Gerechtshof 's-Gravenhage, 14-12-2011, BU9132, BK-10-00439

GERECHTSHOF ’s-GRAVENHAGE

Uitspraak van de derde meervoudige belastingkamer d.d. 14 december 2011

in het geding tussen:

[X] te [Z], hierna: belanghebbende,

en

de directeur van de Belastingdienst Holland Midden, hierna: de Inspecteur,

inzake het hoger beroep van belanghebbende, tegen de uitspraak van de rechtbank ‘s-Gravenhage van 16 juni 2010, nr. AWB 08/294 IB/PVV, betreffende na te noemen aanslag.

Aanslag, bezwaar en geding in eerste aanleg

1.1. Aan belanghebbende is door de Inspecteur voor het jaar 2004 een aanslag in de inkomstenbelasting en de premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 15.793.

1.2. De Inspecteur heeft bij de uitspraak op bezwaar het bezwaar afgewezen.

1.3. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak op bezwaar beroep bij de rechtbank ingesteld. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

Loop van het geding in hoger beroep

2.1. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de rechtbank hoger beroep ingesteld. In verband hiermee is van belanghebbende een griffierecht geheven van € 111. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend. Belanghebbende heeft vervolgens een conclusie van repliek ingediend. De Inspecteur heeft een conclusie van dupliek ingediend.

2.2. Het Hof heeft van de gemachtigde van belanghebbende op 21 oktober 2011 nadere stukken ontvangen waarvan op dezelfde dag een afschrift is gezonden aan de Inspecteur. De mondelinge behandeling van de zaak heeft plaatsgehad ter zitting van het Hof van 2 november 2011, gehouden te ’s-Gravenhage. Aldaar zijn beide partijen verschenen. Van het verhandelde ter zitting is door de griffier een proces-verbaal opgemaakt.

Vaststaande feiten

In hoger beroep staan de volgende feiten als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of onvoldoende weersproken, vast:

3.1. Belanghebbende heeft over het jaar 2002 een uitkering van het UWV ontvangen van € 841. Van [A] heeft hij loon ontvangen van € 10.246. Daarnaast exploiteert belanghebbende een onderhouds- en aannemersbedrijf in de vorm van een eenmanszaak.

3.2. Belanghebbende heeft de aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen voor het jaar 2004 digitaal gedaan en de in 3.1 vermelde bedragen verantwoord onder “Loon”.

3.4. In de aangifte is verder vermeld onder Vermogensvergelijking

3.5. Het belastbare inkomen uit werk en woning is in de aangifte berekend op € 4.775.

3.6. Bij het vaststellen van de voorlopige aanslag 2004 heeft de Inspecteur op basis van de door belanghebbende in de aangifte vermelde vermogensvergelijking een verlies uit onderneming in aanmerking genomen van € 6.312. Het belastbaar inkomen uit werk en woning is vastgesteld op € 841 aan uitkering en € 10.246 aan loon is € 11.087 minus verlies uit onderneming van € 6.312, is € 4.775.

3.7. Bij het vaststellen van de aanslag is het belastbaar inkomen uit werk en woning vastgesteld op € 11.087 aan inkomsten uit dienstbetrekking plus € 4.706 aan winst uit onderneming is € 15.793. De Inspecteur is uitgegaan van het in de aangifte vermelde bedrag aan winst volgens de verlies – en winstrekening van € 4.706.

Omschrijving geschil in hoger beroep en standpunten van partijen

4.1. Tussen partijen is in geschil of belanghebbende in het onderhavige jaar een verlies uit onderneming heeft geleden (standpunt belanghebbende) dan wel winst uit onderneming heeft genoten (standpunt Inspecteur).

4.2. In het geval belanghebbende winst heeft genoten is in geschil of de Inspecteur gerechtigd was om bij het vaststellen van de definitieve aanslag af te wijken van de voorlopige aanslag. Belanghebbende beantwoordt die vraag in negatieve zin en de Inspecteur in positieve zin.

4.3. Belanghebbende heeft ter ondersteuning van zijn standpunt – zakelijk weergegeven – het volgende aangevoerd.

4.4. De Inspecteur houdt in hoger beroep de juistheid van de aanslag staande. Hij heeft daartoe – zakelijk weergegeven – het volgende aangevoerd.

4.5. Voor een verdere uiteenzetting van de gronden waarop partijen hun standpunten doen steunen verwijst het Hof naar de gedingstukken.

Conclusies van partijen

5.1. Het hoger beroep van belanghebbende strekt tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank, tot vernietiging van de uitspraak op bezwaar en tot vermindering van de aanslag tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 4.706 met vergoeding van proceskosten in de bezwaarfase, in beroep en in hoger beroep.

5.2. De Inspecteur heeft geconcludeerd tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.

Oordeel van de rechtbank

De rechtbank heeft het beroep van belanghebbende – voor zover van belang – ongegrond verklaard op de volgende gronden:

”3.1. Eiser heeft in 2004 inkomsten uit arbeid genoten van in totaal € 11.087 en winst uit onderneming van € 4.706. Eiser heeft voor 2004 verplicht digitaal aangifte voor de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen gedaan. Volgens de verlies- en winstrekening bij de aangifte bedraagt de winst uit onderneming € 4.706. Uit de vermogensvergelijking bij de aangifte volgt evenwel een verlies van € 6.312. Bij het vaststellen van de voorlopige aanslag is op basis van deze vermogensvergelijking een verlies van € 6.312 in aanmerking genomen, hetgeen heeft geresulteerd in een voorlopige aanslag naar een belastbaar inkomen van € 4.775.

3.2. Bij de aanslagregeling is de discrepantie tussen de verlies- en winstrekening en de vermogensvergelijking aan het licht gekomen. Bij het vaststellen van de definitieve aanslag is op basis van de verlies en winstrekening een winst in aanmerking genomen van € 4.706, hetgeen heeft geresulteerd in een aanslag naar een belastbaar inkomen van € 15.793.

3.4. Eiser heeft niet weersproken dat hij in totaal een bedrag van € 11.087 aan loon heeft genoten en dat de winst uit onderneming € 4.706 bedraagt. De aanslag is mitsdien vastgesteld naar het juiste belastbare inkomen. Het enkele feit dat de voorlopige aanslag is vastgesteld naar een lager belastbaar inkomen kan naar het oordeel van de rechtbank bij eiser redelijkerwijs niet het in rechte te beschermen vertrouwen hebben gewekt dat zulks berustte op een bewuste standpuntbepaling van verweerder. De jurisprudentie waar eiser zich op beroept, ziet op de vraag of fouten gemaakt door de Belastingdienst bij het opleggen van aanslagen door middel van navorderingsaanslagen kunnen worden hersteld. Daarvan is in onderhavig geval geen sprake nu, daargelaten of er sprake is van een fout door de Belastingdienst, de voorlopige aanslag is hersteld door een definitieve aanslag.

3.5. Met betrekking tot de grief inzake schending van de hoorplicht overweegt de rechtbank als volgt. Ingevolge artikel 25, vierde lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (tekst 2007) wordt de belanghebbende, in afwijking van artikel 7:2 van de Awb, gehoord op zijn verzoek. Gesteld noch gebleken is dat eiser in de bezwaarfase heeft verzocht te worden gehoord alvorens op zijn bezwaar zou worden beslist. Aldus kan niet worden gezegd dat verweerder de hoorplicht heeft geschonden.

3.6. De grief van eiser dat sprake is van schending van artikel 26 IVBPR faalt evenzeer nu de rechtbank uit hetgeen eiser heeft aangevoerd niet heeft kunnen afleiden waaruit de door eiser gestelde rechtsongelijkheid bestaat.

3.7. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard.

3.8. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.”

Beoordeling van het hoger beroep

7.3. Belanghebbende heeft in hoger beroep en in beroep in het geheel geen gegevens betreffende de opbrengsten en de kosten van zijn onderneming overgelegd. Uit de gedingstukken kan niet worden afgeleid dat belanghebbende een lager bedrag aan winst heeft genoten dan hij zelf heeft opgegeven in zijn winst- en verliesrekening (die uitgaat van € 14.582 aan opbrengsten en € 9.876 aan kosten). Het Hof volgt daarom de Inspecteur in het vastgestelde belastbare inkomen.

7.6. Het is aan het Hof niet gebleken dat zich onregelmatigheden tijdens de zitting voor de rechtbank hebben voorgedaan. Uit het proces-verbaal blijkt niet dat door belanghebbende geen stukken konden worden overgelegd. Voor zover de gemachtigde van belanghebbende jurisprudentie en een uitdraai uit zijn computer wenste over te leggen dan wel zijn computer ter inzage wilde geven heeft hij daarvan in hoger beroep gebruik kunnen maken. De uitdraai uit de computer is overgelegd en de jurisprudentie genoemd. Ter zitting heeft belanghebbende de wens geuit tot overlegging van de computer in het geval het Hof dit nodig zou oordelen. Het Hof heeft hiervan geen gebruik gemaakt omdat het van oordeel is dat het aangifteprogramma zo functioneert als belanghebbende stelt. Omstandigheden op grond waarvan belanghebbende een proceskostenvergoeding toekomt zijn niet gebleken.

7.7. Het vorenoverwogene leidt het Hof tot de conclusie dat het hoger beroep ongegrond is.

Proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig de Inspecteur te veroordelen in de door belanghebbende proceskosten

Beslissing

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

Deze uitspraak is vastgesteld door mrs. B. van Walderveen, J.J.J. Engel en O.C.R. Marres, in tegenwoordigheid van de griffier mr. Y. Postema. De beslissing is op 14 december 2011 in het openbaar uitgesproken.

De partij die beroep in cassatie instelt is griffierecht verschuldigd en zal daarover bericht ontvangen van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan worden verzocht de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.