Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 20-06-2003, AK3814, 02/01612

HET GERECHTSHOF TE 's-HERTOGENBOSCH

U I T S P R A A K

Uitspraak als bedoeld in artikel 8:66, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch, vierde meervoudige Belastingkamer, op het beroep van X met gekozen domicilie te Y (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het hoofd van de eenheid Particulieren/Ondernemingen Buitenland te P van de rijksbelastingdienst (hierna, evenals de voorzitter van het managementteam van het onderdeel Belastingdienst/Z van de rijksbelastingdienst, de thans ten aanzien van belanghebbende bevoegde Inspecteur, aan te duiden als: de Inspecteur) op het bezwaarschrift betreffende na te melden aanslag.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Aan belanghebbende is voor het jaar 1999 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen van fl. 78.305,=, waarvan - voor wat betreft de heffing van de inkomstenbelasting - een gedeelte, groot fl. 10.777,=, op grond van het bepaalde in artikel 11, § 2, van de Overeenkomst tussen de regering van het Koninkrijk der Nederlanden en de regering van het Koninkrijk België tot het vermijden van dubbele belasting op het gebied van belastingen naar het inkomen en naar het vermogen en tot het vaststellen van enige andere regelen verband houdende met de belastingheffing, ondertekend te Brussel op 19 oktober 1970, Trb. 1970,192 (hierna: het Verdrag) is belast naar een tarief van tien procent.

Deze aanslag is, na daartegen tijdig gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur verminderd tot een naar een belastbaar inkomen van fl. 76.569,=.

1.3. Het onderzoek ter zitting heeft met gesloten deuren plaatsgehad op 15 januari 2003 te 's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord de gemachtigde van belanghebbende, alsmede, de Inspecteur.

Belanghebbende heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij. Het Hof rekent deze pleitnota tot de stukken van het geding. De Inspecteur heeft ter zitting, zonder bezwaar van de wederpartij, een kopie overgelegd van de geanonimiseerde uitspraak van de derde meervoudige Belastingkamer van dit Hof van 15 oktober 1998, nr. 94/1337.

Het Hof heeft vervolgens het onderzoek ter zitting gesloten.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en de verklaringen van partijen ter zitting staat, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast.

2.3. Op het hem door de Inspecteur uitgereikte aangiftebiljet C voor de inkomstenbelasting en de premie volksverzekeringen voor het jaar 1999 heeft belanghebbende aangifte gedaan naar een belastbaar inkomen van fl. 78.305,=, gespecificeerd als volgt:

Bij het vaststellen van de aanslag heeft de Inspecteur met inachtneming van het bepaalde in artikel 11, § 2, van het Verdrag en gelet op het arrest van de Hoge Raad van 27 maart 1996, nr. 30 727, onder meer gepubliceerd in BNB 1996/271, de inkomstenbelasting berekend op fl. 13.435,=.

3. Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft de volgende vragen:

1. Heeft de Inspecteur, afgezien van belanghebbendes beroep op het vertrouwens- en gelijkheidsbeginsel, gelet op het bepaalde in artikel 11, § 2, van het Verdrag, de door belanghebbende verschuldigde inkomstenbelasting op de juiste wijze berekend?

Belanghebbende beantwoordt deze vraag ontkennend en de Inspecteur bevestigend.

2. Mocht belanghebbende aan het gesprek dat hij, naar hij stelt, in december 1998 met de heer B van de bovengenoemde eenheid heeft gehad, het in rechte te beschermen vertrouwen ontlenen dat de Inspecteur de door hem ontvangen rente tegen tien procent zou belasten?

3. Mocht belanghebbende aan de hem over het jaar 2000 opgelegde aanslag inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen het in rechte te beschermen vertrouwen ontlenen dat de Inspecteur de door belanghebbende in het onderhavige jaar (1999) genoten rente-inkomsten op overeenkomstige wijze als in 2000 in de heffing van inkomstenbelasting zou betrekken?

4. Heeft de Inspecteur het gelijkheidsbeginsel geschonden door belanghebbende anders te belasten dan een in België wonende directeur-grootaandeelhouder die rente geniet op een vordering op zijn in Nederland gevestigde besloten vennootschap?

Belanghebbende beantwoordt de vragen 2, 3 en 4 bevestigend en de Inspecteur ontkennend.

Tussen partijen is niet in geschil dat belanghebbende terecht en tot het juiste bedrag is betrokken in de premieheffing volksverzekeringen.

3.2. Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden welke daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken, van al welke stukken de inhoud als hier ingevoegd moet worden aangemerkt. Ter zitting hebben zij hieraan nog het volgende, zakelijk weergegeven, toegevoegd:

Belanghebbende

Bijlage 2 bij het verweerschrift van de Inspecteur laat alle door belanghebbende en zijn echtgenote genoten inkomsten zien. Meer inkomsten zijn er in 1999 niet geweest. Belanghebbende betaalt in België geen belasting over zijn inkomen. Hij heeft geen buitengewone lasten die voor de Nederlandse belastingheffing in mindering op zijn inkomen gebracht kunnen worden. Er is alleen sprake van aftrek van een lijfrentepremie.

De Inspecteur

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Mede gelet op het arrest van de Hoge Raad van 27 maart 1996, nr. 30 727, BNB 1996/271, is het Hof van oordeel dat artikel 11, § 2, van het Verdrag, op grond waarvan Nederland tot tien procent mag heffen van het bedrag van de in 2.2 bedoelde (bruto) rente-inkomsten, zich er niet tegen verzet dat Nederland deze rente-inkomsten in aanmerking neemt ( zij het voor hun netto bedrag, dat wil zeggen na toepassing van de rentevrijstelling ( bij de berekening van de inkomstenbelasting over de overige bestanddelen van belanghebbendes belastbare inkomen door de belasting over deze bestanddelen te stellen op een evenredig deel van de over het gehele belastbare inkomen berekende inkomstenbelasting. Daaraan doet niet af de omstandigheid dat belanghebbende voor de inkomstenbelasting niet kan worden aangemerkt als een buitenlandse belastingplichtige, maar - als gevolg van de in artikel 2, tweede lid, van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (hierna: de Wet) opgenomen woonplaatsfictie - als een binnenlandse belastingplichtige. Deze omstandigheid staat immers los van de afbakening van de heffingsbevoegdheid tussen België en Nederland zoals die voortvloeit uit het Verdrag, voor de toepassing waarvan belanghebbende wordt geacht inwoner van België te zijn.

4.4. Belanghebbendes beroep op het vertrouwensbeginsel als bedoeld in 3.1, vraag 2, faalt, aangezien het een feitelijke grondslag mist. Immers, zoals het Hof in 4.1 tot en met 4.3 heeft uiteengezet, is over de rente-inkomsten uiteindelijk niet meer dan tien procent inkomstenbelasting geheven overeenkomstig het Verdrag.

4.5. Belanghebbendes beroep op het vertrouwensbeginsel als bedoeld in 3.1, vraag 3, treft evenmin doel. Een aanslag opgelegd over een jaar volgend op het onderhavige jaar en met een dagtekening gelegen na de datum van de dagtekening van de uitspraak op het in geding zijnde bezwaarschrift, kan bij belanghebbende niet een in rechte te beschermen vertrouwen opwekken.

4.6. Ook belanghebbendes beroep op het gelijkheidsbeginsel treft geen doel, aangezien een in België wonende directeur-grootaandeel-houder, die rente geniet op een vordering op zijn in Nederland gevestigde besloten vennootschap, op dezelfde wijze wordt belast als uiteengezet in 4.1 en 4.2.

5. Het griffierecht

Gelet op artikel 8:74, eerste lid, van de Awb dient aan belanghebbende het door hem gestorte griffierecht te worden vergoed.

6. Proceskosten

7. Beslissing

Aldus gedaan door J.W. van der Voort, voorzitter, J. Swinkels en C. van Raad, en voor wat betreft de beslissing in tegenwoordigheid van Th.A.J. Kock, griffier, in het openbaar uitgesproken op: 20 juni 2003

Aangetekend in afschrift aan partijen verzonden op: 20 juni 2003

Het aanwenden van een rechtsmiddel:

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum van deze uitspraak beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.