop' [Rechtbank: van V.O.F.] handelde in hennep, dat eiser in aanzienlijke mate heeft bijgedragen aan de professionaliteit en de wijze van organisatie van de hennephandel in de growshop.

4. [B] verklaart dat eiser binnen [V.O.F.] met de handel in toppen bezig was.

5. Diverse verdachten verklaren dat de in-/verkoop van hennepstekken/-toppen via V.O.F. liep; waarbij eiser het aanspreekpunt was voor de in-/verkoop van henneptoppen.

6. In het pand van V.O.F. is hennep in beslaggenomen.

7. Het vestigingsadres van V.O.F. was de plaats waar leveranciers hun henneptoppen afleverden en waar afnemers de henneptoppen ophaalden.

8. Cliënten van V.O.F. gebruikten een telefoonnummer van V.O.F. om hun transacties in hennepstekken te regelen.

4.5.6. Naar het oordeel van de rechtbank is het niet zonder meer aannemelijk dat V.O.F. wel op de hoogte was van en faciliteiten verleende ten behoeve van de handel in henneptoppen, maar de voordelen uit die handel in het geheel - bewust - liet toekomen aan uitsluitend eiser.

Aan het voorgaande doet niet af dat [B] verklaard heeft niets met de handel in henneptoppen te maken te hebben. Immers uit de verklaringen van [B] volgt dat hij ter bescherming van zijn gezin zich niet altijd in staat voelde om vrijuit te spreken. Noch is van belang dat verweerder de vennoten van V.O.F. op geen enkele wijze met betrekking tot de handel in henneptoppen in de heffing van inkomstenbelasting heeft betrokken.

De rechtbank is van oordeel dat op grond hiervan aannemelijk is dat van de totale inkomsten uit de handel in henneptoppen 50% door eiser is genoten. Het is duidelijk dat eiser een grote rol in het geheel heeft gespeeld maar dat daarnaast ook anderen bij die handel actief betrokken waren.

4.5.7. Naar het oordeel van de rechtbank komen, in aanmerking genomen hetgeen hiervoor is overwogen, de helft van de totaal berekende inkomsten uit de handel in henneptoppen aan eiser toe. Met inachtneming hiervan bedraagt het in 2002 behaalde voordeel € 255.476 (€ 510.952 gedeeld door 2) en het in 2003 behaalde voordeel € 117.912 (€ 235.824 gedeeld door 2). Het inkomen uit werk en woning wordt dan in 2002 € 276.943 (€ 255.476 + € 21.467) en in 2003 € 137.474 (€117.912 +

€ 19.552)."

6.8.1. Zoals het Hof hiervoor in 6.6 heeft overwogen dient de Inspecteur de schatting van de ten onrechte buiten de belastingheffing gebleven inkomsten te onderbouwen. Het Hof is van oordeel dat de rechtbank op basis van hetgeen de Inspecteur daartoe aan feiten en omstandigheden heeft aangedragen de absolute hoogte van de behaalde inkomsten uit de handel in henneptoppen, zulks na de nadere standpuntbepaling van de Inspecteur, op een juiste althans op een niet onredelijke wijze heeft vastgesteld. Hetgeen belanghebbende daartegenover - zowel in beroep als in hoger beroep - heeft aangevoerd acht het Hof van onvoldoende gewicht en op geen enkele wijze onderbouwd.

6.8.2. Het enkele feit dat [B] heeft erkend dat hij - kennelijk eenmalig - een partij van zeven kilo henneptoppen heeft verkocht, is daartoe onvoldoende. Nog daargelaten dat bij het Hof op basis van de door [B] afgelegde verklaringen het beeld wordt opgeroepen van een verdachte respectievelijk getuige, die de namen van een of meer betrokken derden bewust uit angst niet wenst te noemen en op die grond dit strafbare feit heeft erkend.

6.8.3. Voorts heeft belanghebbende, op wiens weg zulks ligt, volstrekt niet aannemelijk gemaakt dat een deel van de inkomsten aan een of meer derden moet worden toegerekend, hetzij omdat deze derden de inkomsten zelf rechtstreeks uit de handel in henneptoppen hebben genoten, dan wel dat belanghebbende bedragen aan hen heeft doorbetaald. Belanghebbende heeft volhard in zijn stelling dat hij slechts werknemer was van V.O.F. en dat hij ook anderszins niet meer heeft genoten dan het overeengekomen salaris. Het Hof heeft deze voorstelling van zaken, op gelijke wijze als de rechtbank, als ongeloofwaardig verworpen. Hetgeen belanghebbende in hoger beroep, in het bijzonder tijdens de mondelinge behandeling heeft aangevoerd, acht het Hof daarentegen niet aannemelijk gemaakt. In dit oordeel ligt besloten dat het Hof - anders dan de rechtbank - van oordeel is dat belanghebbende het volledige bedrag van de inkomsten uit de handel in henneptoppen heeft genoten.

6.8.4. Belanghebbende heeft zich subsidiair respectievelijk meer subsidiaire op het standpunt gesteld dat mocht het Hof tot het oordeel komen dat hij inkomsten uit de handel in henneptoppen heeft genoten het percentage van vijftig te hoog is. Percentages van 33 1/3 respectievelijk tien zouden meer in overeenstemming zijn met de positie van belanghebbende als werknemer ten opzichte van de beide firmanten van de V.O.F. Het Hof verwerpt deze benadering nu deze op geen enkele wijze nader is onderbouwd en verwijst daartoe naar hetgeen hiervoor onder 6.8.3 is overwogen.

6.8.5. Het Hof komt derhalve tot het oordeel dat de onderhavige aanslag, zoals deze in de bestreden uitspraak van de rechtbank is vastgesteld, eerder naar een te laag dan naar een te hoog bedrag is vastgesteld. Ook in zoverre komt het Hof tot het oordeel dat het hoger beroep ongegrond is.

5.5. Voorts ziet de rechtbank aanleiding de vergrijpboeten na de onder 5.4 opgenomen vermindering, verder te matigen. Zij overweegt daartoe als volgt. In de zaken is op 10 mei 2005 een kennisgeving gedaan als bedoeld in artikel 67k van de Awr. Gelet op het arrest van de Hoge Raad van 19 december 2008, nr. 42.763, LJN BD0191 heeft voor de berechting van de zaak in eerste aanleg als uitgangspunt te gelden dat deze niet binnen een redelijke termijn geschiedt indien niet binnen twee jaar nadat die termijn is aangevangen uitspraak wordt gedaan, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden. Op het moment dat de rechtbank in deze zaak uitspraak doet, zijn gerekend vanaf die dag meer dan vier jaren verstreken. Nu niet is gebleken van bijzondere omstandigheden, levert dit een overschrijding op van de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 EVRM. In verband hiermee zal de rechtbank de vergrijpboeten elk verminderen met € 10.000.

5.6. Het vorengaande leidt er toe dat de boeten als volgt dienen te worden verminderd. Voor 2002 wordt de boete van € 263.270 (kennelijk berekend als de belasting over het belastbaar inkomen uit werk en woning minus loonheffing van € 4.674 verminderd met een teruggave van € 648) eerst verminderd met € 132.848 (de belasting berekend over de vermindering van het inkomen uit werk en woning, groot € 255.476, met in achtneming van het in r.o. 4.5.6. en 4.5.7. gegeven oordeel), derhalve € 130.422. Vervolgens wordt de aldus verminderde boete gematigd eerst tot 80% derhalve € 104.338 en vervolgens nog met € 10.000 tot een bedrag van € 94.338.

Voor 2003 wordt de boete van € 119.324 eerst verminderd met € 61.314 (de belasting berekend over de vermindering van het inkomen uit werk en woning, groot € 117.912,

met in achtneming van het in r.o. 4.5.6. en 4.5.7. gegeven oordeel) derhalve € 58.010. Vervolgens wordt de aldus verminderde boete gematigd eerst tot 80% tot een bedrag van € 46.408 en vervolgens met € 10.000 tot een bedrag van € 36.408."

6.10.1. Op het hoger beroep van belanghebbende heeft het Hof de opgelegde vergrijpboete zelfstandig getoetst en daarbij de overwegingen van de rechtbank en hetgeen belanghebbende alsmede de Inspecteur ter zake hebben aangevoerd, opnieuw gewogen. Deze hernieuwde beoordeling van de feiten en omstandigheden leidt het Hof tot het oordeel dat de vergrijpboete van 100 percent in beginsel op goede gronden is vastgesteld. De vastgestelde feiten en omstandigheden laten in redelijkheid geen andere conclusie toe dan dat belanghebbende willens en wetens zowel in absolute als in relatieve zin ten opzichte van de wel aangegeven inkomsten, substantiële bedragen aan inkomsten buiten zijn aangifte heeft gelaten. Daarbij is een boete van 100 percent passend en geboden.

6.10.2. De matiging van de boete (5.4 en volgende) welke de rechtbank heeft toegepast acht het Hof niet onredelijk. Voor een verdere matiging acht het Hof, gelet op de gemotiveerde bestrijding door de Inspecteur, geen termen aanwezig. Belanghebbende heeft nog erop gewezen op hij thans in een slechte financiële positie verkeert en dat op die grond tot matiging van de boete dient te worden overgegaan. Het Hof verwerpt dat standpunt, nu belanghebbende naar 's Hofs oordeel tot substantiële bedragen inkomsten uit de handel in henneptoppen heeft genoten zodat de beweerdelijk moeilijke inkomenspositie van belanghebbende zonder nadere onderbouwing niet geloofwaardig wordt geacht.

6.10.3. Na de uitspraak van de rechtbank in de onderhavige zaak is een termijn van net iets langer dan twaalf maanden verstreken zodat uit dien hoofde evenmin aanleiding bestaat tot een verdere vermindering van de boete dan waartoe de rechtbank heeft geoordeeld.

6.10.4. Ook overigens of anderszins acht het Hof geen termen aanwezig de per saldo belopen boete te verlagen. In zoverre faalt ook op dit onderdeel het hoger beroep.

6.11.1. Belanghebbende heeft in het hoger beroepschrift meermalen betoogd dat de rechtbank bij het beoordelen van het geschil en hetgeen partijen daartoe over en weer hebben aangevoerd, slechts een marginale toets zou hebben aangelegd dan wel zich daartoe feitelijk heeft beperkt. Dienaangaande overweegt het Hof het volgende.

6.11.2. De fiscale rechter is op basis van de tekst respectievelijk doel en strekking van de Algemene wet bestuursrecht gehouden het geschil ten gronde te beoordelen en daarop uitspraak te doen. Zo belanghebbende beoogt te stellen dat de voormelde wet slechts een marginale toets door de fiscale rechter eist vindt dat standpunt geen steun in het recht. Voor zover het standpunt van belanghebbende aldus moet worden verstaan dat de rechtbank in het concrete geval slechts heeft volstaan met een marginale toets berust dat standpunt naar 's Hofs oordeel op een verkeerde lezing van de bestreden uitspraak.

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. B. van Walderveen, J.J.J. Engel en H.J. van den Steenhoven, in tegenwoordigheid van de griffier mr. Y. Postema. De beslissing is op

14 juli 2010 in het openbaar uitgesproken.

aangetekend aan

partijen verzonden:

Zowel de belanghebbende als het daartoe bevoegde bestuursorgaan kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1. Bij het beroepschrift wordt een kopie van deze uitspraak gevoegd.

2. Het beroepschrift wordt ondertekend en bevat ten minste:

- de naam en het adres van de indiener;

- de dagtekening;

- de vermelding van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

- de gronden van het beroep in cassatie.

Het beroepschrift moet worden gezonden aan de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag.